Recensie Mama’s Jasje ★★★★

‘Fantastisch’ klinkt het na het anderhalf uur durend optreden van Mama’s Jasje uit de mond van de man die voor me zit. Een man die meer levensjaren op de teller heeft dan ik. Wie zijn wij dan om hem tegen te spreken terwijl de ganse zaal een verdiende staande ovatie geeft aan Peter Vanlaet en zijn band? Zeker, bij momenten voelde je in kleine details dat dit het allereerste optreden van 2022 was voor de groep of het moet zijn dat ze zich wat inhielden omdat een half uur na het einde van het eerste concert dat om zeven uur begon er een tweede volgde om negen uur. De kans dat cultuurcentra en artiesten na 28 januari nog moeten ontdubbelen, wordt trouwens wat kleiner nu het Overlegcomité beslist heeft dat in de rode fase van de coronapandemie er tot 200 toeschouwers of tot 70% (of zelfs 100% indien de CO2-meters geen waarden boven de 900 ppm registreren) van de zaalcapaciteit gegaan mag worden. Dat is het goede nieuws van de dag . Al stond Vanlaet ook bij het nieuws stil dat Tien om te Zien, waar de band in de jaren ’90 veel aan te danken had, deze zomer terugkeert op vtm. Acht weken presenteren Anne en Willy het programma vanuit Middelkerke.

Mysterieus met blauw licht, rook over het podium en een lang aangehouden sound zet Mama’s Jasje het concert in met ‘Utopia’. Al snel werd duidelijk dat Vanlaet en co er de vaart in wilden houden door er vervolgens een heerlijk rockend ‘Regenboog’ en ‘1 nacht alleen’ tegenaan te gooien. Het werkte en bij het derde nummer klapte het publiek al danig mee in de handen en zong het de ‘ohoho’ uit volle borst mee. Sterke start dus.

Vanlaet keek de zaal in en was aangenaam verrast dat die een volle indruk gaf. Iedereen zat namelijk wat verspreid, en liet een stoel tussen terwijl dat in se niet echt noodzakelijk was. Vanlaet gaf toe dat ie heel blij was dat ie terug mocht spelen, wist dat het lang geleden was en keek optimistisch naar de toekomst: ‘het kan alleen maar beter worden’ zei ie.

In Lux in Kapellen bracht hij de grootste hits van Mama’s Jasje, aangevuld met recenter materiaal zoals ‘Lief’ dat het openingsnummer is uit hun jongste album ‘Spiegel’ en waarbij de sound van  koperblazers opvallend authentiek klinkt hoewel Pieter Van Malderen die uit zijn toetsen tovert. ‘Ik wil niet meer opnieuw’ gaat over het eerste echte liefdesverdriet wanneer de relatie met de vrouw waarmee je je samen oud zag worden op de klippen gelopen is. Dat nummer staat op ‘De jaren van verstand’, Mama’s Jasjes jongste gouden plaat.

Mama’s Jasje serveerde zoals we van de band gewend zijn verschillende live arrangementen om door een ringetje te halen zoals ‘Zo ver weg’ en ‘Nathalie’ dat met die aanstekelijke versnelling via onder andere de viool van Virginie Jacquin moeiteloos de handen van het publiek op elkaar kreeg. Het is overigens ook een nummer waarbij we heel wat smartphones zien om de zaak vast te leggen. Het ambiancejasje zit Mama’s Jasje dus als gegoten wat de band ook aantoont tijdens ‘Laat me alleen’ waarbij Vanlaet de uitdrukking: ‘We gaan een Tien om te Zientje doen’ lanceert, een uitspraak waarmee hij doelt om met zijn allen van links naar rechts mee te zwaaien en het refrein mee te zingen terwijl hij de strofes als een verteller, een chansonnier pur sang voor zijn rekening neemt. Daarbij valt ook op hoe hij zijn micro vasthoudt, met de linkerhand houdt ie de draad vast, met de rechter, redelijk laag de micro zodat die er groter uitziet. Het geeft een vintage gevoel, en lijkt te verwijzen naar de tijd van de chansonniers die vroeger veel langere micro’s in hun handen leken te hebben dan nu het geval is.

Maar Vanlaet en co kunnen ook uit een totaal ander vaatje tappen dan die van de ambiance, en dat maakt een liveoptreden van Mama’s Jasje dan ook zoals steeds muzikaal bijzonder interessant. Neem nu ‘Magie’ van Philippe Robrecht. Pieter Van Malderen zet die song heel fragiel, klein gehouden in op toetsen. Deze versie behoort ontegensprekelijk tot het beste van de avond.

Lof hebben we ook voor de lichtman die met ‘Ik wil niet meer opnieuw’ twee sets van vier ledspots oranje laat kleuren, en die één na één in een vingerknip dimt maar terwijl hij bij de tweede set is geraakt, die eerste gedimden terug stapsgewijs feller laat schijnen. Ook bij ‘Doe het licht maar uit’ doet hij iets soortgelijks maar dan met blauw licht. Het verschil is hier dat ie kiest om de spots een na een uit te doen. Komt hij dan bij een andere reeks terecht die hij dan snel uitdoet dan gaan de spots die hij al eerder uitdeed van een eerdere reeks terug zachtjes aan. Zo zet ie Mama’s Jasje niet in het donker en geeft ie toch het publiek de indruk dat het licht uitgaat, terwijl die niet veel later dus terug branden. Hij zet ons dus op het verkeerde been, wat iets speels maar ook iets absurds heeft, zeker ook in het repetitieve van het tafereel.

< Bert Hertogs >   

De setlist:

1. Utopia
2. Regenboog
3. 1 nacht alleen
4. Magie
5. Laat me alleen
6. Omdat het beter is
7. Ik wil niet meer opnieuw
8. Lief
9. Zo ver weg
10. Nathalie
11. Laat je hart slaan
12. Als de dag van toen
13. Doe het licht maar uit
14. Aan en uit

Bis:

1. Het is over
2. Teken van leven