Recensie Natalia

Het zegt veel over de staat waarin het Vlaamse lied en Vlaamse artiesten zich anno 2017 in bevinden. Zowel Niels & Wiels als Natalia wonnen een Radio 2 Zomerhit 2017 met … een cover. Niels & Wiels kunnen de Zomerhit van 2017 op hun naam schrijven terwijl het originele nummer ‘Sofia’ van Alvaro Soler is. Natalia mocht dan weer de trofee naar huis nemen voor beste solo artiest. Ze kreeg die dankzij ‘You’ve got a friend’, een Engelstalige versie van K3’s ‘Je hebt een vriend’, en haar deelname aan het tv programma ‘Liefde voor muziek’. Zowel Natalia als Niels Destadsbader stonden op Parkhappening Schoten.

Noorden kwijt
Natalia, wiens zangcarrière en fans kennelijk ondergeschikt zijn aan haar tv werk, zo liet ze haar ‘Me and My Producer’-tour die voorzien was voor dit jaar verplaatsen naar volgend jaar wegens tv opnames, heeft uiteindelijk dan toch een album uitgebracht dit jaar. ‘The Sound of me’ heet die, en eerlijk? We zouden begot niet weten wat die sound dan wel zou kunnen zijn, laat staan dat we zouden weten welke koers de Kempense nu precies wil varen. Door vanalles en nog wat te doen (van soul over R&B tot dance) is het publiek ondertussen ook zowat het noorden kwijtgeraakt.

Overwinnaar met moeite
Dat vertaalt zich ook in niet zo’n al te beste verkoopcijfers. ‘The sound of me’ haalt vooralsnog geen goud. Niet verwonderlijk, vermits de meerwaarde om het schijfje in huis te halen beperkt is gezien een aantal nummers ook op de verzamelaar ‘Liefde voor muziek’ staat. Dat schijfje haalde eind juni platina. Het laatste edelmetaal dat Natalia scoorde, dateert overigens alweer van 31 mei 2013 volgens Ultratop.be. Toen haalde ze goud met het album ‘Overdrive’. 4 jaar geleden dus. Dat is een eeuwigheid binnen de muziek- en concertindustrie. Haar recentste single en videoclip mag dan wel ‘Conqueror’ (overwinnaar) heten, wat haar zangcarrière betreft staat Druyts nog lang niet waar ze ooit gestaan heeft. En ook in Schoten haalde ze de buit met moeite binnen.

Te laat
Dat lag voor alle duidelijkheid nu eens niet aan het publiek. Want de Schotenaars hadden er erg veel zin in. ‘I’ll be there for you’, ‘The one that I want’, ‘Don’t you (forget about me)’ en ‘Sunday bloody Sunday’ zong het publiek stevig mee terwijl het wachtte op de Kempense. Alleen, Natalia verscheen 13 minuten te laat op het podium en mistte zo om het momentum te vangen. Toen ze opkwam was het meezingmoment en de dito sfeer al wat gaan liggen.

In vorm?
De artieste die eind dit jaar 37 wordt, had ook het lef om erg fragmentarisch te openen met een van haar beste nummers: ‘I’ve only begun to fight’ dat via ‘Call me’ overging in ‘Overdrive’. De zangeres liet weten dat ze ‘in vorm’ was. ‘Maar was dat wel zo?’, vragen we ons af. Na ‘Overdrive’ haalde ze al meteen de vaart uit de show door te lang te lullen. Bij ‘Overdrive’ liet ze het vocale moeilijkere werk overigens niet zelden over aan haar backings.

Basisfouten
Natalia koos ervoor om in Schoten een op Amerikaanse popartiesten geschoeid optreden af te leveren. Een voorgeprogrammeerd ding dus waar zo goed als alles vast ligt van begin tot einde. Ze zingt op click track zodat de visuals (videoclips in dit geval) mooi synchroon mee kunnen lopen. Het is dat keurslijf waar ze zichzelf in steekt dat bij een festivaloptreden veel minder goed werkt. Zeker wanneer ze bijna de ganse tijd haar derrière naar het publiek richt of met haar muzikanten wat staat te flikflooien. Natalia maakte dus twee basisfouten bij het begin van haar show, en dat zou een artieste met zo’n ervaring toch ondertussen moeten weten. Eén: ze betrok zeker bij de start van de show het publiek veel te weinig, en haalde het tempo te snel uit de show. En twee: ze was te eigenwijs om haar ding te blijven doen, en nauwelijks te brengen wat een festivalpubliek wil: de hits, en niets dan de hits. Dat ze op het einde van elk minder gekend nummer een fragmentje van een hit van een ander moest toevoegen zoals ‘Fallin’’ van Alicia Keys, ‘Lose my breath’ van Destiny’s Child en ‘Hot in herre’ van Nelly om zo meer dan een beleefdheidspplaus te ontvangen, toont vooral aan dat haar eigen materiaal te zwak is. Helemaal pijnlijk werd het toen ze het rumoerige publiek probeerde stil te krijgen tijdens een bindtekst die zuivere promo bleek voor haar tour in 2018. De strategie om over te gaan in fluisteren, werkte voor geen meter. Nogmaals. Op een (gratis) festival in een tent moet je met heel wat anders afkomen en tussen een theatertour en een festivalset bestaat een hemelsbreed verschil.

Spagaat
Het voelde dan ook geen klein beetje als een ongemakkelijk spagaat aan. Alsof ze even inbrak in haar eigen show toen ze ‘You’ve got a friend’ en ‘How I danced’ uit ‘Liefde voor muziek’ halfweg bracht. Nummers die mooi meegezongen werden, en het publiek maakte met veel overtuiging hartjes met hun duimen en wijsvingers. Maar toen ze terug over ging in haar all American-show met ‘Glamorous’ en ‘Hot in herre’ en een klein Tomorrowlandje in Schoten wou brengen met ‘All or nothing’ viel het publieksenthousiasme toch opnieuw stil.

Stem forceren
Bij ‘Unspeakable’ zien we dan wel koperblazers in de visuals. In de realiteit komen ze uit de synthesizer wat toch altijd wat goedkoop aanvoelt. In dit nummer klinkt Natalia behoorlijk hees. Ondertussen zeult ze de ganse tijd een witte handdoek mee op het podium omdat het zweet er afdruipt bij haar, wat overigens niet al te ‘glamorous’-beelden oplevert. We vragen ons al jaren af of ze die beltingtechniek trouwens wel correct uitvoert. Ook nu weer, hebben we het gevoel dat ze eerder schreeuwt dan zingt. Dat ze haar stem forceert.

Kentering dankzij backings
Op een Janet Jackson-beat daagt Natalia haar backings Monique en Chantal uit om te freewheelen en er songs uit de 90’s op los te laten. Dat levert een aardige battle op met nummers als ‘Whatta man’, ‘Everybody dance now’, I’ve got the power’ en ‘Pump up the jam’. Het wedstrijdje wordt gewonnen door Chantal. Aan ‘Ridin’ by’ koppelt de frontvrouw een choreografie op de tonen van ‘Follow the leader’. Maar het is uiteindelijk met ‘I want you back’ begeleid door piano waar Natalia moeiteloos haar hoge noten haalt, het publiek uit volle borst laat meezingen door haar micro in de richting van de toeschouwers te draaien en te laten meezwaaien, dat ze finaal de buit binnenhaalt.

Bibberen en beven
Natalia in Schoten was kortom als kijken naar een voetbalwedstrijd van je geliefde club waarbij je van bij de start weet dat de klus klaren best wel een haalbare kaart is. Sterker nog, dat winnen met forfaitcijfers erin zit. Zo’n wedstrijd die uiteindelijk uitdraait op 90 minuten bibberen en beven waarna uiteindelijk dan toch nog dat ene bevrijdende doelpunt volgt. Een artieste als Natalia die de lat voor zichzelf terecht hoog legt, kan onmogelijk tevreden zijn met het resultaat in Schoten. Het beste advies dat we kunnen geven, is grondig de wedstrijd analyseren met de coach. Want nogmaals: aan het publiek heeft het niet gelegen ... 

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. I’ve only begun to fight – Call me – Overdrive
2. Wise Girl
3. Leaving with a bang
4. A girl like me
5. Sure thing / band medley
6. In my blood
7. You’ve got a friend (cover K3)
8. How I danced (cover Isabelle A)
9. Glamorous
10. All or nothing / Boom
11. Unspeakable
12. Smoking gun
13. Ridin’ by / Follow the leader / Baby I’m a star
14. I want you back

Bis:

1. Anyone out there
2. Risin’