Recensie Peter Pan: Terug Naar Nimmerland ★★★

Met ‘Peter Pan: Terug Naar Nimmerland’ trekt Deep Bridge volledig de kaart van de kindermusical. Waar schrijver/regisseur Stany Crets in het verleden steevast een stevige dosis humor voor volwassenen in de scripts van zijn familiemusicals wist te verwerken, is dat hier niet het geval. J.M. Barrie’s verhaal over de jongen die niet wilde opgroeien moet de allerkleinsten meenemen in een magische wereld van zwevende zeemeerminnen, een levensgrote piratenboot, kinderen die kunnen vliegen en … een ‘echte’ krokodil die over het podium kruipt. De jonge toeschouwers worden daarbij persoonlijk aangesproken door het elfje Tinkerbel en Peter Pan om mee te helpen aan de goede afloop van het verhaal. En terwijl het voor hen bij momenten best spannend kan zijn, moet je als ouder de voorstelling gewoon even uitzitten. Gelukkig zijn er de geweldige zangprestaties van Alyssa Luypaert , Lotte De Clerck en Lotte Stevens om van te genieten.

Als wij aan het verhaal van Peter Pan denken, komen spontaan beelden naar boven van Lost Boys die plezier maken in Nimmerland, spannende avonturen meemaken met de indianen en vechten tegen Haak en zijn piraten. Het is een grote vrolijke bende die fun uitstraalt, en geleidelijk leert dat opgroeien en luisteren naar ouders deel is van het leven. En laat het nu juist die vrolijkheid en onbezonnenheid zijn die we voor een groot deel misten in  ‘Peter Pan: Terug Naar Nimmerland’. Daarvoor lag het tempo van de vertelling veel te traag, waren er veel te veel trage liedjes en duurden bepaalde scènes echt veel te lang. 

‘Peter Pan: Terug Naar Nimmerland’ heeft een probleem met hoe het oorspronkelijke materiaal van J.M. Barrie verwerkt is tot musical. De focus is bijna eenzijdig verschoven naar ‘de rol van een moeder’: Mrs. Darling die haar kinderen heel graag ziet en veel verdriet heeft dat ze weg zijn, de Lost Boys die verlangen naar een moederfiguur, Peter Pan die in Wendy een moeder ziet eerder dan een vriendin, … Deze verhaallijn sneeuwt het avontuur bijna volledig onder, haalt het tempo onderuit en resulteert in een extra reeks trage nummers.  Gelukkig zijn er scènes waarin de Darling-kinderen en Peter Pan effectief over het podium vliegen en eentje waar de piraten en de Lost Boys vechten tegen elkaar om het publiek terug te prikkelen, want van spitsvondige dialogen en toffe liedteksten moet deze musical het niet hebben. 

En dat is hier echt een gemiste kans. Deep Bridge heeft voor deze productie namelijk een geweldige cast weten te strikken én ook qua decor de moeite gedaan om het publiek echt mee te nemen in een magische wereld. Dat maakt het extra jammer dat dan op zo’n moment de melodieën aanvoelen als dertien in een dozijn en de liedjesteksten vaak niet boven het niveau komen van goedkope rijmelarij. De prachtige stemmen van Lotte De Clerck en Lotte Stevens verdienen echt wel beter. Lotte De Clerck kruipt in de huid van de moederlijke Wendy Darling en Lotte Stevens schittert als elfje Tinkerbel. Beide dames verdienen hier materiaal dat hun prachtige prestaties nog meer tot hun recht doet komen. 

Dat geldt al helemaal voor Alyssa Luypaert. We konden haar even horen als Mrs. Darling, maar hadden echt gehoopt dat ze als Tiger Lilly een eigen nummer had. Het drastisch knippen in de laatste bootscène en grondig snoeien van de slaapkamerscène had daar meer dan voldoende ruimte voor gegeven. Voor ons voelt het aan als een licht dat men onder de korenmaat heeft gezet. 

Dat heeft men met Nordin De Moor gelukkig niet gedaan. Hij schittert prominent als Kapitein Haak en heeft er met Jervin Weckx als sidekick Mr. Smee een heerlijke tegenspeler bij. De combinatie werkt en het personage van Haak is uiterst stoer, maar tegelijkertijd ook een verschrikkelijke schijtluis. Maar ook hier moeten we echt wel vraagtekens zetten bij de teksten die Stany in zijn mond legt. “Ik ben een man. Geen pussy maar een mannelijke man.” Echt waar? Anno 2024? De scène is een kopie van Mel Brooks’ nummer ‘Men in Tights’ uit de film ‘Robin Hood: Men in Tights’ uit 1993. Het feit dat de mannelijke mannen de Cancan staan te dansen alsof ze in de Moulin Rouge staan, is een nuance en een grap die het jonge volkje ontgaat. Wat kinderen meenemen is dat mannelijke mannen geen ‘pussy’ mogen zijn. … Zucht. 

Er valt dus best wel wat aan te merken op ‘Peter Pan: Terug Naar Nimmerland’. Gelukkig kan deze musical van Deep Bridge rekenen op topprestaties van een topcast, vliegende kinderen én … een krokodil. 

< Sascha Siereveld >