Recensie Pias Nites

PIAS Nites is een festival georganiseerd in verschillende Europese steden. Het festival dat in 2006 werd opgericht, zet vooral bands van platenfirma PIAS en lokale promotoren in de kijker. Ondertussen is het festival te vinden in zes landen en heeft het al bijna 300 bands een kans gegeven. Op 4 maart is PIAS Nites te vinden in de Beurschouwburg van Brussel met Amber Arcades, Fews en Money, waarvan de eerste twee zelfs nog geen album op hun conto hebben. Een avond gericht op gitaren en alternatieve muziek. Op het festival doen Amber Arcades & Fews, meer dan de gevestigde waarde Money, hun best om zich te tonen aan het beperkte publiek.

Opener van de avond is het Nederlandse Amber Arcades (**). Hun debuutplaat ligt begin juni in de rekken en daar werd in Brussel een dromerig voorproefje van gebracht. Zangeres Annelotte De Graaf wordt live bijgestaan door een vierkoppige band. Ze laten iedereen mee wiegen met hun rustige indie pop. Met hoge noten op de gitaren en een melancholische stem wordt het publiek perfect opgewarmd. Amber Arcades staat nog een beetje statisch op het podium, wat normaal is voor zo’n jonge band. De zang van Annelotte De Graaf heeft een zeer hese en hoge klank, waardoor hij soms wat overslaat. Op zich is dit niet zo erg want dit hoort bij de onzekerheid van de groep.

“Come With Me” is een opgewekt en vrolijk dreampop nummer met extra leuke noten. De tweetaligheid in Brussel is duidelijk iets waar de band nog moet aan wennen. Ze vertellen tussen ieder nummer dat ze niet weten in welke taal ze nu moeten bedanken. Uiteindelijk wordt bijna alles in het Nederlands verteld. Na “Fading Lines“ volgen enkel nog opgewekte en vrolijke nummers zoals de nieuwe single “Right Now”. Naar het einde toe komt Amber Arcades wat losser en beginnen alle bandleden te bewegen. Wanneer er rustige nummers worden gespeeld, verdwijnt de springerigheid uit het concert. Dit is jammer want met de opgewekte songs zou de band makkelijk een volledige set kunnen vullen zonder iemand te vervelen. Uiteindelijk eindigt Amber Arcades met “Turning Light”, een dansbaar nummer met enkele explosieve gitaren. Het maakt van dit concert een leuke kennismaking met het frisse talent uit Nederland.

Fews (***) is een Zweeds-Amerikaanse band uit Londen die pure en donkere post-punk brengt zonder veel zang. Met hun marcellekes aan leiden we meteen af dat deze stoere mannen geen rustige muziek brengen. Het concert begint met het instrumentale “Fuckdid”. Daarna gaat het wat sneller en beweegt de zanger met zijn hoofd als een uitgelaten ADHD’er. Wanneer hij dan toch zingt, lijkt hij wel een reïncarnatie van Ian Curtis te zijn. Een donkere en gevaarlijke stem ondersteund door enkele stevige gitaren die zich flink door de luidsprekers blazen. Af en toe maakt Fews zijn nummers nog zwarter door wat vervormingen in de vorm van ruis op de gitaren te steken.

Fews vertelt dat ze al hun spullen zijn kwijtgeraakt op tour. Gelukkig mogen ze het materiaal van Amber Arcades gebruiken. Het valt helemaal niet op dat dit hun instrumenten niet zijn. Fews speelt strak en behandelt de gitaren ook erg ruig. Wanneer de band een solo inzet, springen alle bandleden heen en weer als halve gekken. Het gaat zelfs zo ver dat de gitarist bij “10 Things” gewoon het publiek in gaat met zijn gitaar en daar verder speelt. De snikhete Beursschouwburg wordt alleen maar warmer door de energie die de band afgeeft. Hun single “The Zoo“ lijkt wel te passen bij zo‘n bende wilde dieren. Door zich volledig te geven laat de band na een korte maar krachtige set een vernietigende indruk na.

Ook MONEY (*) uit Manchester heeft problemen met hun materiaal. Hun tourbus viel in panne en bijna was het onmogelijk om op te treden op PIAS Nites. Dankzij een oproep op Twitter hebben ze uiteindelijk nog een Antwerpse violiste (Hester Bolle) gevonden. Hierdoor schotelt Money een back to basics concert voor met enkel de frontman en de Vlaamse Hester Bolle. Ze spelen zelfs niet op het podium maar gewoon midden in de zaal. De band bracht al twee albums uit, met hun recentste uit januari 2016, maar daaruit worden weinig nummers gespeeld. Met enkel een akoestische gitaar en af en toe een viool krijgt het publiek vooral nieuwe nummers te horen. Het klinkt zeer intiem waardoor de zanger zijn microfoon op bepaalde momenten niet nodig heeft.

Toch is de set zeer rommelig en laat een zichtbaar aangeschoten zanger zich veel te snel afleiden. Hierdoor is ook zijn stem niet altijd even zuiver en mist hij af en toe van akkoorden. Een dikke pluim wel voor Hester Bolle die voor het eerst en zonder oefenen de nummers van Money meespeelt. Ze doet dit nagenoeg vlekkeloos. Uiteindelijk zijn de songs tijdens deze set niet echt veel waard maar wordt er veel gelachen met wat de zanger uitkraamt. Hij vertelt dronkenmanspraat en benadrukt telkens dat het publiek zich maar een full band moet voorstellen. Het blijkt meer een optreden voor een zatte avond op café, maar niet voor op een festival als dit. Jammer, want er zat meer in de gevoelige nummers van Money.

< Niels Bruwier > 

De setlist van Amber Arcades: 

1. Will Follow
2. Come With Me
3. This Time
4. Fading Lines
5. Right Now
6. Constant’s Dream
7. Turning Light 

De setlist van Fews: 

1. Fuckdid
2. 100 Goosebumps
3. 10 Things
4. The Queen
5. Drinking Games
6. The Zoo
7. Ill 

De setlist van Money: 

1. Lonely London Lady
2. Let It All Shine
3. Death Is The Dark
4. Sad Painting
5. Hopeless World
6. A Cocaine Christmas And An Alcoholic‘s New Year
7. Gedicht
8. Nieuwe song zonder titel