Een indringende, integere en bijzonder persoonlijke, ja zelfs ambachtelijke, tijdsintensieve creatieve voorstelling brengt Stefanie Claes met Ravensbrück dat ze opdraagt aan haar grootmoeder en moeder. Claes’ grootmoeder zat tijdens de Tweede Wereldoorlog een jaar vast in Ravensbrück, een Duits concentratiekamp voor vrouwen. Dat werd het vertrekpunt van een woordeloze voorstelling die universeel is en tijdloos. Het feit dat Claes voluit de beeldende kaart trekt in combinatie met muziek en bruitage zorgt ervoor dat de boodschap stevig binnenkomt.

Het is niet eenvoudig om een mooie voorstelling te maken rond een van de zwartste bladzijden uit de recente geschiedenis van de Ierse katholieke kerk. Het vraagt een perfecte balans van respect voor het verleden, boodschap naar de toekomst en entertainment in het heden. En daar is The Singing Factory glansrijk in geslaagd. De musical ‘Magdalena’ combineert de prachtige muziek van Sam Verhoeven met een sterk script van Wanne Synnave. Voeg daarbij de regie van Jervin Weckx die optimaal gebruik maakt van het industrieel karakter en de ruimte die de Blikfabriek te bieden heeft en je hebt de ideale setting om de jongeren van The Singing Factory te laten schitteren. Je merkt dan ook dat naast vaste waarden Ann Van den Broeck en Ivan Pecnik nieuwe talenten als Lotte Villays, Emma Vanthielen, Mona Theuwissen, Mauro Janssens en Yinte Verhoeven helemaal openbloeien.

Met hun jongste voorstelling Prins Arthur V ging theater Froe Froe dit weekend in première in de Studio. Dé absolute meerwaarde van dit figurentheater is dat het een extra laag toevoegt aan het verhaal van Benny Lindelauf door het deels te brengen door acteurs en poppenspelers. Het horrorverhaal voor 8-plussers gaat namelijk over dé horror die een poppenspeler kan overkomen: reuma. Als die in een ver gevorderd stadium blijkt en zelfs het pletten van de handen buiten veel pijn weinig resultaat oplevert, kan je slechts enkel terugvallen op 1 wetmatigheid in de showbizz: fake it.

Als een liefdesbrief voor oorlogsfotografie en bij uitbreiding -journalistiek. Zo leest de Brits-Amerikaanse dystopische sci-fi roadmovie Civil war die Alex Garland schreef en regisseerde. In de VS zit een autoritaire president (Nick Offerman) zijn derde ambtstermijn uit. Maar zijn dictatoriaal regime wordt niet langer gesmaakt door enkele regio’s die de krachten bundelen, een burgeroorlog starten en op weg zijn naar Washington DC met slechts 1 doel: de president vermoorden.

Haar laatste show van haar Europese tour 2024 bracht Kim Wilde naar Antwerpen. Haar tiende concert speelde ze op een maandag. Zelden zijn dat legendarische avonden weten wij in die zestien jaar dat we naar concerten gaan. Maar de 63-jarige Britse bleek de uitzondering op de regel en bouwde een vet feestje in de Stadsschouwburg met een slimme set die naar een grandioze finale toewerkte tussen vijf na negen en twintig voor tien waarin we werkelijk al haar grootste hits opgespaard de revue hoorden passeren. De miserie van de natte, winderige, onweerachtige, onstuimige dag en bij uitbreiding de bijzonder onzekere omstandigheden op geopolitiek en economisch vlak waarin we leven hadden helemaal plaats geruimd voor de zorgeloze en vooral fun vibes van de 80’s.