PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Délicieux ★★★★

zondag 19 september 2021Cinema Cartoon s

Délicieux
Foto: Cineart

Een lekkere film die je doet watertanden. Dat is Délicieux van Éric Besnard die ook mee aan het script schreef. De film mag zich dan wel situeren eind achttiende eeuw net voor de Franse Revolutie, er kunnen heel wat parallellen getrokken met de huidige tijden.

In de achttiende eeuw heb je herbergen en stopplaatsen om je paard even rust, te drinken en eten te geven. Maar restaurants bestaan op dat moment nog niet. Culinaire kunsten worden dus bijna uitsluitend getoond aan de adel die koks in dienst hebben. Maar bij de hertogen is het vooral véél dat ze willen eten en nieuwe dingen daar zijn ze zelden voor te vinden. Koks moeten zich dan ook strikt houden aan het voor hen opgelegd menu. Er is dus geen plek voor experiment.

Net dat zal de Hertog van Chamfort (Benjamin Lavernhe) zijn kok Pierre Manceron (Grégory Gadebois) dan ook verwijten. Want Manceron neemt zelf initiatief. En dat wordt niet gewaardeerd. Hij serveert de Hertog en zijn gasten namelijk de Délicieux, een amuse op basis van aardappel en champignon. ‘Hij ziet ons als varkens’ klinkt het meewarig waarop het gezelschap zwijngeluidjes laat horen en de hertog helemaal in verlegenheid gebracht wordt. Manceron weigert zijn excuses aan te bieden en wordt dan ook de laan uitgestuurd. Hij heeft het ook gehad met specerijen als kaneel en wil vooral focussen op wat er in Frankrijk te vinden is: aardappelen, sla, rode kool, champignons enz. Kortom hij wil voor een culinaire revolutie gaan.

Hij trekt zich terug met zijn zoon op het platteland waar hij nog brood maakt dat ie af en toe deelt met de lokale bevolking om hen te vriend te houden. Anders wordt het toch gestolen. Maar koken, daar heeft ie zijn buik van vol. Zo nu en dan krijgen ze bezoek over de vloer wanneer mannen te paard er willen rusten. In het begin focussen ze vooral op de paarden. De ruiter moet het stellen met soep, brood en drank. Het is dan dat een gast hem er op wijst dat ie de volgende keer misschien ervoor kan zorgen dat er verschillende kazen in huis zijn, want dat dat een maaltijd op zich is.

Louise (Isabelle Carré) biedt Pierre geld aan en wil leren koken, wat tot dan toe een mannenaangelegenheid is. Maar Manceron neemt wel het geld aan, maar leert haar niets. Ze mag vooral karweitjes opknappen en bijvoorbeeld de was doen. Maar na verloop van tijd draait ie dan toch bij, zet hij zich in het gras en vraagt ie haar om eetbare dingen voor hem te zoeken. Daar zitten goede dingen tussen, maar ook giftige paddenstoelen. De basis van alles is dan ook kennis van ingrediënten. Die brengt hij haar bij door haar blind te laten proeven en te vragen wat er op haar tong ligt. Maar hij wil ook misbruik maken van de situatie en zijn lippen na een aantal proefbeurten tegen de hare zetten.

Hij wordt er fijntjes op attent gemaakt dat zij het wel is die hém betaalt, wat een pittig feministisch standpunt is. Manceron heeft ondertussen al ontdekt dat Louise weinig werkervaring heeft. Iemand die zoals zij wandelt kan alleen maar een sekswerker zijn of van adel, denk ie. Zij uit zich als prostituee maar later zal wel degelijk blijken dat ze markiezin is. Ze wil de dood, een moord die als zelfmoord werd voorgesteld, van haar man wreken. Pierre en zij hebben dus dezelfde ‘vijand’: de hertog van Chamfort. Zonder dat haar leermeester het weet, mengt ze gif in de Délicieux die aan de hertog zal aangeboden worden.

Zowel qua geluidsontwerp als qua beeld en montage is Délicieux een voortreffelijke film geworden. Een film ook waar subtiele humor en (zelfs hedendaagse) maatschappijkritiek in verwerkt zit. Zo krijgen we bijvoorbeeld als kijker samen met Louise de voornaam van de kok wel heel laat te weten wanneer hij zich rijkelijk laat aan haar voorstelt (wat een sneer is naar het patriarchaat). De prent toont hoe privileges van de rijken steeds in vraag zullen gesteld worden door de gewone man die daar vroeg of laat tegenin zal gaan, en hoe je best rekening houdt met je omgeving, en je mensen bij je project kan betrekken, niet alleen om ze te vriend te houden maar vooral ook om hen kansen te bieden.

Délicieux wijst ons er op dat inclusie versterkend kan werken, hoe de visie van vrouwen die van mannen kan verrijken en aanvullen. Hier bijvoorbeeld te zien hoe Louise het dessert als derde gang introduceert, een techniek hanteert om alvast de tafels te dekken en een aantal elementen in de buurt ervan te zetten die de appetijt stimuleert en dus meer geld zal opbrengen. Verleiden, zo denkt Manceron op dat moment, daar kent ze dan ook alles van. En als eerste Frans restaurant moet je weten hoe je klanten te lokken. Dat doet de kok uiteindelijk via een ultieme list.

Het schalkse karakter van Délicieux wisten we dus ontzettend te smaken. En ja, wij zijn fan van films die de zintuigen prikkelen zoals The Five Senses, Chocolat en Politiki Kouzina om er maar enkele te noemen waar deze prent gerust mag tussen staan.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter