Recensie Mamma Mia! ★★★

Op zoek naar een last minute in eigen land met 100% zon-garantie, die baadt in de heerlijke sfeer van een Grieks eiland maar dan een dat géén avondklok heeft, géén muziekverbod oplegt, bijeenkomsten met meer dan 20 man toelaat en ook geen last ondervindt van de bosbranden die er op dit moment woeden? Dan is Mamma Mia! de ideale bestemming om naartoe te trekken. Zeker wanneer Helle Vanderheyden en Matthew Michel de hoofdrollen spelen. Deze zomer staat de hitmusical nog tot 4 september in de Stadsschouwburg in Antwerpen.

Mamma Mia! doet wat er van verwacht mag worden, mensen een onbezorgde fijne avond bezorgen met de vele hits van ABBA. En meer dan dat moet het soms echt niet zijn. Zeker, de musical is een niemendalletje. Samengevat kan die worden op een paar lijnen. Sophie gaat met Sky trouwen. Zij nodigt zonder dat haar moeder Donna daarvan op de hoogte is haar moeders ex-vriendjes Bill, Harry en Sam uit in de hoop te weten te komen wie van de drie haar biologische vader is zodat een van hen haar weg kan schenken bij haar huwelijk. Zelf dacht Donna steeds dat het Sam is die haar vader is, maar nu ze alle drie op het eiland zijn aangekomen, is ze daar niet meer zo zeker van … En dan zijn er nog Donna’s vriendinnen waarmee ze vroeger de groep Donna & The Dynamos vormde en mee optrad: Rosie (Ilse La Monaca) en Tanya (Evi Hanssen) die ook nostalgische herinneringen oproepen.

Wat Mamma Mia! doorprikt is het sprookjesachtige dat rond trouwen hangt. In feite komt er heel wat stress bij kijken naar de voorbereidingen toe én op de dag zelf heb je misschien nog last van een te zware vrijgezellenavond. Een avond die ook als een ultieme relatietest op vlak van vertrouwen geldt. Dat klinkt allemaal behoorlijk zwaarwichtig wanneer we dat neerpennen, maar deze musical brengt die boodschap wel mee, weliswaar luchtig en met veel gevoel voor Stany Cretshumor gebracht.

De regisseur mocht met de musical aan de slag gaan en er zijn ding mee doen. Wat je vanaf 25 augustus – als alles goed gaat – terug op de West End in het Novello Theatre in Londen kan zien, scheelt dus enorm met de Antwerpse versie. Eerst en vooral horen we de ABBA-nummers in het Vlaams. Daarnaast koos Crets om enkele waterpartijen vooraan het podium te integreren en een bootje waarmee de mannen hun entree maken. Tijdens onze voorstelling kwamen ze te voet op omdat het bootje in panne was. Heerlijk werd dat opgevangen met een stevige scheut humor door Crets die even uit zijn rol als Bill stapte om er daarna terug in te gaan. In Londen wordt er gebruik gemaakt van een draaiend podium, dat naar ons aanvoelen toch voor iets meer dynamiek zorgt. Ook qua tempo valt de show in Antwerpen soms stil en komt een nummer precies uit het niets opduiken.

Tinne Oltmans en Helle Vanderheyden wisselen de rol van Sophie met elkaar af en bij de mannen kan je Michiel De Meyer, Matthew Michel of Laurenz Hoorelbeke als Sky aan het werk zien. Wij zagen het duo Helle Vanderheyden en Matthew Michel aan het werk, dat met stip de best mogelijke combinatie vormt voor deze show. Waarom is Helle beter dan Tinne? Om krak dezelfde redenen die we 3 jaar geleden bij Doornroosje de musical aanstipten.

Toen als schreven we dat Tinne de zwakste schakel was in de musical qua zang en dictie (te scherpe klinkers en s’-en). We herinneren ons dan ook de première van Mamma Mia! vorig jaar met Tinne in de hoofdrol. Zelden hebben we tijdens de pauze in de foyer zo gevloekt. Vooral omdat je als criticus hoopt dat artiesten iets doen met je feedback en werken aan hun werkpuntjes. Kennelijk was dat niet of nauwelijks gebeurd bij Tinne. Niets zo erg als een artieste wat zien ter plaatse trappelen en niet of onvoldoende zien groeien, ook dat zat in onze geuite frustratie. Maar ook omdat die issues het niveau van de show danig naar beneden haalden. Ook de mannen kwamen overigens niet goed uit de verf, herinneren we ons. Daar is nu aan gewerkt door Stany veel minder te laten zingen, en hem een deel in parlando te laten brengen. Maar ook zijn collega’s (Govert Deploige en Johan Terryn) lijken nog steeds zich de ganse tijd op niet zo vertrouwd musicalterrein te begeven.

Dé revelatie van deze Mamma Mia! is volgens ons met stip Ilse La Monaca. Als je +1 naast je vraagt wie die rol van Rosie speelt en meer info wil over de actrice in kwestie, dan weer je het wel. En terecht, Rosie mag Bill dan ook opvrijen en zich als relatiemateriaal aanbieden in ‘Waarom niet met mij?’ Ann Van den Broeck schittert opnieuw en zet haar nummers zoals ‘De winnaar triomfeert’ triomfantelijk neer, vol overtuiging en krachtig gezongen ook in die eindnoot.

Matthew Michels gespierde lichaam (die kuiten ook) zien we in zijn rode zwembroek, wat tot veel gekir leidt bij de vrouwen in het publiek. Je merkt ook dat ie choreograaf is. De passen die zijn collega Laurent Flament bedacht, zet die om in een energierijke performance samen met het ensemble. Een getraind oog als het onze ziet dat Michel in zijn uitvoering net dat ietsje beter is, net dat ietsje meer energie steekt.

Over energie gesproken, dat kan ook gezegd worden van Helle Vanderheyden die met haar vlekkeloze dictie en zang, Sophie meer body geeft (terwijl Tinnes versie ons te eendimensionaal is), meer power, meer grain ook. In die zin schreven we in onze notities tijdens het eerste deel dat als er ooit een Britney Spears musical zou komen (er lijkt ons alvast meer dan voldoende dramatisch materiaal uit het leven van deze popartieste aanwezig voor zo’n productie), dat Helle daar én de looks én de stem helemaal voor heeft. Helle mag dan wel niet de media exposure genieten van haar collega, ze speelt niet de hoofdrol in een telenovelle op de commerciële zender die het al zo ver laten komen heeft om scenario’s aan te passen in functie van de adverteerders. Platter dan dat op de buik gaan voor de commercie bestaat volgens ons niet …, maar objectief gezien is Helle stukken beter dan haar en verdient zij eigenlijk de hoofdrol standaard te mogen spelen met Michel aan haar zijde.

Het publiek gaf Stany die voor Mamma Mia! begon, zei dat over het algemeen aangenomen wordt dat het zondagavondpubliek een wat tam publiek is, lik op stuk. Tijdens uptempo nummers klapte het stevig in de handen mee en op het einde volgde een welverdiende staande ovatie. En dan moesten die drie heerlijke toegiften, in het Engels, nog komen: Mamma Mia, Dancing Queen en Waterloo …

< Bert Hertogs >

Helle Vanderheyden en Matthew Michel zie je nog samen aan het werk op zondagavond 15 augustus, donderdagavond 26 augustus en vrijdagavond 10 september.

Wie Helle met Laurenz Hoorelbeke wil zien, kan dat op donderdagavonden 12 en 19 augustus en wie haar in duo wil zien met Michiel Demeyer kan dat op zondagavonden 22 en 29 augustus en donderdag 2 september.