Recensie Sabaton ★★★1/2

De grootste verrassing van het indoorseizoen daar tekent de Zweedse heavymetalband Sabaton voor. Oorspronkelijk programmeerde promoter Biebob bvba de groep in de Lotto Arena. Maar die show verkocht in no time uit. Om aan de grote vraag aan tickets te kunnen voldoen, verhuisde het concert dan ook naar de grote broer, het Sportpaleis. Daar klokten de verkochte tickets op bijna 12.000 af, bijna twee Lotto Arena’s dus. Gevolg: Sabaton speelt meteen ook hun grootste indoorshow ooit in ons land. Prikkeldraad, zandzakjes, de loop van twee kanonnen waarin de confetti zat, een tank op het podium met erg veel vlammen en pyro in verwerkt (met dank aan Dewico) schoot niet alleen veel vuurwerk de lucht in tijdens de set, de band zelf zorgde ook figuurlijk voor het vuurwerk. Het publiek klapte met plezier het ‘We will rock you‘-ritme uit afsluiter ‘Carolus Rex’ mee, maar bleef vooral ook die ‘oho‘‘s zingen uit ‘Swedish Pagans‘ bij de toegiften. Frontman Joakim Brodén wist niet wat ie aan het meemaken was en dat voor een concert op zondag. Hij toonde dan ook dat hij kippenvel had. ‘Voortreffelijk’ zo beschreef ie het Antwerpse publiek. Toegegeven, het werd voor een zondagavond een van de betere feestjes die we de afgelopen jaren hebben meegemaakt in het Sportpaleis. En toch vonden we een erg sterk Amaranthe, de band rond zangeres Elize Ryd de beste set van de avond spelen: dynamisch, voldoende afwisselend én erg goed gezongen en gespeeld.

Opvallend dan ook hoe vroeg de fans aanwezig waren in het Sportpaleis. Klokslag zeven uur ’s avonds stond het middenplein al vol en ook de tribunes waren nog nooit zo vroeg aardig gevuld met toeschouwers om een voorprogramma te zien. Het publiek klapte mee, zoals op het geweldige ‘That Song’ waar het ritme van ‘We will rock you’ in verwerkt zat en haalde massaal de smartphones boven tijdens de ballad ‘Amaranthine’. De ambiance die de band toen al bereikte zo vroeg op de avond was uitzonderlijk net als de swish swish die we een bandlid zagen uitvoeren. Zo uitzonderlijk dat Apocalyptica, drie cellisten en een drummer daar niet over geraakten. ‘SA-BA-TON!’ hoorden we een fan van het hoofdprogramma meermaals tijdens het Finse voorprogramma roepen. Terecht. Wanneer Ryd erbij kwam om Rammsteins ‘Seemann’ te coveren en daarna ‘I don’t care’ te zingen, wist dat het publiek weliswaar te boeien, maar de andere covers zoals ‘Seek and Destroy’ van Metallica, klassieke muziek in een stevig jasje (‘Hall of the Mountain King’ van Grieg) en ‘Nothing Else Matters’ van Metallica wisten maar een deel van het publiek te overtuigen. Eerlijk? Eigenlijk hadden qua performance Amaranthe en Apocalyptica van slot mogen wisselen.

Kwart na negen was het dan eindelijk de beurt aan Sabaton dat met hun negende album ‘The Great War’ als inspiratiebron de Eerste Wereldoorlog gekozen heeft. Logisch dan ook dat de groep in militaire outfit op het podium staat, al moet gezegd dat – we hebben onlangs 1917 gezien – de kostuums niet meteen historisch correct waren. Nu bon, tijdens de Eerste Wereldoorlog bestond de elektrische gitaar ook nog niet. In hun songs verwerkten de Zweden oorlogsverhalen. En de band met Vlaanderen, is al met die intro ‘In Flanders Fields’ ontegensprekelijk aanwezig. Het levert een innige maar niet minder overweldigende band op tussen Sabaton en zijn Belgische fans.

Openen deed Sabaton door meteen er een salvo tegenaan te gooien van vuurwerk op ‘Ghost Division’ terwijl de vlammenwerpers metershoog vuur spuwden tijdens ‘Great War’, met stip een van de beste songs van de avond ook. Wat al meteen opviel in die song, en behoorlijk wat andere, was dat de groep voor een redelijk traditionele opbouw van de nummers gaat, met een bridge dus naar het einde toe waarbij even in een hogere toonaard verder gezongen wordt. Het podium van het Sportpaleis kleurde gifgroen via de spots en rook werd gespoten over het podium terwijl de band opkwam met gasmaskers om zo ‘The attack of the dead men’ te brengen. ‘Goeieavond België. Wat moet ik zeggen?’ klonk het toen al sprakeloos uit de mond van de frontman.

De eerste crowdsurfers? Die zagen we aan het werk tijdens ‘The Lost Battalion’. Een kleine rode driedekker werd opgereden. Het bleek een Hammond-orgel in een mini vliegtuigje waarvoor het publiek maar een mager applaus gaf hoewel de propeller even draaide en de frontman het als ‘het coolste Hammondorgel’ aankondigde. Dan al moest Joakim Brodén zijn fans die deels wurm geslagen waren door het vele vuurwerk en de knallen van de openingsnummers, extra oppoken.  Dat deed ie door even Van Halens ‘Jump’ en AC/DC’s ‘Thunderstruck’ te laten horen. Met ‘The Red Baron’ dat volgde, koos Sabaton een Duitse gevechtspiloot als thema. De man won 80 gevechten in de lucht met zijn toestel tot de Brit Donald Cunnell het van hem won ergens boven Wervik. 

Sabaton gaf mee dat het goeie herinneringen heeft aan ons land en dacht dan vooral aan Trix en Graspop. Aan coveren zouden ze niet meedoen, was het niet dat het publiek daar wél zin in leek te hebben. En dus passeerde Judas Priests ‘Breaking the law’ even dat stevig meegekeeld werd. Ook tijdens zo’n momenten konden we niet anders dan vaststellen dat die setlist toch niet zo solide in elkaar stak als aanvankelijk leek.

‘Night witches’ dat over bommenwerpers gaat, knalde dan weer wel, letterlijk en figuurlijk. We hoorden sirenes die een luchtaanval aankondigden en aanmaanden om te schuilen in een schuilkelder en zagen rood vuurwerk wanneer de song ingezet werd. Bij ‘Fields of Verdun’ zagen we de metalheads moshpits creëren terwijl het pizzicatospel en het korte aanstrijken van de cellosnaren tijdens Apocalyptica’s intro van ‘The Lion From the North’ de handen van het publiek meteen op elkaar kregen.

De drie cellisten live toevoegen naar het einde van de reguliere set bleek absoluut noodzakelijk om het concert van Sabaton, dat ons finaal toch net iets te veel van hetzelfde gaf, wat afwisseling te bezorgen. Sabaton ging op een vreemde manier het podium af nadat de zanger zei: ‘Morgen is het maandag. Dan moeten jullie naar school of gaan werken. Ga slapen.’ Die boodschap viel – terecht – in dovenmansoren en met afsluiters ‘Swedish Pagans’ en ‘To Hell and Back’ kregen de fans nog een laatste keer stevig weerwerk van de Zweedse band. Al onthouden wij vooral een sterk Amaranthe in het Sportpaleis. En Katy Perry? Die bleek met het swish swish-dansje niet alleen in de set van Amaranthe te steken, Sabaton coverde ook een fragment uit ‘I kissed a girl’. Of dat met een of andere weddenschap te maken had die de Zweedse bands backstage gesloten hadden, laten we in het midden.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. In Flanders Fields
2. Ghost Division intro
3. Ghost Division
4. Great War
5. The Attack of the Dead Men (met History Edition intro)
6. Seven Pillars of Wisdom
7. Diary Of An Unknown Soldier
8. The Lost Battalion
9. The Red Baron
10. The Last Stand
11. Resist And Bite
12. Night Witches
13. Angels Calling (met Apocalyptica)
14. Fields of Verdun (met Apocalyptica)
15. The Price of a Mile (met Apocalyptica)
16. Dominium Maris Baltici (met Apocalyptica)
17. The Lion From the North (met Apocalyptica)
18. Carolus Rex (met Apocalyptica)

Bis:

1. WWII Intro
2. Primo Victoria
3. Bismarck
4. Swedish Pagans
5. To Hell and Back
6. Dead Soldier‘s Waltz
7. Masters of the World