Recensie Arctic Monkeys | Best Kept Secret Festival 2013

De meest opmerkelijke naam op de line-up kwam meteen aan bod op vrijdagavond. Toen we Best Kept Secret Festival al vroeg Arctic Monkeys zagen aankondigen, wisten we meteen dat het game, set and match was voor deze eerste editie. De rockband uit Sheffield staat hier vanavond exclusief in de Benelux, niet te verwonderen dan ook dat het snel uitverkocht raakte. Lang geleden dat we de Britten overigens nog zagen, en al helemaal op Belgische bodem.

De buzz die op dit moment wordt gecreëerd rond de groep scheert hoge toppen. Sterke zet om meteen te openen met nieuwste ‘Do I Wanna Know’ nadat het deze week zijn radiodebuut kreeg. De song zit duidelijk al stevig ingebakken bij de fans die de tekst en melodie van voor naar achter kunnen meebrullen. Weinig verandering in de sound overigens, maar wel weer een zekere hitgarantie voor Arctic Monkeys met de beukende drums van Helders, doorspekt met ronkende riffs en de croonende stem van Alex Turner.

De frontman lijkt er vandaag veel goesting in te hebben en brengt een set om je vingers bij af te likken. Waar we op voorhand de vrees hadden dat deze show zou worden opgevat als generale repetitie voor Glastonbury volgende week, bleek dit volledig ongegrond. De zanger flirt volop met het publiek en bespeelt zijn gitaar zodanig dat de meisjes op de eerste rij maar wat graag van plaats zouden willen wisselen. Toch is de band duidelijk ook bij de mannen aan de Main Stage ontzettend gegeerd en is het strand al snel te klein bij ‘Brianstorm’ en ‘Dancing Shoes’.

Arctic Monkeys heeft geen enkele moeite om het publiek op hun hand te krijgen. Turner geniet van de aandacht na maandenlang studiowerk in de Verenigde Staten en laat Best Kept Secret zonder gêne smeken voor hij ‘Teddy Picker’ inzet. De grote ‘AM’ achter de band lichten gelijktijdig op met de drums wanneer de band bijna naadloos overgaat naar ‘Crying Lightning’ dat naast ‘I Bet You Look Good on the Dancefloor’ inmiddels tot een van de rockklassiekers kan worden gerekend.

‘R U Mine’, een van die nummers die (nog) nooit op een album verscheen en waarin het vijftal weer net iets meer ging aanleunen bij ‘Humbug’, lijkt vanavond nog net iets meer power chords dan gewoonlijk mee te krijgen. Even zien we een iets onzekere Turner ‘Mad Sounds’ inzetten dat deze week zijn debuut kreeg op Northside (Denemarken). De man hoefde zich overigens weinig zorgen te maken, de song kreeg een unanieme goedkeuring van het overenthousiast publiek op het strand.

Een van grote verrassingen in de set was ongetwijfeld ‘A Certain Romance’ dat de band net als ‘Mardy Bum’ al enige tijd niet meer live had gespeeld. Voor die laatste nam Turner ruim de tijd op zijn akoestische gitaar voor hij weer met een brul overgaat naar zijn elektrische variant op ‘When The Sun Goes Down’ en het eeuwig knappe, rauwe ‘505’.

Arctic Monkeys bracht hiermee een set die even vergelijkbaar is als hun discografie sinds 2005. Hard wordt afgewisseld met iets zachter, snel gaat over in iets kruiperiger, maar steevast van oerdegelijke Britse rockkwaliteit.

< Catherine Gysels >

Setlist: 

1. Do I Wanna Know?
2. Brianstorm
3. Dancing Shoes
4. Don‘t Sit Down ‘Cause I‘ve Moved Your Chair
5. Teddy Picker
6. Crying Lightning
7. She‘s Thunderstorms
8. Brick by Brick
9. Old Yellow Bricks
10. Pretty Visitors
11. I Bet You Look Good on the Dancefloor
12. Do Me a Favour
13. R U Mine?
14. Mad Sounds
15. Fluorescent Adolescent
16. A Certain Romance
17. Cornerstone
18. Mardy Bum
19. When the Sun Goes Down
20. 505