Recensie The Heather Lang Show

In hun uit huisvuil geknutselde kostuums brachten de actrices  Heather Lang en Eleanor Bauer hun parodie op de teleshop in de vorm van een spirituele infomercial. Ze brachten een absurd schouwspel waarbij ze de consumptiemaatschappij aardig op de korrel namen. Hun show combineerde twee extravagante typetjes, een assistente die niet meer was dan een barbiepop met een gsm op haar rug en elementen van improvisatietheater. Deze format vroeg echter om een erg assertief publiek dat bereid was om actief mee te werken aan de voorstelling en daar liep het behoorlijk mis. 

“The Heather Lang Show” stond aangekondigd als een dansvoorstelling en kon initieel slechts op een bescheiden opkomst rekenen. Toen na twintig minuten echter bleek dat met het openingsnummer en bijhorende choreografie de volledige dosis dans in deze voorstelling was opgesoupeerd, zagen we enkele mensen schaamteloos en opvallend de zaal verlaten.  Dit was het begin van een trend die zich verder zou zetten doorheen de voorstelling. 

Was de voorstelling zo vreselijk? Als je kwam kijken naar een show met dans en muziek, kwam je inderdaad zwaar bedrogen uit. Wanneer je echter mee wilde gaan in hun absurde gevoel voor humor, was de voorstelling bij momenten best vermakelijk. 

Als statement tegen de mode-industrie hadden de dames zich gehuld in jurken vervaardigd uit plastiek winkelzakjes en oud papier. Het was weer eens een alternatieve manier om de economische crisis te lijf te gaan en paste volkomen bij de visie van de voorstelling: alles kan je recycleren, als je maar creatief genoeg bent. Men had de voorstelling ook “creatief met afval” kunnen noemen. 

Vervolgens gingen  Heather Lang en Eleanor Bauer in ware teleshopstijl hun producten verkopen. Hoewel verkopen niet helemaal correct is. Ze gingen ze “spiritueel verbinden” met een nieuwe eigenaar door een nieuwe functie te zoeken voor het afval dat ze aanboden en het vervolgens weg te schenken aan de eerste beller.  De toeschouwer die het product wel zag zitten, moest vervolgens bellen naar een opgegeven gsm-nummer en het gadget, of een product van gelijke of mindere kwaliteit, werd vervolgens aan de liefhebber overhandigd. 

Het idee op zich was best goed en er zat hier en daar echt wel gevatte kritiek in op onze consumptiemaatschappij, maar echt vlot liep het niet. Het publiek had weinig zin om spontaan mee te werken, Heather Lang en Eleanor Bauer waren geregeld hun tekst kwijt en sommige stukken waren echt wel langdradig of net iets te ver gezocht. Misschien is Vlaanderen nog niet klaar voor dit soort humor. 

< Sascha Siereveld >