Recensie Session ★★★★

Wat als de danser uit zijn comfortzone komt en even zanger wordt? Wat als lichaamstaal gebruikt wordt als beeldtaal in moderne dans? Wat als de Indische klanken van de sarod een dans gaan begeleiden die de grenzen doet vervagen tussen de klassieke Ierse dans en moderne dans? Wat als een rode sofa plots ook een muziekinstrument wordt? Wel … in dat geval zit u ongetwijfeld bij ‘Session’ van de Ierse choreograaf Colin Dunne en zijn Antwerpse collega Sidi Larbi Cherkaoui. Het is een voorstelling die het midden houdt tussen een concert en een dansvoorstelling. Het is een potpourri van fragmenten die variëren van het sacrale ‘Stabat Mater ‘ over een moderne, frisse danschoreografie in ‘Jumping’ en een bijna komische sketch in ‘Gestures’ tot het cynische a capella-nummer ‘The Quiet Compartement’. ‘Session’ is moeilijk in één hokje te plaatsen, maar is bovenal een ontspannende voorstelling die de toeschouwer een heerlijk avondje dans en theater weet te brengen.

Colin Dunne heeft zijn strepen verdiend in wereld van de Ierse dans en dat is duidelijk te zien in het stukje ‘Shoe/Piano’ waar de klank van zijn tapdans het opneemt tegen het pianogetokkel van Michael Gallen. Het is een interactie tussen dans en muziek waarbij de dans mee deel gaat uitmaken van de muziek.  Een gegeven dat eerder in de voorstelling tijdens ‘Slipper’ nog verder wordt uitgewerkt. Daar wordt geëxperimenteerd met loop tracks waardoor de geluiden van het schuifelen enkele seconden later de soundtrack gaan vormen die een actie ondersteunen. Het is een geweldig leuk voorbeeld van hoe je klank ziet maken die een bepaald beeld gaat oproepen om dan vervolgens dat beeld ook op scène te zien.

‘Session’ zit overigens vol van dit soort van kleine experimenten. Sidi Larbi Cherkaoui haalt op een bepaald moment ook de theremin van stal om die in een choreografie te verwerken. Het bespelen van dit instrument wordt op die manier een danschoreografie voor de handen waarbij  de theremin uiteindelijk uitgroeit tot een volwaardige tegenspeler met een eigen stem en zelfs een sparringpartner.

‘Session’ is echt een heel speelse voorstelling. Nergens komt dat meer tot uiting dan in de scènes die zich op de rode, fluwelen sofa afspelen. Tijdens ‘Susurrus’ neemt componist en zanger Michael Gallen zijn akoestische gitaar ter hand om, muzikaal ondersteund door Soumik Datta op de sarod, een traag singer-songwriter nummer te brengen. Colin Dunne is rustig in de zetel zijn schoenen aan het aandoen nadat hij net op blote voeten een geweldig speels stukje heeft staan dansen op de tafel als Sidi Larbi Cherkaoui rond de zetel komt dansen. Hij ontpopt zich tot de vervelende puber met ADHD die er alles aan doet om de aandacht te trekken van pa die rustig in de zetel zit te bekomen. De uitvoering wordt daar heel realistisch en de grenzen tussen spel en dans vervagen.

En waar we dat op zich al een heel grappige scène vinden, gaat ‘Gestures’ daar qua humor nog ver over. Colin kruipt in de huid van de therapeut en Sidi speelt de patiënt … maar zegt geen woord. Met gebaren en lichaamstaal wordt een verhaal gesponnen dat eigenlijk door de therapeut volledig wordt ingekleurd. En wanneer er dan toevallig een telefoon afgaat tijdens dit stukje, spelen de heren daar handig op in om met een kwinkslag aan te geven dat het toestel best uitgeschakeld kan worden. Aan de reacties van het publiek te horen, wordt dit deel erg goed gesmaakt.

Maar ‘Session’ is nog veel meer dan de grenzen aftasten tussen spel en dans, tussen traditionele en moderne dans, tussen westerse en oosterse klanken. De dansers worden ook uitgedaagd om over de grenzen van hun comfortzone te stappen en zich aan zang te wagen. Zo moet Sidi Larbi Cherkaoui zich tijdens ‘Ik zeg adieu’ ook echt wel kwetsbaar opstellen wanneer hij a capella dit Middelnederlands lied brengt. Het levert een erg teder, breekbaar en bijna intiem moment in de voorstelling op. En mocht u er aan twijfelen: hij brengt het er vocaal best wel goed vanaf.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

1. A Conscious Hour
2. Music ensemble #1: Opening
3. Slipper
4. Dubaili Re
5. Ik zeg adieu
6. Shoe/Piano
7. An Buachaill Caol Dubh
8. Susurrus
9. Stabat Mater
10. Gestures
11. Jumping
12. Clapping
13. Piano Phases
14. Music Ensemble # 2: Apocalypse
15. The Quiet Compartment

Credits:

dans: Colin Dunne, Sidi Larbi Cherkaoui
muziek: Michael Gallen
muzikale uitvoering: Colin Dunne, Sidi Larbi Cherkaoui, Michael Gallen, Soumik Datta

productie: Eastman, Once Off productions, Théâtre National de Bretagne

coproductie: deSingel, Dublin Dance Festival, Abbey Theatre, Sibiu International Theatre Festival, Julidans (Amsterdam), Grand Theatre Groningen/Noorderzon, Festival MC93 - Maison de la Culture de Seine-Saint-Denis (Bobigny), Torinodanza, Festival Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Teatro Stabile di Torino-Teatro Nazionale, Sadler‘s Wells London, Tanz Köln

met de steun van: Fondation BNP-Paribas, Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid, Arts Council of Ireland/An Chomhairle Ealaíon