Recensie Gunpowder milkshake ★★★

Opvallend, Gunpowder milkshake krijgt bij IMDb een score van 6 op tien, bij de bezoekers van Kinepolis ligt de waardering voor deze film een stuk lager: 4,8. Dat maakte ons nieuwsgierig om de prent even te gaan checken. En wat blijkt? Wij zijn eerder geneigd om IMDb te volgen. Zeker, vooral in het begin van deze Amerikaanse actiethriller verlopen de dialogen nogal stroef en het verteltempo mocht wat ons betreft aardig opgedreven worden, maar toch is het best een onderhoudende heerlijk feministische prent geworden. En ja, nadat we haar voor het eerst zagen als Martha in Jumanji: Welcome to the jungle en als Nebula in Avengers Infinity war en End game, zijn we fan van Karen Gillan, die er moeiteloos in slaagt om op een geloofwaardige manier een stoere griet te spelen. Ook hier is dat weer het geval.

Zeker, in Gunpowder milkshake zit ook een behoorlijke geut humor verwerkt. En neen, het is redelijk onwaarschijnlijk dat iemand die door een injectie tijdelijk verlamd is aan beide armen het nog zal halen van vier mannen. Maar daar gaat het niet om, de film biedt vooral fijn hersenloos entertainment waar een ding centraal staat wanneer en in welke mate je vergiffenis wil schenken. Hier is het de 8 jaar en drie kwart oude Emily (Chloe Coleman) die mee beslist over leven of dood.

Sam (Karen Gillan) heeft haar gered toen die gekidnapt was. Daarbij volgde ze haar hart toen ze Emily’s vader in de buik geschoten had. Nathan (Paul Giamatti), het hoofd van het HR departement van de criminele organisatie The Firm waar Sam als moordenaar voor werkt, had haar namelijk de opdracht gegeven om het geld dat Emily’s vader van hen gestolen had, terug te bezorgen. Dat wou de man echter gebruiken om het losgeld te betalen om zijn dochter Emily vrij te krijgen. Wanneer ze dat hoort, volgt Sam niet de orders op van Nathan, die tevens haar adoptievader is sinds haar twaalfde. Ze wil het losgeld gaan brengen, Emily redden en daarna het geld mooi terugbezorgen aan Nathan zodat iedereen wint.

Maar haar plan mislukt wanneer een granaat de koffer met geld en een van de kidnappers in gruzelementen slaat wanneer die ontploft. The Firm verliest zo heel wat geld. En of dat nog niet genoeg is, blijkt dat Sam die dag ook tijdens een andere klus niemand minder dan Jim McAlister (Ralph Ineson), het hoofd van een machtige criminele organisatie heeft omgebracht. Het resultaat is dan ook dat zowel de McAlisters als The Firm achter Sam aanzitten om haar te vermoorden.

Nathan kan haar niet langer beschermen, al geeft ie haar wel het schuiladres van haar moeder Scarlet (Lena Headey) mee die ze in geen 15 jaar meer gezien heeft. Zij is op haar beurt namelijk ook op de vlucht voor een opdracht die verkeerd afliep. Met z’n tweetjes besluiten ze dan maar om naar de bib te trekken waar Sam haar tantes die dezelfde kleuren dragen als de goede elfen uit Doornroosje terugziet. Moedig als ze is wil Sam alleen de klus klaren. Ze wil niet de anderen betrekken in de problemen die zij veroorzaakt heeft. Maar al snel zal duidelijk worden dat ze aan enkele boeken rond zelfhulp niet genoeg zal hebben. Tijdens de grote confrontatie leidt het tot dé beste quote van deze film die verder onder andere refereert naar Face/off, Léon, Fight Club en The Walking Dead: ‘Ik heb hier een leger bij me.’ zo probeert Virgil (Adam Nagaitis), McAlisters neef, Sam wat bang te maken. Zij reageert echter koeltjes dat zij haar mama bij haar heeft. Girl power!

< Bert Hertogs >