Da Capo, de jongste circusvoorstelling van Circus Ronaldo verwijst naar een Italiaanse muziekterm die even veel wil zeggen als ‘vanaf het begin’. Het komt er eigenlijk op neer dat als je dit aangeduid ziet op een muziekpartituur je alles vanaf het begin terug herhaalt. Herhaling én het gegeven om terug naar het begin te gaan, inspireerden het gezelschap om het over de geschiedenis te hebben van Circus Ronaldo. Maar waar ligt dat begin van Circus Ronaldo? In 1971 in Muizen toen het circus onder die naam begon op te treden? Of moeten we veel verder teruggaan in de tijd, naar 1842 zelfs? Als het van Danny afhangt niet, maar zijn broer ziet dat kennelijk aan het begin van de voorstelling lichtjes anders…

‘Dat was zo graaf!’, ‘Amai, niet goed voor mijnen tikker.’ Het zijn maar enkele reacties die we kort na Exit van circumstances in hetpaleis optekenden. Een voorstelling die het midden houdt tussen een dans- en een circusvoorstelling. Die het publiek ook kennis liet maken met het concept van de draaiende deur (met muur), niet te verwarren met de draaideur. Wat Exit zo straf maakt is de perfecte opbouw, de knappe basic witte belichting waar Edwin van Steenbergen voor tekende en niet in het minst de mysterieuze indrukwekkende instrumentale score van Bastian Benjamin en Bastiaan van Vuuren.

Met haar spektakel ‘OVO’ weet Cirque du Soleil je via een combinatie van muziek, kostuums, dans, beweging en circusacts van wereldklasse moeiteloos mee te nemen in een wonderlijke wereld waar je je oren en ogen volop de kost mag geven: de fantastische wereld van de insecten. Dankzij de grenzeloze creativiteit van kostuumontwerpster Liz Vandal worden de artiesten getransformeerd tot kakkerlakken, sprinkhanen, vlinders en libellen en krijg je als publiek een unieke inkijk in hun biotoop. ‘OVO’ is dan ook een optreden dat live-concert, theater en circus combineert tot een familievoorstelling waar jong en oud van kunnen genieten; een voorstelling over de komst van een ei.

Met de allerlaatste voorstelling in een circustent zit Zomer van Antwerpen er nu helemaal op. Terwijl de zomerbar al enkele dagen geleden sloot, was het Tempo d’Eole die met A bois een prachtig orgelpunt mocht neerzetten na een meer dan geslaagde 29ste editie van Antwerpens fijnste cultuurfestival. Zeer benieuwd wat programmator Patrick De Groote volgend jaar uit zijn hoed gaat toveren.

Met Décrochez-moi ça keert Bêtes de foire terug naar Zomer van Antwerpen. 8 jaar geleden stond het Franse gezelschap al op het festival met een eerdere voorstelling waar wij laaiend enthousiast over waren. Vraag was dan ook of hun nieuwste poëtische voorstelling die theater mengt met circustechnieken, ons opnieuw in vervoering zou brengen. En of ze dat deed! De kleren maken misschien wel de man, maar op zijn minst ook een voorstelling, blijkt. En het universum dat ze ook nu weer vakkundig traag opbouwen intrigeert van begin tot einde. Chapeau.