PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Lily Allen ★

woensdag 11 april 2018Botanique Brussel

Lily

‘No Shame’ zal het volgende schijfje van Lily Allen heten. Het vierde is dat na ‘Alright, still’ (2006), ‘It’s not me, it’s you’ (2009) en het geflopte ‘Sheezus’ (2014). Op vier jaar tijd is er heel wat gebeurd in Allens leven. Twee kinderen kreeg ze, ze scheidde, geraakte aan de alcohol verslaafd, kreeg een mini zenuwinzinking en vond een nieuwe liefde. Voldoende stof dus om te behandelen op een nieuwe plaat. ‘Apples’ en ‘Family man’ gaan bijvoorbeeld over haar stukgelopen huwelijk. Het ene, erg basic begeleid op gitaar verwijst naar het gezegde ‘de appel valt niet ver van de boom’ terwijl het andere een pianoballad is die halfweg voorzien wordt van een streepje strijkers (die uit een doosje komen). Allen heeft maar twee muzikanten bij, heel wat tracks (o.a. de elektrische drums) lopen mee net als de verschillende zangtracks, geluidseffecten, enz. wat haar optreden een semi-live ervaring bezorgt. Het ergste van al om vast te stellen is dat deze bijna 33-jarige artieste in al die jaren nauwelijks gegroeid is als live performer.

Allen zien we nog steeds geen blijf weten met zichzelf op het podium voor 650 fans in een uitverkochte Orangerie in de Botanique. Het moet zowat de kleinste venue in ons land zijn geweest in de voorbije 9 jaar waar ze optrad. Groot contrast dus met de periode dat ze nog een Lotto Arena kon vullen. Eerlijk? Die tijd ligt gewoon achter haar en de kans dat ze dat opnieuw zal kunnen doen, lijkt ons onwaarschijnlijk. Vier jaar geleden zagen we op het Indian Summer Festival in Nederland dat het publiek haar als headliner links liet liggen. Het terrein voor het podium was nauwelijks half gevuld. De Britse staat ook nu nog steeds erg wisselvallig op het podium. Ook in de Botanique konden we ons niet van de indruk ontdoen dat ze meelopende zangtracks gewoon nodig heeft om het een en ander weg te camoufleren. In ‘My one’ horen we vogelgeluidjes geïntegreerd worden, maar tijdens een rapnummer wordt haar stem zelfs zo zwaar vervormd dat het lijkt alsof ze een man is. Halfweg excuseert ze zich tijdens de show zelf voor haar stem. ‘Als ik klink als een kat die door een kamer gegooid wordt, komt het omdat ik drie optredens gegeven heb.’ Eum. Hallo?

Lily Allens stem is ook erg karakteristiek met die fragiele meisjesstem van haar. Die wordt overigens meermaals zwaar overstemd door haar muzikanten zoals tijdens ‘Come on then’ dat refereert naar drum ‘n bass. Nog zo iets waar ze nauwelijks in gegroeid is, zijn haar lyrics die wel erg simpel overkomen: ‘Put your money where your mouth is.’ klinkt het onder andere in ‘Come on then’ dat ze a capella neerlegt. Qua podiumpresence mag ze er dan wel schattig uitzien en grappig zijn, met heerlijke zelfrelativerende humor: ‘This one is about the collapse of my marriage so enjoy!’, tijdens songs lijkt ze wel de ganse tijd te ijsberen, te frunniken aan d’r froefroe of komt ze met haar vingers aan haar neus. In die mate dat haar tics nerveux ons na verloop van tijd danig op de heupen werken.

Doorgaans schrijft ze nummers vanuit haar eigen standpunt maar voor ‘Three’ deed ze het vanuit dat van haar kinderen: ‘my social calendar is busier than yours. Please stay with me. It’s not my fault. I’m only three.’ klinkt het in de pianoballad. Bijna alle songs uit haar vierde album passeren, waaronder ‘Cake’ dat over het seksisme van alledag gaat waarmee vrouwen te kampen krijgen. ‘Mannen, kunnen jullie je tijdens deze song even omdraaien? Dat zou cool zijn!’ vraagt Allen tevergeefs … De nieuwe songs klinken ons echter té vrijblijvend en hebben volgens ons onvoldoende hitpotentieel. Ze lijken als een suikerspin die al opgelost is nog voor ze op de tong komt. Godzijdank bracht Lily Allen ook ‘Smile’,’Fuck you’ – ‘Het is destijds geschreven voor Bush. Nooit gedacht dat het erger dan dat kon worden met Donald Trump. Bush viel nog mee in vergelijking met Trump. Dit nummer draag ik aan hem en Theresa May op.’, ‘The fear’ – ‘Wat was ik destijds gewoon briljant. Ik heb Instagram en fake news gewoon voorspeld!’ en laatste toegift ‘Not fair’. Die songs bewezen vooral dat Lily Allens toekomst in het verleden ligt. 

< Bert Hertogs > 

Fuck you by @lilyallen at @botanique_bxl #noshame @warnermusicbe

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op

Lees ook:
Lily Allen **1/2 op Indian Summer Festival – zondag 15 juni 2014
Lily Allen *** in de Lotto Arena – 23 oktober 2009
Lily Allen *** op Rock Werchter – 2 juli 2009
Lily Allen *** in de Ancienne Belgique – 8 mei 2009

De setlist: 

  1. Higher
  2. Come on Then
  3. Lost My Mind
  4. Everything to Feel Something
  5. Apples
  6. Three
  7. Waste
  8. Smile
  9. Cake
  10. Family Man
  11. Pushing Up Daisies
  12. My One
  13. Fuck You
Bis:

  1. Trigger Bang
  2. The Fear
  3. Not Fair


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter