Recensie Ketnet Musical Knock-Out ★★★

Volgend jaar wordt de allerlaatste Ketnet Musical op Vlaanderen losgelaten. Ketnet Musical de finale heet de zevende editie. Knock-out, de zesde Ketnet Musical liep dit jaar in de zalen met een jaar vertraging door de coronacrisis. De dvd is nu uit en toont een registratie van de voorstellingen van 7 maart 2020 in de Panne. Dat is dus van voor de tijd dat er een stoeltje vrij moest blijven tussen bubbels en mensen in de zaal een mondmasker moesten dragen. Was Ketnet Musical oorspronkelijk een vehikel om nummers uit Junior Eurosong uit te melken, dan bleken die al gauw uitgemolken en werd dan maar gekozen om songs uit het Studio 100-repertoire uit te gaan melken. In Ketnet Musical Knock-Out zien we Studio 100 voor the next level gaan. Twee formats komen hier samen: Campus 12 dat Studio 100 liedjes in het Engels uitmelkt en waar volgens ons net als op Gert Verhulsts ‘Zijn mooiste songs’ album waarin ie zijn geschreven songs uitmelkt écht niemand zat te wachten, en Ketnet Musical waarmee Studio 100 ook de eigen nummers uitmelkt. Goed dus dat er een einde komt aan het inhoudelijk en muzikaal uitgemolken concept.

Het probleem, of beter: de ironie wil nu wel dat de op een na laatste Ketnet Musical ook de op een na beste is. Alleen heeft het zijn oorspronkelijke concept: kinderen in de eerste plaats laten schitteren overboord gegooid. Campus 12 (vooral Nina Rey en in zekere zin ook Naomi Janssens) en Goele De Raedt (in ‘Repeteren’, tevens het sterkste arrangement uit de voorstelling, het minste nummer is ‘Verliefd zijn’ waar we bijna alleen maar de bas horen die alle andere instrumenten verdreven lijkt te hebben in de geluidsmix) overklassen dan ook moeiteloos de kids daar waar er in het verleden gewoon BV’s of acteurs (die niet of nauwelijks konden zingen denken we maar aan Peter Van de Veire, Herman Verbruggen enz.) de volwassen rollen voor hun rekening namen wat de show niet ten goede kwam maar de kinderen wel op vocaal vlak de sterksten maakten. Dat is nu absoluut niet het geval.

Maar wanneer Campus 12 in het Engels (‘Give it all’ naar ‘Vrije val’ van Spring) hun eerste nummer zingt in Ketnet Musical Knock-Out, komt dat niet alleen bevreemdend over, in het Nederlands komt het kwartet beter tot zijn recht blijkt in de titelsong bijvoorbeeld, het voelt ook aan als een show in een show.

Tijl Dauwe die het script schreef en de regie voor zijn rekening nam, stelt het viertal dan ook als idolen van Olli (Leonie Van Gool) voor die in no time ‘totally starstruck’ geraakt op de twee mannen. De klassieke ingrediënten haalt Dauwe opnieuw boven in deze musical. Ook inhoudelijk geraakt Ketnet Musical dus stilaan uitverteld.

In Kadanza werden de jongens en meisjes van een danskamp uit elkaar getrokken en probeerde een meisje een jongen voor haar te winnen door zijn lief van kamp te sturen, in Kadanza Together streden een danskamp tegen een zangkamp voor het voortbestaan, in Unidamu wordt alle muziek van de aarde die gestolen werd teruggebracht en komaf gemaakt met pestgedrag, in Troep waren er opnieuw twee meisjes verliefd op 1 jongen in een musical die ecologie als hoofdthema had, en in TEAM UP, ging het over presteren (en frauderen) in een sportschool.

Ook in Ketnet Musical Knock-Out staat presteren centraal. Claudette Ballet (Goele De Raedt in alweer een karikaturale volwassen rol, ook dat is eigen aan het concept) belt met Maurice. Ze wil dat over een week de boksclub Inferno waar Liam (Robbe Christiaens) deel van uitmaakt gesloten wordt om van de ruimte een balletschool te maken voor haar dochter Anja (Britt Bellens). Hun huidige plek blijkt te krap. De boksers vindt ze ook maar stinken, en met hun argument dat ook zij kunst brengen in de vorm van ‘de nobele kunst van de zelfverdediging’ daar moet ze eens hartelijk om lachen. Maar net over een week zal er een boksfinale plaatsvinden waar Liam kampioen kan worden. Dus de timing valt niet goed. Claudette geeft de club één kans. Als ze over een week een balletopvoering kunnen brengen, mogen ze misschien toch blijven. Dat ze daar echter niet in gelooft, bewijst ze dat als ze erin zouden slagen haar tutu zou opeten.

De doorgedreven zwart-wittegenstelling (ook dat is een klassieker binnen Ketnet Musical) zorgt ervoor dat de prille relatie tussen Liam en Anja in zwaar weer terecht komt. Zij laat hem zitten voor haar passie: dansen. En zo kan deze voorstelling ook ineens ‘Te min voor Anja’ integreren. Noor (Pau Stuyck De Graef) blijkt echter ook gevoelens te hebben voor Liam. Daar heb je dus die klassieke driehoek weer. Wat wel – en  dat werd tijd, we zijn immers 2020, niet? – nieuw is, is een ontluikende homorelatie mét een kus op de mond tussen Jules (Alexander Smeyers) en Adam (Jarko Bosmans).  

Wat Campus 12 in deze musical komt zoeken? Morele steun bieden en de psycholoog uithangen. Maar Dauwe legt dat er zo dik op en kiest zo vaak voor herhaling dat het de vaart uit de musical houdt die nochtans goed begonnen was, ook met die slimme en snelle scènewissels tussen boksring en balletbarre. De musical wordt ons zo op den duur té belerend, té moraliserend. Na een tijdje weten we het wel dat je positief moet blijven, in jezelf moet geloven en ‘gewoon nog een beetje moet oefenen’. De vrouwen van Campus 12 komen dan zelfs wat zagerig over. Dat geen enkele jongere op het podium ook dat gevoel had? Bizar. En de vocale prestaties van de jongeren? De valse noten stapelen zich al vroeg in de show op. Ofwel geraakt ons gehoor eraan gewend, ofwel wordt het vocaal gewoon beter na verloop van tijd, terwijl de spanningsboog verslapt en het erg voorspelbare verhaal na een tijdje afgerond wordt. Maar sprankelen zoals de allereerste dat doet deze Knock-Out niet, daarvoor hangt het concept al helemaal in de touwen. Tenzij Ketnet en Studio 100 ons volgend jaar een poepie laten ruiken …

< Bert Hertogs >