Recensie Saxon | Hellfest 2013

De heren van Saxon stonden geboekt voor de “Mainstage 01” omstreeks vijf na drie. Dit vijftal, gevormd rond de frontman Biff Byford, behoort tot de aanvoerders van de New Wave of British Heavy Metal. Het merendeel van dit Brits heerschap is al actief sinds het midden van de jaren 70, toen de band nog “Son of A Bitch” heette.

Intussen staan deze rockers bijna 40 jaar op de planken en hebben ze talloze hits geschreven zoals 747 (Strangers in the Night), Wheels of Steel en Solid Ball of Rock. De goesting om nieuw materiaal op te nemen is er echter nog steeds. In maart van dit jaar is hun nieuwste album Sacrifice losgelaten op het publiek. 

En dat mogen we geweten hebben want na een simpele  “ALRIGHT HELLFEST!“ vloog zanger Byford erin met de titeltrack van dat nieuwe album, Sacrifice. Toevallig -of niet?- hield het op dat moment op met regenen. Het eerste nummer was nog maar een opwarmertje want de band begon pas echt te swingen met The Power and the Glory. Rondrennen deed Byford niet, daarvoor was het podium net niet groot genoeg. Bovendien begint hij stilletjesaan een oude knar te worden aangezien hij al in de 60 is. 

Niets kon echter de pret bedwingen; “The sun is shining, but it might start fucking raining the next minute“ was een accurate beschrijving van het weer. Ook “Motorcycle Man“ en “Denim and Leather“ ontbraken niet. Bij die laatste begon het publiek massaal te headbangen. Midden in het nummer ontstak gitarist Paul Quinn een gitaarsolo van formaat waarop Byford er niks beters op vond dan voor wat verfrissing te zorgen en een flesje water in het publiek te lanceren. 

Helaas geen 747 (Strangers in the Night) als afsluiter maar wel Wheels of Steel. Het nummer waarmee, zo vertelde Byford ons, het allemaal begonnen is voor Saxon. De band stelde niet teleur en wist het publiek moeiteloos mee te krijgen. “This is a great fucking crowd“ bemerkte Byford, “Merci beaucoup“ zij hij, voor hij het podium verliet. Merci Biff, voor een fantastische show!

< Nathan Dobbelaere >