Recensie Marco Borsato - Wit Licht

Wit licht speelt Marco Borsato parten

Wit licht heet de nieuwe concertreeks waarmee Marco Borsato negen keer het Sportpaleis aandoet. Het is bijna tragisch om te melden dat nét dat witte licht hem parten speelde tijdens zijn tweede show in het Sportpaleis. Domme pech (een brandblustoestel viel op een signaalkabel en die zorgde dat de kabel een storing veroorzaakte) lag aan de basis van het probleem. Daardoor floepte prompt het fel witte zaallicht aan tijdens “Vrij zijn”. Al een geluk dat het niet tijdens een ballade gebeurde. Het zaallicht werd lamp per lamp gedoofd zo leek het wel. Pas 5 nummers later werd het weer donker in het Sportpaleis. Ondertussen had Sandrine “Like a bullet” en “I feel the same way” gezongen. Dat fel witte zaallicht gaf niet meteen de beste sfeer mee voor deze nummers. Het publiek reageerde dan ook apatisch. Muzikaal staat Sandrine er nochtans, maar ook nu weer kreeg ze het publiek niet mee. Dat moet ondertussen de vijfde keer zijn geweest dat we deze pijnlijke vaststelling moeten doen. Wat de meesten van haar dan ook zullen onthouden is dat ze een kleedje in luipaardenmotief droeg, dat haar benen gladjes geschoren waren en ze op zilveren schoentjes rondliep.

Borsato bracht slechts 4 nummers uit zijn jongste cd. “Was mij” met op de achtergrond kindsoldaten op de beelden, ging compleet verloren door het felle zaallicht. Daarna volgde een hemeltergende commercial voor Borsato’s film die dezelfde titel heeft als zijn concertreeks. Ook nu was het euvel met het witte licht nog niet opgelost. The Entertainment Group lijkt in Antwerpen bijna een patent te hebben op lichtproblemen. Want exact een maand geleden, leden ze er ook onder tijdens het Valentijnsconcert van Stan Van Samang. Toen lag een probleem met de lichttafel hieraan aan de basis.

Het licht ging dus op “safe mode” en ook het concert van Borsato kan je op die manier beoordelen. Borsato nam geen enkel risico. Zo klonk zo goed als elk oud nummer live zoals we het al eens eerder hoorden (tijdens zijn eerdere optredens “Zien”, “Symphonica” en “Symphonica in Rosso”). “Jij alleen” was daar voor zover we weten de uitzondering op. Het nummer begon met Borsato die de percussie voor zijn rekening nam. Op die manier kreeg de song met ook nog andere troms een Afrikaans getinte intro.

Opvallend is de saxofoon prominent aanwezig. Al van bij het begin krijgt het instrument veel aandacht. Tijdens “Margharita” mag het een eerste solo voor zijn rekening nemen. En in “de bestemming” valt het instrument niet weg te denken.

Na het optreden van Sandrine, zakt de sfeer weg in de concertzaal met het groene dak. De lichtproblemen hebben daarmee voor een stuk te maken. Maar ook de setlist. Twee nieuwe nummers volgen elkaar immers op. Daarvan willen we “Dochters” dat vooral begeleid wordt door keyboard aanstippen. Borsato zingt het nummer heel oprecht. Tijdens “Stop de tijd” vergapen we ons aan de visuals, en dat is nodig. Want het nummer kan ons, en niet alleen ons, niet echt overtuigen. “Vlinder” krijgt een minutenlange sterke elektrische gitaarsolo mee. Maar het is pas tijdens “Je hoeft niet naar huis vannacht” dat het publiek terug volledig bij de les is. Het nummer komt geen seconde te vroeg en wordt luidkeels meegezongen. Ook “Zij” wordt een mooi meezingmoment. “Dromen zijn bedrog” begint traag zoals we het nog kennen uit Symphonica in Rosso. Tot het uitbarst tot de uptemposong zoals we die kennen. Ook hier noteren we een stevige gitaar-en saxofoonsolo.

Het Sportpaleis is nog maar net écht op temperatuur gekomen. Stan Van Samang wordt dan ook zeer warm onthaald, maar wanneer hij na “I didn’t know” opnieuw vertrekt, horen we een koel beleefdheidsapplaus. Het publiek wou de “I didn’t knows” niet voor zijn rekening nemen. Wellicht spaarde het de stem voor Borsato. En ja hoor “De waarheid” werd stevig meegezongen. Prachtig nummer, nog steeds bikkelhard, maar wellicht het beste dat Borsato ooit uitgebracht heeft. Ook de versie van “Ik leef niet meer voor jou” kennen we nog uit eerdere optredens. Het nummer begint met veel bombast. De finale is ingezet en Borsato serveert nu alleen nog maar hits. “Afscheid nemen bestaat niet” en “Binnen” worden stevig meegezongen.

Niet alles is live tijdens het optreden van Borsato. Dat merken we tijdens “Rood”. De violen staan op tape. De zanger doet dan maar met beide armen bewegingen alsof hij zelf het strijkinstrument bespeelt. En ook in de visuals zien we schaduws van violisten. We vinden de oplossing een beetje lullig. Maar het publiek maalt er niet om, zij dansen en springen op de elektrotonen, en de dynamische strijkerspartijen. Het folkdansje dat Borsato met zijn backings doet, is misschien wel het meest spontane dat we zien krijgen. Verder is de show iets te overgeorchestreerd naar onze zin, om echt te raken. Borsato – die tevens baas is van The Entertainment Group die deze productie bedacht – wordt ook steeds onbereikbaarder voor zijn publiek. De catwalk waar hij zich op begeeft, is ontzettend hoog. Daardoor komt hij nauwelijks in contact met het publiek en kan hij maar met moeite handjes schudden. Een vrouw zagen we minutenlang moeite doen om een witte roos aan hem te geven. Tevergeefs. Na de show gooide ze deze dan maar ontgoocheld op de catwalk. Borsato’s vliegact op het einde van de show is geweldig om te zien. Als een soort Superman zweeft hij door de zaal. Maar de zanger mag wat ons betreft vooral niet aan grootheidswaanzin beginnen lijden. Dat hij maar snel met beide voetjes op de grond komt en fysiek bereikbaarder wordt voor zijn publiek.

< Bert Hertogs >

Enkele productiegegevens:

Het decor van de ‘Wit Licht’ concertreeks van Marco Borsato is ontworpen door de Belg Bart Clement. In het ‘Wit Licht’ décor zitten 152.000 led-lichtjes verwerkt. Er werd gebruik gemaakt van 1800 aluminium concertdelen die goed zijn voor een oppervlakte van 900 m2. In totaal neemt het décor dus 1/3 van de oppervlakte in het Antwerps Sportpaleis in beslag. Voor de videoprojectie wordt er gebruik gemaakt van een trolley-systeem van 54 meter lengte. Dit systeem hangt volledig over de wielerpiste. Er hangt ook nog eens voor 60 ton materiaal in de lucht. Bij de opbouw zijn er 15 vrachtwagens aan en afgereden, werd er gedurende 4 dagen 24/24 opgebouwd.

De setlist:

1. Wit licht
2. Laat maar los
3. Als de wereld van ons is
4. Margherita
5. Bestemming
6. Vrij zijn
7. Like a bullet (Sandrine)
8. I feel the same way (Sandrine)
9. Was mij
10. Jij alleen
11. Je zit op rozen
12. Dochters
13. Stop de tijd
14. Vlinder
15. Je hoeft niet naar huis vannacht
16. Zij
17. Dromen zijn bedrog
18. Scars (Stan Van Samang)
19. I didn’t know (Stan Van Samang)
20. De waarheid
21. Ik leef niet meer voor jou
22. Afscheid nemen bestaat niet
23. Binnen

Bis:

1. Waarom nou jij
2. Rood
3. Als alle lichten zijn gedoofd
4. Wit licht (Marco Borsato vliegt)

< Bert Hertogs >