‘De Miskenden’ is niet meer - maar ook niet minder - dan een gesprek tussen twee vrienden:
de mislukte kunstenaar Kris D’Hondt en zijn oud-docent Beeldende Kunsten Mark Vanneste.

Mark Vanneste gaf al vroeg zijn artistieke ambities op en koos ervoor om les te geven aan de kunstacademie. Het enige artistieke succes dat Mark ooit behaalde, zijn twee kunstwerken op een rondpunt in Vlaanderen: één in Deinze en één in Overijse. Zijn oud-student en vriend Kris D‘Hondt volhardt in zijn wanhopige pogingen om door te breken in de kunstwereld. Mark ziet het aan met een mengeling van geamuseerdheid en medelijden.

De vrienden spreken maandelijks af om elke keer weer hetzelfde gesprek te voeren. Dat gesprek - doortrokken van cultuurpessimisme, levensverachting en misantropie - is een soort ritueel voor hen geworden. Het biedt beiden troost en houvast. Mark en Kris weten zich in hun bestaan omsingeld door idioten die overal middelmatigheid, lelijkheid en domheid verspreiden. Ze fulmineren samen gretig en vol overgave tegen de totale verdwazing van de media, tegen de snobs van de culturele elite en de patsers en proleten uit de showbizz. Ze sparen niets en niemand, ook zichzelf niet. Hun vlammende scheldtirade doet deugd, lucht op en is ook gewoon terecht, vinden ze. Alleen jammer dat niemand naar hen luistert.

Deze nieuwe toneeltekst van Stefaan Van Brabandt (bekend van ‘Socrates’, ‘Marx’ en ‘Sartre & de Beauvoir’) kenmerkt zich door zijn gekende mix van humor en diepzinnigheid. De vele rake zinnen, scherpe observaties en filosofische gedachten die in de dialoog verweven zijn, maken van ‘De Miskenden’ een bijzonder rijk en inspirerend stuk. Behalve bijtend en confronterend is de toon bovenal geestig en opgewekt, doorspekt met humor en ironie. En wijsheid.