Recensie La nuit des rois ★★★1/2

Wie filmnews.be de jongste maanden volgde, weet dat we geen fan zijn van films die qua storystelling slepen. Bij La nuit de rois van Philippe Lacôte ligt dat enigszins anders. De verhaalvoering moet hier namelijk voldoende langgerekt zijn voor het hoofdpersonage al kan dat gegeven ons er niet van weerhouden dat we na 75 minuten toch even op onze klok kijken.

Roman (Bakary Koné) – wat een héérlijke en toepasselijke naam - wordt op een dag door de politie naar de La Maca-gevangenis gebracht. Die bevindt zich in het woud buiten de Ivoriaanse stad Abidjan. Niet zo zeer de ligging is speciaal. Wel het gevangenisregime dat zijn eigen wetmatigheden, rituelen en tradities kent, zal hij ontdekken op de allereerste dag. Aan het hoofd van de gevangenen staat namelijk een leider die zelf een gevangene is: Zwartbaard (Steve Tientcheu), zijn echte naam is Blaise. Hij is ziek, en moet beademd worden. De traditie wil dat de Dangôro, de leider onder de gevangenen zelfmoord pleegt als hij te ziek is om verder te gaan. Zwartbaard stelt de zaken voor zich uit.

Hoewel de rode maan al enkele jaren niet meer gevierd wordt, nog zo’n traditie, kiest ie er plots voor om dat gebruik nu plots in ere te herstellen. De nieuwe gevangene wordt bevraagd, lijkt niet veel van zeg te zijn, en wordt aangeduid als de nieuwe Roman. Hij moet de andere gevangenen een verhaal vertellen tijdens de nacht van de rode maan. Wat de man echter niet weet, iedereen doet er wat geheimzinnig om, is dat ie gruwelijk aan zijn einde zal komen als zijn verhaal af is. Bovenaan de trap hangt immers een haak.  Gesuggereerd wordt dat in het verleden daar eerdere Romans aangehangen werden en tot de dood intrad werden toegetakeld. Zwartbaard ziet het als een mooi orgelpunt om zijn heerschappij ook in de gevangenis te eindigen met bloedvergieten. Maar dat is zonder Silence (Denis Lavant) gerekend die Roman adviseert om zijn verhaal niet af te maken en te blijven vertellen tot de zon is opgekomen.

Roman haalt dus alle truuks boven om zijn medegevangenen aan zijn lippen te houden. Hij begint aarzelend, stelt vragen aan de anderen om zo bij het onderwerp te komen (Zama King) dat iedereen ontzettend interesseert. Maar hij begint bij het einde, vertelt dan over de geboorte van de man, brengt een gecorrigeerde versie van wat hij eerder zei aan, en wanneer iedereen denkt dat ie klaar is, en de start ingezet wordt om een einde te maken aan deze Roman komt ie met een plottwist af die uiteraard iedereen wil horen. Sommige scènes die de gevangene vertelt, worden ook nagespeeld door een groepje.  

Demi-Fou (Jean Cyrille Digbeu) ziet de plottwist als een ultieme poging om de zaak nog wat extra te rekken, en verwijt Roman dat ie bewust het verhaal van Zama King warrig bracht om tijd te winnen. De man krijgt echter maar een deel van de andere gevangenen mee, de rest onder leiding van Lass (Abdoul Karim Konaté) die de gedoodverfde kandidaat is om de nieuwe Dangôro te worden gaat de confrontatie aan zodat we eigenlijk een scène te zien krijgen die veel gelijkenissen vertoont met de historische allegorie die Roman verwerkte in zijn verhaal. Beide mannen zijn namelijk erop uit om de nieuwe leider te worden. Het fantasy aspect komt helemaal naar voor wanneer Zwartbaard zich verdrinkt in een put en het shot daarna dat van een hinde in een woud is. Hij stelde dat ie in een nieuw leven graag een hinde wou zijn die net buiten de gevangenis zou leven.

Het magisch-realistische La nuit des rois is een fraaie ode aan de vertelkunst en het theater, boeiend gemixt in een spannend gevangenisdrama dat de rauwe kantjes toont van het gevangenisleven. Met o.a. Sexy (Gbazi Yves Landry) die zich als vrouw kleedt, misbruikt wordt en lastiggevallen door verschillende mannen in de gang, tot een moordcomplot dat via interne post (kattenbelletjes die doorgegeven worden in sigarettendoosjes of van handpalm in handpalm).

< Bert Hertogs >

La nuit des rois is nu beschikbaar op DVD