5 jaar heeft het liedje geduurd van #LikeMe maar nu is de cast uitgezongen. 64.000 toeschouwers zwaaiden in het Sportpaleis het concept dat Thomas Van Goethem bedacht (nu ja, eigenlijk is ie gewoon de mosterd gaan halen bij o.a. Grease, Glee en High School Musical) uit. In het beste geval belandt #LikeMe straks in de opbergdozen van kinderen als iets om te koesteren dat deel uitmaakt van hun jeugd. In het slechtste geval zien we straks een massa #LikeMe merchandise op het stort belanden, in de afprijsbakken (buiten aan het Sportpaleis stond er trouwens al een Outlet merchandise stand in een zwarte container) en op rommelmarkten en garageverkopen aangeboden worden.

Het ultieme concert, dat brachten 20 Vlaamse artiesten in het Sportpaleis ter ere van Will Tura, de Keizer van het Vlaamse lied. Volgens Ben Crabbé ging het een legendarische avond worden en werd het dat ook. Het moet zijn dat de man aan beginnende Alzheimer lijdt, want wat we van pse belgium voorgeschoteld kregen was niet meer of niet minder dan een kwakkelconcert, met een paar hoogtepunten, bijzonder veel Vlaamse middelmatigheid en ronduit slechte uitvoeringen in een concert dat zich constant in een spagaat bevond tussen de meerwaardezoeker bedienen (die gewoon afwezig bleek in de grootste concertzaal van het land) en de fan die de hits en niets anders dan de hits wou.

Een gedeeltelijke staande ovatie. Dat kreeg Jef Neve en zijn band in een uitverkocht Schouwburg Noord waar de Kempense jazzpianist en -componist zijn jongste plaat ‘That old feeling’ kwam voorstellen.

Een van de beste edities in jaren. Dat was Night of the Proms 2023. Cynisch als ze zijn bij pse belgium, lijkt bij deze producent kennelijk alleen nog maar het aantal verkochte tickets te tellen en is de rest bijzaak. Wat de Proms betreft, is er op dat vlak eindelijk goed nieuws te vertellen. Na jaren van dalende bezoekcijfers in Antwerpen, waarbij de bodem van 2 shows bereikt werd, zit er sinds dit jaar terug groei op. Deze editie kent namelijk 3 shows in ons land, goed voor 44.000 verkochte tickets, en da’s alleen maar te danken aan de goeie line up, die terug wat meer aansluiting vindt bij de hoogdagen. ‘Worden er nog dvd’s en cd’s uitgebracht zoals vroeger?’ en ‘In het verleden stond er een mannelijke dirigent’ hoorden we onder andere uit de mond van enkele toeschouwers in het Sportpaleis. Om maar te zeggen dat heel wat mensen na jarenlange afwezigheid het evenement terug in de armen gesloten lijken te hebben. Of dat van blijvende duur zal zijn, moet nog blijken.

Waar de muziek van Whitney Houston is, is het feest. Het beste bewijs hiervan was ‘Whitney a tribute by Glennis Grace’ in Play Zuid. Een zeshonderdtal gelukkigen mocht getuige zijn van de heerlijke muziek die Whitney Houston ons heeft nagelaten. Van vrolijke dansmuziek als ‘How Will I Know’ over romantische ballades als ‘Didn‘t We Almost Have It All’ en ‘Where Do Broken Hearts Go’ tot haar onvergetelijke cover ‘I Will Always Love You’. Het is de muziek die de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw mee zo’n fenomenaal goede muziekdecennia maakte. En wie kon die muziek en dat gevoel beter terug tot leven brengen dan Glennis Grace? Van bij het horen van de eerste noot van ‘Love Will Save The Day’ werd je een kleine veertig jaar terug in de tijd getransporteerd naar het midden van de jaren ’80. Let the party begin.