PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Rauw

zaterdag 13 september 2014deSingel Antwerpen

Rauw

Rauw / Raw toont kinderen die met twee volwassenen en muzikant Thomas Devos op het podium staan. Die laatste begeleidt de voorstelling met zang en elektrische gitaar. Nummers klinken bluesy, grauw ook wel. Knappe soundscape. Veerkracht daar gaat het over, hoe kinderen die op straat leven, overleven, kind zijn en toch ook weer niet. Of breder bekeken, hoe kinderen aan hun lot worden overgelaten omdat hun ouders nooit thuis zijn. Rauw/Raw heeft iets donkers in zich maar komt ook speels over, misschien wel iets te speels. Vol goede bedoelingen, slaat het de bal wel mis.

Als het vertrekpunt armoede is, en daar ziet het allemaal wel naar uit bij de start van Rauw / Raw met zijn stoffige omgeving vol rook, waar het lekt, en water opgevangen wordt in bekers en badjes, waar worst uit blik gegeten wordt, worst die opgewarmd wordt op een gasvuurtje ook, dan komt het geheel nog te menselijk over. De kledij van de kinderen is proper, jurkjes lijken ongeschonden, zelfs nog nieuw. Een jongen is – 1 september ligt nog niet ver achter ons – blijkbaar nog maar net naar de kapper geweest. Zijn haartjes liggen er pico bello bij alsof ie zijn plechtige communie gaat doen.

Spel, en dat kan je letterlijk nemen, staat centraal in deze voorstelling. Dat Kwint Manshoven die samen met Joke Laureyns instond voor de choreografie, een jeugdbewegingachtergrond heeft, valt erg op. Kinderen rollen weg van de oude, vuile matras, terwijl de volwassene hen een voor een oppakt en teruglegt. Choreografisch valt er wel wat te zeggen voor het per twee dansen, op de grond vallen in foetushouding, elkaar bij de bovenarm vastnemen, achterover buigen, waarna een op de rug op de grond gaat liggen met armen en voeten opengespreid, en de ander tussen diens benen en zijwaarts springt. Rondtollen over rug, schouders en terug langs de buik, dat zorgt er wel eens voor dat een jurkje naar boven kruipt. En wat doet een meisje dan? Inderdaad die terug mooi op zijn plaats trekken. Of dat ook zo is bij straatkinderen – die in sloppenwijken vaak aan de lijm of andere drugs zitten – durven we zwaar in twijfel trekken. Rauw is ons dus te proper, en mist (op het tong uitsteken na om druppels water op te vangen) scherpe kantjes.

Andere ‘choreografieën’ hebben verdacht veel weg van 1,2,3 piano (met de bekers water, badje water als inzet), vlaggenroof, een sluipspel (stenen rapen en terugbrengen naar het kamp), een evenwichtsoefening (om ter langste op 1 been staan, al dan niet op een ton) . Allemaal fijn voor de kinderen, en begeleid door weliswaar goeie live muziek, maar laat ons toe dat als totaalpakket te zwak te vinden als voorstelling. Wanneer het écht gaat om dansen en choreo zien we trouwens de kids eerder de volwassenen nabootsen dan dat ze hun bewegingen, ritme en timing uit het hoofd kennen.

Dan hadden we even goed naar de opendeurdag van de lokale jeugdbeweging kunnen trekken.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter