Recensie Kim Wilde ★★★1/2

Een zeer dankbare Kim Wilde die woordjes als ‘Goedenavond’ en ‘Tot ziens’ geleerd had, bracht haar laatste optreden van haar tour dit jaar in een uitverkochte De Roma. Een geweldig jaar heeft ze achter de kiezen en dat mogen afronden voor een ‘fabulous crowd’ in een ‘amazing venue’ bleek voor haar de kers op de taart. Wilde kwam in Borgerhout in een zwart leren pak – ‘Ik hoop dat het er goed uitziet want het voelt verschrikkelijk. Ik doe het allemaal voor jullie Antwerpen!’ - waarbij ze aan een zwarte versie van Mega Mindy deed denken, maar dan zonder masker aan, en met een lichtgevend speelgoedpistooltje in de hand, haar recentste plaat ‘Here come the Aliens’ voorstellen waarvoor ze in 2009 inspiratie opdeed toen ze een UFO waarnam. De 58-jarige Londense zei dat ze geen schrik heeft van aliens – tijdens ‘1969’ droegen enkele crewleden ook zo’n masker op het podium terwijl op de achterkant van haar pak zo’n alienhoofd was afgebeeld, bij de backing op de linkerachterzak van haar broek, of op de zwarte vesten van de rest van de band die maar liefst twee drummers (Emily Dolan Davies en Jonathan Atkinson) telde, drie gitaristen (waaronder Ricky Wilde en een toetsenist/keytarspeler wat een strakke bij momenten naar hard rock/metal refererende sound opleverde. Wilde gaf de Roma mee dat ze geen schrik heeft voor aliens, maar wel voor ‘the human race’, behalve dan haar fans, waar ze ons met haar speelgoedpistooltje voor zou beschermen. In de Borgerhoutse zaal zette ze een U-optreden neer, eentje dat zeer sterk begon, halfweg inzakte tijdens een familiemomentje wanneer Kim samen met Ricky Wilde op akoestische gitaar en haar nichtje Scarlett Wilde als backing ‘Hey mister heartache’ bracht na ‘Bladerunner’, een andere inkakmoment. Ook ‘4 letter word’ waarbij de toetsenist en Emily op drums er bij kwam, kon onvoldoende overtuigen. Naar het einde toe van de show volgde weliswaar het ene hoogtepunt na het andere. ‘View From a Bridge’ en ‘Chequered Love’ leverden al behoorlijk wat voorvocht op bij de fans. Maar tijdens ‘You came’, dat ze opdroeg aan ons, volgde het collectieve orgasme. Je voelde het publiek massaal jeugdsentiment lossen in de zaal, alsof er een soort hormoon was vrijgekomen. Gemolenwiekt werd er dan met de armen, meegezwaaid én een keer in de handen geklapt en kort daarna twee keer. Ambiance? En of!

Openen deed het ‘80s icoon met ‘Stereo Shot’ dat opende met aftellen en een beat die al meteen stevig werd meegeklapt. Die stevige uptempokaart bleven Wilde en co trekken met ‘Water on glass’ tot de eerste hit van de avond volgde. Dan al viel op dat er op haar stem een stevig echo effect zat waardoor ze soms met de band wat veraf klonk (zeker halfweg het optreden). Wilde zong zo nu en dan wel eens onder toon, niet zelden in het middenregister. Maar daar maalde het publiek blijkbaar niet om. ‘Never trust a stranger’ werd stevig meegeklapt. Scarlett ging wat theatraal op haar knieën terwijl ze Kims hand vasthield. De song werd erg enthousiast onthaald door de fans net zoals ‘Cambodia’ dat al snel na ‘Kandy Krush’ volgde. Groen en rood werd de song belicht. Het moet gezegd, net als de sound was het lichtplan erg strak met ‘Solstice’ als een van de hoogtepunten. Tijdens die song die Kim Wilde solo a capella bracht waarna onder andere de synths invielen, zagen we een witte spot van links naar rechts een lichtstraal door de zaal schijnen alsof het een vuurtoren was. Prachtig hoor. ‘Cambodia’ bracht ze op het einde overigens ook even a capella toen ze de song even kort hernam. Het moet gezegd die ‘oho’-anthems van Wilde werken nog steeds aanstekelijk. De fans zingen die passages dan ook uit volle borst mee, of het die oh’s uit ‘Cambodia’ zijn, die van ‘Chequered love’, deze van The Supremes’ cover ‘You keep me hanging on’ dat de fans erg konden smaken of laatste toegift ‘Kids in America’: de Roma zong ze uit dat het een lieve lust was. Heerlijk.

Even was Wilde haar toetsenist overigens vergeten te melden bij de bandvoorstelling. Scarlett maakte haar daarop attent. Met ‘Ik was verstrooid door jullie schoonheid.’ gaf Kim Wilde haar Belgische fans een stevig compliment maar legde ze ook meteen de verantwoordelijkheid bij ons. Die toetsenist had trouwens een grapje klaar, zo had ie een lange blonde witte pruik bij die hij tijdens een nummer opzette. Een klassiek geintje, eigen aan een laatste show van een tour. Wat een geweldige apotheose kende het optreden van Kim Wilde met maar liefst vier hits die na elkaar afgevuurd werden op de Roma: ‘View from a bridge’, ‘Chequered love’, ‘You came’ en ‘Keep me hanging on’. Wat! Een! Vet! Feestje!

Conclusie: als Kylie Minogue op Rock Werchter 2019 mag optreden, verdient Kim Wilde minstens een plek op Graspop Metal Meeting. Dat is overigens lang geen gek idee als je weet dat we een fan van Glenn Hughes met diens zwart tour t shirt in de Roma zagen. Met een ingekorte set van pakweg een uurtje waarbij ze de hits bewaart maar de ballast overboord gooit zou dat wel eens een kanjer van een festivaloptreden kunnen worden overigens.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Stereo Shot
2. Water on Glass
3. Never Trust a Stranger
4. Kandy Krush
5. Cambodia
6. Birthday
7. Yours ‘til the End
8. Solstice
9. Words Fell Down
10. Bladerunner
11. Hey Mister Heartache
12. Four Letter Word
13. Rosetta
14. Cyber Nation War
15. View From a Bridge
16. Chequered Love
17. You Came
18. You Keep Me Hangin‘ On (cover The Supremes)
19. 1969

Bis:

1. Pop Don‘t Stop
2. Kids in America