Recensie Arsenal

‘Dit is onze avond. Let’s make this happen!’ klonk het uit de mond van Arsenal tijdens ‘Estupendo’ in de AB. En of het hun avond werd! Twee jaar geleden vulde de band maar liefst 6 keer de AB omdat de groep vijftien kaarsjes uitblies. Dit jaar is de terugkeer van de groep goed voor 4 uitverkochte shows. Optredens waarin ze nieuw materiaal op het publiek loslaten zoals opener ‘Low sun Long shadow’, ‘Whale’ en ‘Amplify’ en dat zou moeten resulteren in een nieuwe plaat die in het voorjaar van 2018 uitkomt. Daarvoor trokken de producers Hendrik Willemyns en John Roan naar Nigeria. De nieuwe sound blendt perfect met het oud materiaal. Dat is alvast een plus. De groep die gewend is om met click track te werken, leerde er om muziek te maken met vrije beats (eigenlijk is dat live muziek maken in zijn puurste vorm zonder dat je je in keurslijf steekt van een signaal dat door je in ears te horen is nvdr.). Kortom de twee gingen terug naar de essentie. Dé ster van de avond was echter Akiko Nakayama die haar kunstvorm ‘Alive painting’ toont op het grote scherm achteraan het podium.

Nakayama koppelt aan elk nummer kleuren waarmee ze aan de slag gaat. Op een klein schaaltje laat ze vloeibare verf in verschillende kleuren met elkaar mengen. Hier en daar voegt ze een extra chemisch product toe zodat het reageert met de substantie op het plaatje. Dat alles ligt nog eens op een ronde draaibare schijf zodat het geheel ook op die manier gemanipuleerd kan worden en extra dynamiek geeft aan haar performance. Het is ook handig als ze een kleur wil uit het beeld halen of een ander erin. Wat erg knap is, is dat ze in staat is de muziek perfect aan te voelen. Versnelt Arsenal bijvoorbeeld dan kan ze via een buisje het mengsel laten kolken. Op het grote scherm lijkt het erop dat je kijkt naar een wilde kolkende rivier van kleuren. In werkelijkheid blaast ze lichtjes in de vloeistof, waarop de camera het geheel zeer sterk uitvergroot. Tijdens opener ‘Low sun Long shadow’ doet ze overigens iets magisch. Op het scherm zien we witte sterretjes flikkeren, bescheiden dan weer zeer intens. Dat effect bekomt ze door een chemische vloeistof op een metaalachtig plaatje te laten reageren met de fel witte belichting van haar smartphone. Kortom: op het scherm ziet het er allemaal misschien erg kunstig en knap uit, maar als je ze live aan het werk ziet – het ganse optreden stonden we achter haar – ontdek je wat voor een krachttoer ze hier anderhalf uur neerzet en hoe weinig vanzelfsprekend dit alles is. On-ge-loof-lijk.

Met tien staat Arsenal op het podium, drie backings om de zang van John Roan die nog steeds niet altijd even toonvast is wat recht te trekken – tijdens ‘High Venus’ blendde zijn stem bijvoorbeeld voor geen meter met die van zijn backing wanneer ze samen zongen, Hendrik Willemyns achter de knoppen, twee gitaristen, een toetsenist, een drummer en percussionist. Die laatste mag uit zijn conga’s heerlijk exotische ritmes laten horen tijdens ‘Saudade 1 & 2’. Dan al was het feestje in de AB een feit na een zeer enthousiast onthaald ‘Not yet free’ en ‘Estupendo’. Om de ‘alive painting’ zo veel mogelijk tot haar recht te laten komen, kwam de belichting overigens van de linker en rechterkant van het podium. Ook hier ging de lichtman zo veel mogelijk als dat kon voor een blend met wat Akiko Nakayama live deed. Koos zij voor zwart en wit als hoofdkleuren, dan werd dat ondersteund door zuiver wit licht. Idem voor ‘Whale’ waarbij verschillende soorten blauw gecombineerd werden met een streepje wit. Dat alles leverde een adembenemend spektakel op.

Kortom: de show van Arsenal was gewoon af. Een perfecte set ook vol dynamiek zoals tijdens ‘Temul (Lie Low)’ dat helemaal naar het einde toe uitbarst. Kers op de taart werd ‘Lotuk’ waarbij de volle AB massaal de handen in de lucht stak, meeklapte en feestte.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Low sun-Long shadow
2. Not Yet Free
3. Black Mountain (Beautiful Love)
4. Estupendo
5. Amelaka Motinga
6. Saudade 1 & 2
7. But in late/Pacific
8. Whale
9. High Venus
10. One Day at a Time
11. Amplify
12. Sometimes
13. Melvin

Bis:

1. Temul (Lie Low)
2. A bend in the river
3. Lotuk