Recensie Kapitein Winokio ★★★★

Wie onder andere te weten wil komen hoe de tarantella en de tango klinkt, kan daarvoor terecht bij Kapitein Winokio en zijn Zomer en Zee tournee. In kleine bezetting, samen met Mevrouw de Poes en muziekmatroos Ivanov op accordeon, bracht ie vooral liedjes uit z’n jongste plaat ‘Aan zee’ aangevuld met enkele klassiekers. De Kapitein trok voluit de kaart van de interactie (zoals bv. mee krijsen als een meeuw in ‘Meeuwenlied’, lalala meezingen in ‘Broodnodig’ of luchtblokfluit spelen in  een andere lied) met het publiek dat gewillig meedeed. Kortom: een heerlijk middagje zingen en dansen op een zeer creatieve manier werd het in de Ghelamco arena.

‘Wij zitten in een voetbalstadion! Wij zijn de voetballers en jullie de supporters.’ stak Kapitein Winokio al meteen van wal waarop ie zijn kampioenen – nergens beter om zo aangesproken te worden als toeschouwer dan in een echt stadion – vroeg of ze goed geslapen hadden, goed gezind waren en hun tanden goed gepoetst hadden. En of ze in vorm waren! ‘Dat is geen feedback hoor, dat is een kreetje’ zo stelde hij Mevrouw de Poes en Ivanov (Ivan Smeulders, gekend als musical director bij Bart Peeters en die dat ook is bij Kapitein Winokio) gerust en zo kon het optreden dat ruim 70 minuten duurde van start gaan.

Openen deed het trio met ‘Ben je blij’ waarbij de kinderen en hun ouders al meteen in de handen mochten klappen en met hun kont wiebelen op hun stoeltjes. Verwonderd was de kapitein toen bleek dat de kinderen niet meer naar school hoefden te gaan, niet moesten gaan werken en dus de mama’s en de papa’s zelf de centjes moesten zien te verdienen ondertussen. Mevrouw de Poes kon de publieksinteractie wel smaken. ‘Dat verdient een ijsje!’ zei ze voor ze ‘De Ijscoman’ inzette, waarbij ze een rondvraag deed wie er van vanille-, aardbei-, banaan- of chocolade-ijs houdt. Kapitein Winokio vroeg wie er fan is van modderijs en stelde tot zijn verbazing vast dat niet zo veel kampioenen daar dol op zijn.  

Heerlijk om zien was het moment dat alle mama’s en papa’s en hun kinderen scharen maakten met hun wijs- en middenvingers. Tijdens ‘Krab de kapper’ mochten eerst de kinderen hun vingers zetten in het haar van mama en papa om hen zo een zomers kapsel te bezorgen, daarna mochten de (plus)papa’s en mama’s hun ‘heggenschaar’ of ‘krokodillenschaar’ bovenhalen. Een beetje horror met een kwinkslag, toverde Kapitein Winokio ook uit zijn hoed in Gent toen ie zijn fantasie de vrije loop liet gaan en zijn fans vroeg om niet te hard met die handen te zwaaien thuis want anders vliegt er zo een in de koffie van papa. Om maar te zeggen dat Kapitein Winokio ook gedacht had aan de ouders om ook op hun maat wat humor te integreren.

En ook ook op visueel vlak had ie voor de volwassenen een extraatje bij. Eddie Vedder, de frontman van Pearl Jam was er overigens niets tegen. Zo zagen we Kapitein Winokio maar liefst twee keer in de rechter geluidstoren kruipen. Zeker, stagediven was er in Ghelamco arena in de huidige omstandigheden nog niet bij, maar je voelde dat het kriebelde bij de zanger die in laatste toegift ‘Hoofd, schouders, knie en teen’ – ofwel ‘een onderhoud van de spieren’ – Una paloma blanca’ en ‘Wat ruist er door het struikgewas?’ integreerde en daarbij de jongsten enkele tips gaf opdat hun oma’s hen vreemd zouden vinden.

Op zo’n momenten was Kapitein Winokio’s optreden gewoon subliem. Ook wanneer er iets gebeurde dat onvoorzien was (zoals een opmerking van een snugger kind dat stelde dat het gejoel en applaus  helemaal niet spontaan was na ‘Verse vis’, maar afgesproken). De zanger was even zijn tekst kwijt tijdens de tango ‘Er was een vogeltje dat kon niet meer kakken’ dat ie dan maar omzette in wat Russisch gebrabbel. De lievelingsstad van Mevrouw de Poes heet Parijs. In een heerlijk melancholisch nummer dat warm klonk met die akoestische gitaarbegeleiding door de kapitein en de accordeon van Ivanov stak de groep ook enkele Franse woordjes. Kijk, dat educatieve luik in combinatie met fun, dat is ontegensprekelijk de kracht van deze act. Hoewel de zanger zijn kampioenen ook soms gewoon voorziet van te gek fake news: dat vulpennen gemaakt worden van inktvissen, fonteinen van walvissen en je niet bang hoeft te zijn van haaien want die altijd ‘hi’ zeggen, bijvoorbeeld .

Als je bij het buitengaan op de tonen van ‘Dolce vita’ van Ryan Paris een klein meisje voor je haar handjes als twee hoefjes ziet maken en daarop dezelfde choreografie ziet neerzetten als tijdens ‘Kleine zebra’ (een nummer dat kinderen leert oversteken) en haar mama ziet genieten, weet je gewoon wat een leuke middag zij had.

Nog meer fijne choreografieën zagen we haar en alle andere kinderen doen op ‘Zwemmen in de zee’ waarbij gevraagd werd wie er al schoolslag, crawl of vlinderslag kan. ‘Heeft iemand al zijn zwembrevet 50 millimeter?’ klonk het stout uit de mond van de kapitein die voorstelde om een nieuwe Olympische discipline in het leven te roepen volgend jaar: luchtzwemmen op ‘Zwemmen in de zee’.

Toegegeven, er zaten een aantal potentiële kampioenen tussen het publiek in de Ghelamco arena. Één kindje stelde voor dat we dat met z’n allen op het gras van het stadion zouden doen. Maar de kapitein wist dat de grasbeheerder dat wellicht niet zo’n goed idee zou vinden. ‘Als je niet kan zwemmen, geen paniek. Dan is er nog altijd de redder, bleek de beste overgang ever qua bindtekst naar het korte ‘De redder’. Ook dat typeert Kapitein Winokio: het zijn korte liedjes die hij brengt die makkelijk in het oor liggen en de tekst heb je al snel onder de knie, ook al ken je het misschien nog niet.

De klassieker ‘Varen, varen, over de baren’ mochten de mama’s en de papa’s zingen, en de papa’s mochten daarbij ook even hun emotionele kant laten horen tijdens het stuk ’wie nog nooit gevaren heeft, weet niet hoe een zeebonk leeft’.

Met de legendarische woorden: ‘Blijf gezond. Blijf gelukkig. Ga naar huis met de juiste mama en papa’ nam Kapitein Winokio afscheid van Gent na een optreden waar iedereen, jong en oud erg van genoten had.

< Bert Hertogs >