PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Andermans veren Live

woensdag 8 november 2017Singer theater Laren

Andermans

Terwijl het keurige publiek in het Singer theater in Laren de zaal binnenschuifelt, is de liedjesvoorstelling Andermans Veren Live al begonnen. Johan Hoogeboom speelt wat op de piano en de andere kleinkunstenaars lijken wat te rommelen op het podium. De mensen die geconcentreerd hun stoelnummer op de eerste rij zoeken worden door de onschuldig uitziende Maria Noë, met zachtroze hondensloffen aan, vanuit het niets getrakteerd op fel hondengekef waardoor ze zich een hoedje schrikken. Ter vermaak van het al aanwezige publiek, dat op het eerste gezicht vooral bestaat uit de wat oudere locals, (kleinkunst)theatermakers, creatieven en aanverwanten.

Andermans Veren Live maakt al jaren avondvullende theaterprogramma’s van de mooiste, Nederlandstalige cabaret- en kleinkunstliederen van de afgelopen eeuw rondom een thema. De theatervoorstelling is gebaseerd op het radioprogramma Andermans Veren, dat iedere zondagochtend op NPO Radio 5 te beluisteren is met presentator Kick van der Veer. Hij is tevens betrokken bij de samenstelling van het repertoire en zit op de eerste rij. Dit seizoen is het thema ‘Er mag zovéél niet’ en Bas Marée belooft namens het vijfkoppige theatergezelschap dat het een taboedoorbrekende avond vol stoute liedjes wordt.

Het kleurrijke gezelschap trapt af met het nummer ‘What Ever Happened’ (a.k.a Lelijkemensendag) uit 1979 van cabaretier- en liedjesschrijvers Ivo de Wijs en Pieter Nieuwint, waarmee direct het aanwezige publiek - en het menselijk ras - op de hak wordt genomen:

t Is lelijkemensendag,
Volgevretenpensendag
Louter aangeklede apen met een schommelende pas
Wat ter wereld is er gaande, wat ter wereld is d‘r gaande
Is er gaande met ‘t menselijk ras

Om verderop in het lied het ego van het publiek te strelen met dat het hier en nu wel mooiemensendag lijkt.

Daarna is het bekende nummer ‘Misschien wordt het morgen beter’ uit 1972 van de destijds taboedoorbrekende en maatschappijkritische Cornelis Vreeswijk aan de beurt. Bas Marée zingt met verve dit enigszins hoopvolle lied om daarna de kern van de avond uit te leggen.

Echt taboedoorbrekend wordt het echter niet, zeg ik als Amsterdamse Wallenbewoner. Wèl wordt er tegen randjes aangeschuurd en worden er speldenprikjes uitgedeeld, en is er een vermakelijk patroon van op het verkeerde been zetten en ver(r)assen. Zoals bijvoorbeeld tijdens het nummer De Kerkganger’ (1978) van Hans Dorrestijn. Naar diens zeggen is dit het beste nummer dat hij ooit heeft geschreven, maar was het voor sommige anderen te controversieel om te zingen op het podium. Niet voor Johan Hoogeboom, die het spannend opgebouwde cabareteske lied over necrofilie op toepasselijke toon en met bijpassend lichteffect op kalme wijze de zaal in stuurt, zodat er daadwerkelijk oehs en aahs klinken. Hij gooit er echter een lichtvoetig kort uitsmijtertje achteraan, wat her en der in de zaal een opgeluchte lach oplevert en de toonzetting aangeeft: we houden het leuk vanavond.

Vierentwintig nummers passeren de revue, onder meer over onzeker zijn, ouder worden (‘Als je overmorgen oud bent’ van Jules de Korte) en de nog steeds actuele ik-mentaliteit (‘Trapportaal’ van Drs. P) en andere pareltjes uit met name de afgelopen decennia. De meeste nummers worden met verve uitgevoerd door het goed op elkaar ingespeelde gezelschap. Zo bespelen de muzikale vijf afwisselend onder meer piano, keyboards, drums, accordeon, triangel en (elektrische) gitaren. Met een speciale vermelding voor de celliste van het stel, Maria Noë.

Een enkel lied valt wat uit de toon zoals de Nederlandse vertaling van ‘La Solitude’ – ‘De Eenzaamheid’. De overigens zeer goed zingende Dorien Haan weet niet de breekbaarheid en emotie over te brengen zoals in het origineel van Barbara in 1964 en zoals Wende Snijders haar publiek weet te raken met de Nederlandse vertaling. Haan komt vooral uitstekend tot haar recht tijdens de lichtvoetigere liederen.

Opvallend genoeg klapt het publiek pas echt mee tijdens de toegift, een medley van enigszins carnavaleske nummers die dagelijks (live) te horen zijn in een bruine kroeg in de Amsterdamse Jordaan of in Brabant. Als extra toegift wordt de aanwezige liedjesschrijver Ivo de Wijs op het podium geroepen, aan wie de CD Andermans Veren Live wordt uitgereikt. De Wijs bedankt lachend en grijpt vervolgens de microfoon om zijn ongenoegen te uiten over het feit dat componisten van liederen zelden genoemd worden, zoals ook in deze voorstelling het geval is. ”Een stenciltje na afloop is niet genoeg, dat vergeten mensen”, wijsneust hij. Als eerbetoon zet het theatergezelschap het nummer ‘Achter de wolken is zonneschijn’ in, maar dan niet het origineel maar de pindasaus-variant. Zowel het origineel als de pindasaus-variant zijn van de hand van Ivo de Wijs, waarvan akte.

< Bregje Van der Wijst >

De voorstelling toert vanaf heden door heel Nederland en volgend jaar ook in België, zie www.andermansverenlive.nl

De setlist:

  1. What Ever Happened
  2. Misschien wordt het morgen beter
  3. Een nacht
  4. Oorspronkelijk
  5. Nocturne
  6. Zondagmiddag Buitenveldert
  7. Top
  8. Kleine huisdieren
  9. An en Jan
  10. De kerkhofganger
  11. Ik ben onzeker
  12. Trapportaal
  13. Ik ben een vrouw
  14. Ik ben hem kwijt
  15. Als je overmorgen oud bent
  16. Gnoe
  17. Keulen
  18. De bokken en de schapen
  19. Zeerover Jenny
  20. Het hondje van Dirkie
  21. La Solitude
  22. Zeur niet
  23. Trouw zijn
  24. Mens durf te leven

Bis:

  1. Medley
  2. Achter de wolken is zonneschijn (Pindasaus-variatie)


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter