PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie WWWater ★★★1/2

zondag 18 november 2018HetPaleis

WWWater
Foto: hetPaleis

WWWater kwam speciaal vanuit de Atlantische Oceaan, waar ze naar verluidt erg populair zijn en onder water de allergrootste zalen vullen, naar ons land om even een matineeoptreden voor kids te geven in hetpaleis tijdens Sonic Kids. Stijn Meuris zou wellicht bij de gedachte alleen al gruwelen, wat zeggen we kokhalzen om voor peuters, kleuters, tieners en – help! – hun ouders op te treden op zondagmiddag. Feit is dat de kinderen uit Charlotte Adigéry’s hand aten en ze zelf een beetje die verlegenheid uit de allerjongsten moest halen. Lekker chillen op je kussentje of heerlijk meedansen op het podium van de grote zaal, het mocht allemaal van de frontvrouw die bij de start van het concert met microfoonproblemen kampte. Het overgangsstuk tussen draad en micro leverde bij momenten scherpe kraakgeluiden op, maar toen die van de baan waren, kon het R&B elektronica- feestje pas helemaal losbarsten. Of het wat harder mocht, vroeg een jongetje halfweg het optreden, zichzelf nadien verbeterend dat ie ‘middelmatig hard’ verkoos.

Niet dat die kids er iets van geloofden hoor, van dat sprookje van Adigéry dat WWWater vernoemd zou zijn naar de zee en het feit dat ze daar onder water veel optreden. De frontvrouw bleef weliswaar tot het einde in haar rol, wat we erg wisten te smaken. Zo zei ze bij het afscheid nemen: ‘Tot de volgende keer. Wij gaan terug naar zee.’

Zo’n Sonic Kids-optreden is altijd wat spannend. Hoe gaat de band het aanpakken, hoe betrekken ze de kinderen tijdens het concert, blijven die geboeid, en houdt de groep de kinderen in de hand of wordt het een chaotische speeltuin waar iedereen zijn goesting mag doen? Charlotte wist perfect haar publiek te regisseren en nodigde de jongeren uit om de danshype van dit voorjaar, de ‘swish swish’ op ‘Fallo Swallo’ te dansen dat ze live begeleidde door op de agogo bel te slaan. Een aantal jongeren ging er volledig voor en danste aan een waanzinnig tempo terwijl Adigéry voor een tragere, chillere versie ging. Een trio meisjes had dan weer kennelijk ‘swoosh swoosh’ verstaan, probeerden te breakdancen, gleden over de podiumvloer om vervolgens met de voeten in de lucht te fietsen. En dat terwijl de song nog niet uitgebracht is. Zeggen dat een optreden meemaken van Sonic Kids zoveel cooler is dan pakweg naar het gemiddelde Belgische zomerfestival en apathisch publiek gaan, is een understatement.    

Boris Zeebroek, die ‘papa’ mag zeggen tegen Kamagurka, liet fluitachtige tonen uit zijn synths toveren op ‘3 Rooms’. Links naast Charlotte staat drummer Steve Slingeneyer die op het minimal electronummer’ WWWater’ tegelijk de electric drums en basdrum bespeelt. Op ‘Mine yours’ stelt Charlotte wiens stem extra etherisch klinkt in de hoogte maar ook wat ver achter de drums en synths door het echo effect op haar stem, voor dat de kinderen mee als een ballerina met haar dansen. Opvallend hoor dat ze voornamelijk, en in geen tijd vooral de meisjes weet te betrekken terwijl de jongens aanvankelijk de kat nog wat uit de boom kijken. ‘Girls have more fun.’ zo simpel is dat. Tijdens het recente en veel ruigere ‘Screen’ gaat ze voor het tegenovergestelde. Dan mogen de kids op het nummer met hun voeten stampen want als je kwaad bent, kan muziek je helpen en je nadien een goed gevoel bezorgen, weet ze. De song klaagt onder andere onze schermverslaving aan. Stijn Meuris is ongetwijfeld fan.

Toppunt van publieksinteractie is met stip ‘Reefteef’. Daarvoor organiseert Charlotte halfweg een sit down waarbij de kinderen op haar teken mogen springen. ‘Wie die lamp kan aanraken, is gewonnen’ zegt ze, wijzend naar een van de scanners die in de nok van hetPaleis hangt. Wie er nu precies gewonnen is, is – tenzij we ons vergissen - na het publiceren van deze recensie nog niet helemaal geweten. Punt is dat de kinderen uit Charlottes hand aten. Haar die hard fans waren ondertussen op haar uitnodiging mee op het podium gekropen en zongen dan ook maar al te graag erg hoog naast haar als een kinderkoortje ‘oe oe oe’ mee terwijl Charlotte de laatste twijfelaars overtuigde om met de ogen toe gewoon te dansen, wat links en rechts links sjot, rechts sjot-choreografietjes opleverde.

De frontvrouw van WWWater die op haar sokken stond te zingen vroeg een allerlaatste keer aan het publiek om alles te geven tijdens ‘Earthbeat’, een cover van The Slits. ‘Ik wil stinkpateekes. Jullie voeten moeten stinken van het zweet. En straks in bad!’ pookte Charlotte de jongsten nog een allerlaatste keer op. Wij zijn ervan overtuigd dat verschillende ouders thuis aangekomen, konden vaststellen dat hun kinderen stinkpateekes hadden. Het resultaat van een verrassend goed optreden en een fantastisch publiek.

< Bert Hertogs >

De setlist:

  1. WWWater
  2. Nevernuff
  3. Fallo Swallo
  4. 3 Rooms
  5. Mine yours
  6. Pink letters
  7. Ik kan da wel
  8. Reefteef
  9. Screen
  10. Earthbeat (cover The Slits)


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter