Recensie Wednesday Night Jam Goes Whitney Houston ★★★1/2

Na een onderbreking van twee jaar mocht Erik Goossens en zijn Wednesday Night Jam Band de muzikale draad weer opnemen in het mooie decor van de Art Nouveau Zaal van Horta in Antwerpen. En niemand minder dan April Darby mocht hem bij dit optreden vergezellen. Toen we haar als Whitney Houston zagen in de Vlaamse versie van de musical ‘The Bodyguard’ waren we al weg van haar geweldige stemgeluid, maar nu ontpopte ze zich ook nog eens als een hele warme persoonlijkheid die als een volleerd entertainer haar publiek weet op te zwepen en mee te nemen in de performance. En hoe kon het ook anders dan dat April na een geweldig sterke vocale binnenkomer als ‘Run to you’, een heerlijk soulvolle vertolking van ‘Natural Woman’, de set afsloot met het legendarische ‘I Will Always Love You’. En zoals het er nu naar uit ziet, is dat ook exact wat we gaan doen met het stemgeluid van April Darby.

Zoals het een gentleman als Erik Goossens betaamt, mocht hij het publiek opwarmen voor de komst van zijn gaste. Dat hij er goesting in had, stond als een paal boven water. De vreugde om er op woensdag weer eens stevig in te vliegen was uit zijn lichaamstaal duidelijk af te leiden. Het was alleen nog een kwestie van het publiek mee in de juiste sfeer te krijgen. Gezien de opstelling van het concept vroeg dat iets meer werk. Terwijl het publiek met een drankje in de hand aan tafeltjes stond te praten alsof het een huwelijksreceptie was, moest hij hun aandacht weten te trekken. Het duurde dan ook tot ‘Suspicious Minds’ voor het publiek echt volledig in de sfeer van een optreden zat. Het was opvallend hoe de liedjes van Elvis heel goed bij het stemtimbre van Erik Goossens passen. De sound van de band zat goed, Erik kon zich stevig inleven in de song en we kregen dan ook een meer dan verdienstelijke cover te horen van deze klassieker. 

Erik Goossens bekende dat hij de laatste jaren erg fan is geworden van Gregory Porter. Als een klein eerbetoon aan deze zoetgevooisde stem, bracht hij zijn eigen versie van  ‘Consequence of Love’. De sax-solo werd voor de gelegenheid vervangen door een meeslepende gitaarsolo van Stef Delbaere, maar de sound van het geheel bleef ook hier erg rustig en meegaand. Erik mocht hier de diepere regionen van zijn stembereik aanspreken en leverde opnieuw een mooie cover af. 

Met ‘Do The 45’ en ‘Faith’ werden het tempo en de partyvibe opgevoerd om dan de fakkel over te dragen aan de dame van de avond: April Darby. Erik kondigde haar aan met: “Ik heb nog nooit met zo’n groot talent op het podium gestaan.”, en April bewees die stelling op staande voet met een geweldige uitvoering van ‘Run to you’. Het gevoel zat goed, de hoge noten leken geen enkel probleem, er zat kracht in de stem, ze haalde vocaal stevig uit om dan weer heel fijn en beheerst te eindigen. Kortom: April Darby had haar start niet gemist. 

Dat April ook veel soul in haar stem heeft, konden we vervolgens horen in haar versie van de Alicia Keys’ cover van de Prince-klassieker ‘How Come You Don‘t Call Me’. De hoge noten sneden door de zaal en opnieuw bewees April Darby over een geweldige stembeheersing te beschikken. Het publiek hing aan haar lippen. ‘Rather be’ van Clean Bandit en de ‘Mayan Medley’ uit ‘The Bodyguard’ maakten ook bij het publiek een onvervalste feestsfeer los. April wist het probleemloos te charmeren en vanaf nu werd er ook duchtig meegezongen en meegedanst. 

Bij ‘Natural Woman’ leek het wel of de suffragette-beweging een nieuw strijdlied had gekregen. Het vrouwelijke deel van het publiek zong uit volle borst mee en we zagen en hoorden niet alleen een ‘natuurlijke vrouw’, maar vooral een hele sterke vrouw. 

‘I’m Every Woman’ kende even een valse start. Bij gebrek aan backings, miste April de cue om in te zetten. Gelukkig was het publiek maar al te gretig om de rol van backing vocals op zich te nemen en kon het feestje alsnog ten volle losbarsten. Het zal u ongetwijfeld al niet meer verwonderen dat April Darby opnieuw een heerlijke Whitney-cover wist neer te zetten. 

Wie Whitney Houston zegt, denkt ongetwijfeld aan haar memorabele uitvoering van de Dolly Parton-klassieker ‘I Will Always Love You’. Die mocht dan ook niet op het appel ontbreken. Het publiek smolt, raakte in verroering, ging mee in het moment van romantiek en zong naar hartenlust mee. April Darby ging geen enkele hoge of lange noot uit de weg, speelde met de anticipatie van haar publiek en schitterde als geen ander. Erik vatte het heel passend samen: “Wat zing je nog na zo’n nummer?” De enige optie die over bleef, was iets totaal anders te zingen. Hij koos dan ook voor ‘Black Betty’ van Ram Jam. Het rockte stevig en hij kon heerlijk surfen op de golf van sfeer die ondertussen was opgebouwd. De uitsmijter van de avond werd ‘Let Me Entertain You’. En dat was ook precies wat ze gedaan hadden. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

Deel 1:

1. Intro
2. It’s Probably Me (Erik Goossens)
3. Butterfly (Erik Goossens)
4. Suspicious Minds (Erik Goossens)
5. Consequence of Love (Erik Goossens)
6. Do The 45 (Erik Goossens)
7. Faith (Erik Goossens)
8. Run to you (April Darby)
9. How Come You Don‘t Call Me (April Darby)
10. Rather be (April Darby)
11. Mayan Medley: Million Dollar Bill/I Wanna Dance with Somebody/So Emotional (April Darby)
12. Ain’t nobody (April Darby) 

Deel 2:

1. Big Yellow Taxi (Erik Goossens)
2. Forever Man (Erik Goossens)
3. Rapper’s Delight (Dirk Cassiers)
4. A Little Less Conversation (Erik Goossens)
5. I Have Nothing (April Darby)
6. Natural Woman (April Darby)
7. Crazy (April Darby)
8. I’m Every Woman (April Darby)
9. I Will Always Love You (April Darby) 

Bis:

1. Black Betty (Erik Goossens)
2. Let Me Entertain You (Erik Goossens + Dirk Cassiers + April Darby)