Recensie Camille ★

Verslikken deden we ons in onze koffie (wat we niet eens drinken) bij het ontbijt toen we deze week in de grootste krant van het land lazen dat de 21-jarige Camille 40.000 tickets verkocht had voor haar 5 shows in de Lotto Arena dit weekend. Dat is goed voor maar liefst 2 gevulde Sportpaleizen, schreef de journaliste in kwestie zelfzeker. De dame zit er slechts 15.000 tickets naast, Camille treedt namelijk ‘slechts’ voor 25.000 toeschouwers op vermits er stoeltjes op het middenplein staan. Da’s logisch ook, het is namelijk een gezinsshow waar ook kleine kindjes naartoe gaan. Nu bon, dat resultaat is nog steeds goed voor iets meer dan 1 gevuld Sportpaleis. Maar twee zijn het er he-le-maal niet.

Jeetjemina, dachten we toen we deze week Camille ‘Welkom in mijn leven’ op VTM Go zagen. Wat ons meteen opviel was dat Camille bijzonder nasaal klinkt, net als tijdens haar optreden bij Regi in het Sportpaleis. Vanwaar dat ineens komt, weten we niet. Mogelijks verkeerd stemgebruik. Met toch wel wat schrik – hoewel zij in de Vlaamse media liet optekenen dat ze er gerust op was – trokken we dus naar de Lotto Arena. Blijkt namelijk uit de korte filmpjes dat Camille stemproblemen heeft gehad deze zomer. We zien haar meermaals zuigen op keelpastilles en erger nog, ze blijkt gigantisch bijgelovig. In mineralen als barnsteen, chalcedoon en blauwe kleuren die goed voor haar stem zouden zijn, gelooft ze. Wij mogen hopen dat ze toch focust op goede zangtechniek (niet te verwarren met schreeuwtechniek) en aan haar stemhygiëne werkt. Want in de Lotto Arena hoorden we wel behoorlijk wat onzuivere noten. En dat ze voor haar jongste single, die ze als laatste toegift liet horen, beroep doet op autotune is al helemaal zorgwekkend.

Of dat nog niet genoeg is, gaat ze soms ook nog ten rade bij een astrologe die met zo’n algemene zaken afkomt dat je er bezwaarlijk een persoonlijk advies kan in zien, eerder iets dat voor elke tweeling – ja ondergetekende is er ook een – geldt, dat we creatief zijn bijvoorbeeld. Duh.

Wat we ook noteren is dat Camilles ambities veel te groot zijn. Ze wil het maken in Amerika zelfs. Tenzij we ons vergissen heeft ze exact een jaar geleden getekend bij een platenfirma in Duitsland en is het er sindsdien wel erg kalm rond haar. Misschien dat ze daar alvast eerst op focust. Het zou trouwens niet de eerste Vlaamse artieste zijn – Natalia, iemand? – die er torenhoge ambities op nahoudt tot een véél nuchtere manager haar - eindelijk - met beide voetjes op de grond zet. Misschien heeft Camille zo’n manager ook dringend nodig.

Camille beloofde ons een show waarin we dingen zouden zien die we nog nooit eerder zagen op een podium. Die belofte maakte ze totaal niet waar. Zowat alles wat we zagen was al eens gedaan. ‘Diamant’, waarbij we haar als een grote Barbie uit een doos zien komen, refereerde naar Stromae, naar Cirque du Soleil ook wanneer ze opgewonden werd, ‘No Go’ naar JLO en wanneer ze met een waaier wappert terwijl ze haar hoofd wat schuin houdt naar Beyoncé en de K3-cover ‘Verliefd’ - veruit het nummer dat ze het beste live bracht in de Lotto Arena -  met de danseressen die een hartvormig kostuum droegen, expliciet naar een live versie van Kylies ‘Hand on your heart’. De Wevelgemse zweefde even boven het B-podium (wat al jaren vaak gedaan wordt live) en liet later ook ballonnen los op het publiek tijdens ‘Kleur’, wat ook wel vaker wordt gedaan bij popconcerten.

Vuurwerk kwam er uit haar elektrische gitaar tijdens ‘XYZ’. Ook dat is al zo vaak gedaan. Toen ze hem gaf aan een stagehand en de gitaar nog te horen was, wist je het wel, dit was een volledige live on tape-show (wat helemaal duidelijk werd toen de dansers begonnen luchtviool te spelen tijdens ‘SOS’). Er kwam ook even een dummy drumstel en gitaar op het podium bij ‘Geen tranen meer over’. Op zo’n momenten waan je je op een concert dat enerzijds productioneel iets internationaals wil uitstralen maar anderzijds blijft steken in de Vlaamse klei van het Tien om te Zien-niveau. Van wel willen maar niet kunnen. Zo tragisch kan de Vlaamse showbizz anno 2022 dus zijn.

Camille danst ook steeds nadrukkelijker op een slappe koord, ze moet zowel kindjes als volwassen fans (we zagen ook kinderloze koppeltjes in het publiek, of vriendinnen) pleasen. Gevolg is dat ze aan de ene kant een show geeft die internationaal en volwassen oogt, maar aan de andere kant ook soms zo parochiezaalachtig overkomt (dat B- podium met die ballonnen en die witte vleugel, iemand?) dat het gewoon lachwekkend wordt, dat de concertervaring wel erg cringe wordt. Het is als een ballerina willen zijn in roze tule maar dan op boots in de Lotto Arena (tijdens ‘Hartenbreker’) waardoor de moedige poging om iets gracieus uit te stralen als jonge vrouw finaal helemaal verzuipt omdat het er gewoon niet uit ziet dat het hilarisch wordt. Het is net hetzelfde als jezelf een zuiderse look willen aanmeten in Liefde voor muziek door je gezicht zo fel oranje/bruin te schminken dat het contrast met je échte huidskleur, wit, te fel wordt zodat het stylingissue dermate opvalt dat je ook daar in het voorjaar pijnlijk door de mand viel. Je komt als artieste dan trouwens ook gevaarlijk dicht in het vaarwater van culturele toe-eigening.

Camille liet in de Lotto Arena, weliswaar niet live, in haar ziel kijken. Zo zagen we tijdens een van de filmpjes (die helaas te vaak het ritme en dus ook de sfeer uit de show haalden) wanneer ze een kledingwissel had, haar tranen de vrije loop gaan toen ze in de tuin was waar haar oma Lut en opa gewoond hebben. Dat huis wordt nu niet meer bewoond. Ze verloor deze zomer immers haar oma Lut die in sneltempo dement werd, achteruitging en ook karakterieel sterk veranderde (ze werd agressief n.v.d.r.) en ook haar man die een stukje ‘Somewhere over the rainbow’ speelt waardoor hij bewijst piano te kunnen spelen, werd in een woonzorgcentrum opgenomen omdat ie fysiek sterk achteruitging.

Camilles moeder heeft overigens een hersenbloeding gehad waardoor ze de rokjes van de artieste niet meer kan inkorten, dat doet Camilles andere oma Agnes nu. Da’s toch als je dat allemaal bij elkaar telt heavy stuff wat toch best contrasteert met het roze imago dat ze zich wil blijven aanmeten, haar favoriete kleur die haar ook aan haar Barbie-periode doen denken. Meteen kregen we in de VTM GO reeks ook mee dat Camille deels de mosterd heeft gehaald qua imago bij Katy Perry en diens ‘California Gurls’ waarbij we de zangeres op een roze wolk zien in de videoclip. Ook dat verklaart wellicht waarom we niet onder de indruk zijn van Camilles carrière. Het déjà vu-gevoel is ons gewoon te groot met dat verschil dat ze zich absoluut niet kan meten aan het niveau van een internationale artieste als Katy. Beste Camille, met alle respect, zet alvast maar een kruis door die Amerikaanse droom van jou.

Want neen, in de Lotto Arena klonk ze meermaals niet zuiver, bewoog ze niet opperbest (tenzij ze een broek droeg), krijste ze het soms uit (o.a. ‘Vechter’) in plaats van de hoge noten mooi te belten, leek ze soms wat verloren te lopen in d’r eigen show terwijl ze zelfverzekerd had laten optekenen meer dan voldoende repetities achter de kiezen gehad te hebben, en zagen we productioneel nog wel wat schoonheidsfouten. Zo kwamen de dansers wel erg stroef en onzeker over in het liften, haalden ze bijvoorbeeld een diagonale lijn niet bij ‘Hartenbreker’ en zat er eentje te prutsen met een kapotte paraplu tijdens ‘In de regen‘. Uiteraard is het geen cadeau voor hen dat we de dag ervoor een dansvoorstelling van internationaal niveau in Brussel zagen, maar dit in de Lotto Arena kon daar hoegenaamd niet aan tippen hoewel de 8 dansers naarmate de show vorderde wel groeiden in hun rol. Als er al een constante was in deze show die wél sterk was qua niveau, dan waren het wel de visuals die voor een vlaamse productie bijzonder straf en modern oogden. Hier was duidelijk veel zorg aan besteed.

Maar bij Camille, die als Miss Poes plots in moeilijkere omstandigheden met een pak aan op miraculeuze wijze veel beter live klonk dan tijdens andere nummers, maar omdat het publiek haar niet kon echt zien performen tijdens haar medley aan publieksenthousiasme verloor, ging het bergaf met als triest dieptepunt haar nieuwe single die ze als laatste toegift bracht met de hulp van - godbetert - autotune ...

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Diamant
2. SOS
3. Hartenbreker
4. In de regen
5. Wonder / Vrijdag
6. Geen tranen meer over
7. XYZ
8. Lift U Up / Hou vol
9. Vechter
10. Stilte onze taal
11. Verliefd
12. Vergeet de tijd
13. Beter zo
14. Vanavond doe ik het weer
15. No Go
16. Vuurwerk

Bis:

1. Driver‘s License / Earth Song / Show Me How You Burlesque / Levitating / My Head, My Heart / Elle l‘a, elle l‘a
2. Kleur
3. Nieuwe single