Recensie Toto

27 ex-tour muzikanten, 7 voormalige groepsleden, TOTO heeft in zijn 35 jaar op de planken behoorlijk wat watertjes doorzwommen. Gitarist Steve Lukather , pianist David Paich en toetsenist Steve Porcaro waren er van het begin in ‘77 bij. Een constante – op de breuk tussen 2008 en 2010 na - is Lukather. Als zanger met zijn grove korrelige, geraspt stemgeluid schiet ie behoorlijk te kort. Maar qua virtuositeit op de gitaar valt er weinig op zijn prestaties af te dingen. TOTO bracht in Vorst Club voor een zittend publiek – succesvol was de publieksopkomst niet – een knappe première van zijn Europese Tour.

De hoge noten uit “Pamelaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa” en “Africa” gaf Lukather gelukkig aan Joseph Williams die weliswaar niet de originele zanger van de band is. Dat is Bobby Kimball, nog te zien op de Night of the Proms in Antwerpen 10 jaar geleden, maar vocaal toen al niet meer je dat. Sommige concerten werkte David Paich toen op toetsen af met Il Novecento, andere waren voor Greg Phillinganes (die nu musical director is van Cirque du Soleils Michael Jackson the Immortal World tour).  Het toont aan wat een complex verloop de groep heeft gekend.

Tot Lukather solo wou gaan in 2008 nadat ie geen toekomst meer zag in TOTO omdat er geen Porcaro meer deel uitmaakte van de groep. Bassist Mike moest in 2007 stoppen vermits die aan ALS leed en drummer Jeff (waar steeds een nummer aan wordt opgedragen, in Vorst was het I won’t hold you back) stierf in 1992. Kwam daarbij dat Paich in 2008 uit de band wou, en Lukather zag zich nog als enige overgebleven origineel bandlid.  Verder doen onder de naam TOTO zag ie niet zitten.

En nu dus, 35 jaar na de oprichting, is TOTO op Kimball na zo goed als herenigd met de nog levende oorspronkelijke bezetting.  Het werd een zittend verjaardagsconcert in Vorst, al werden de stoeltjes al snel opzij geschoven  bij hits als Rosanna, 99, Pamela, White Sister, Hold the line en uiteraard Africa. Wat afgemeten kreeg elk bandlid zijn minutes of fame. Lukather mocht meermaals soleren (o.a. in Wings of time), maar ook Paich mocht op de zwarte buffetpiano zijn gang gaan. Dat leverde heerlijk virtuoos jazzy pianospel op bij “Better World” onder andere. Williams mocht dan weer vocaal zijn kunnen tonen in “White Sister” bijvoorbeeld. Meezingen deden de fans van het eerste uur op “Better world” waarbij ze met veel plezier de “oh’”s voor hun rekening namen en Paich naar een andere toonaard in een beweging glijdt.  Naast “White Sister” bleek het uitschreeuwen van die ene naam “Pamela”: een wanhoopskreet om niet verlaten te worden, een parel die niet vergeten was.

Fijne nostalgische trip dus met TOTO in Vorst. Hopelijk krijgen diegenen die TOTO en het concert achter zich lieten in tegenstelling tot Pamela wel een tweede kans van de band. Maar dat ze niet elk jaar hun verjaardag kunnen vieren als groep is wel duidelijk …

< Bert Hertogs >