Recensie Kamp Delta ★★★★1/2

Nu Ketnetmusical – eindelijk - voltooid verleden tijd is, heeft The Singing Factory helemaal vrij spel in de Vlaamse musicalscene om jong talent kansen te geven en hen door te laten groeien als musicalartiest/e. Met Kamp Delta heeft het productiehuis nu een eigen creatie in handen waar Ketnet en Studio 100 alle redenen om hebben om er stikjaloers om te zijn. Een bijzonder hedendaags script over een brandend actueel onderwerp (oorlog), goeie songs, een sublieme regie, functioneel decor, en leuke choreo’s (zelfs aan de ziekenboeg is gedacht om ze mee te laten bewegen) maar bovenal een sublieme cast die bulkt van het talent en ook goesting, veel goesting uitstraalt, doen deze musical boven het semi-professionele niveau uitstijgen. Vergeet Vergeet Barbara, Kamp Delta is nu al een van dé musicals die u dit najaar gezien moet hebben.

Driehoeken die schijnen op enkele golfplaten, ‘Kamp Delta’ dat met rode graffiti aangebracht is, lege olievaten (waar later Stompgewijs ook op getrommeld wordt) en slechts hier en daar een schamel stukje groen dat door de golfplaten komt piepen. Dat is de wat troosteloze omgeving waarin de personages zich bevinden.

We zijn 12 juni 2099, drie dagen voor de 119^de geboortedag van ondergetekende. Er heeft op aarde een vernietigende oorlog plaatsgevonden. De enige overlevenden, zo lijkt het althans, verblijven in Kamp Delta dat geleid wordt door matriarch Jax (Femke Verschueren, die u wellicht nog kent omdat ze 11 jaar geleden ons land vertegenwoordigde met ‘Een kusje meer’ op het Junior Eurovisiesongfestival in Armenië, hier in een subliem musicaldebuut met een timbre dat wat doet denken aan dat van Alyssa Luypaert. Ze legt zowel als actrice, danseres als als zangeres een feilloos parcours af in deze musical waar ze in het tweede deel helemaal mag schitteren, o.a. tijdens ‘Welkom thuis’ waarmee ze een weergaloze prestatie neerzet dat - terecht - op een geestdriftig applaus kan rekenen). Jax is het moederlijke over beschermende type: ‘Het is niet omdat het morgen zondag is dat ge tot de middag moogt blijven liggen hé’. Ze wil de controle en vooral haar eigen macht behouden ten opzichte van de andere overlevenden. Ze ziet hen als haar nieuwe familie die ze niet wil verliezen, maar stelt vast dat haar invloed op de groep beetje bij beetje verbrokkelt. Wat heeft ze daarvoor over om haar invloed terug te vergroten?

Wanneer op een dag drie nieuwe overlevenden in Kamp Delta aankomen, verwelkomt ze ze met open armen. Maar het doet Luca (mochten Niels Destadsbader en Jelle Cleymans een liefdesbaby hebben qua stem(timbre) ze zouden uitkomen bij dat van Mauro Janssens met dat verschil dat ie in tegenstelling tot Destadsbader wél toonvast zingt) aan het nadenken zetten.

Als er na al die jaren drie overlevenden uit het niets plots kunnen opduiken, hoe kan het dan dat Jax er al drie jaar maar niet in slaagt om contact te maken met andere kampen? Lexi (Emilie Elisabeth die duidelijk musical uitademt op het podium nadat ze onder andere eerder in haar carrière op de planken stond van de Samson en Gert Kerstshow) leidt het trio en weet haar mannetje goed te staan.

Ze komen uit een ander kamp waar de voedselvoorraden en de drank uitgeput geraakten. Gevolg: de bewoners gingen elkaar te lijf en begonnen met elkaar te vechten om te kunnen overleven. Het trio wist daaraan te ontsnappen en zijn de enige overgeblevenen. Dat ze zich meteen aangetrokken voelt tot Luca en vice versa en dat er meteen gezinspeeld wordt dat ze seks zouden hebben ‘Boogschieten? Noemen ze dat zo in 2099?’ hoewel we de twee later bij het afscheid van Luca zelfs niet zien kussen, vinden we wat overbodig seksueel getinte humor toevoegen aan de dialogen.

Dat macht een vies beestje is, zien we in Kamp Delta ook weerspiegeld in het personage Kai (uitstekend neergezet door Xan Tonnelier). Hij is het hoofd van de bewaking en neemt de nieuwkomers meteen onder schot. Hoe hij met zijn macht omgaat, is ronduit gevaarlijk. Daar kunnen alleen maar ongelukken van komen. Hij komt dan ook in conflict te liggen met onder andere Luca - ‘we moeten de toekomst zelf in handen nemen’ - die de vrijgevochten idealist is. Vandaar dat de vergelijking tussen Mauro Janssens en Jelle Cleymans ook zo treffend is vermits die laatste niet zelden dat soort musicalrollen voor zijn rekening neemt.

Misschien dat Cameron Mackintosh eens naar Kamp Delta moet komen kijken. Hij vindt er misschien wél het talent voor de Vlaamse versie van Les Misérables. Terecht heeft de Brit immers recent zijn veto gesteld ten opzichte van de al veel te vaak opgevoerde Studio 100-musicalartiesten/intimi van Gert Verhulst.

< Bert Hertogs >

De songlijst:

Deel 1:

1. Ouverture
2. Hier in Kamp Delta
3. Wat als
4. Voor het eerst
5. Wat als (reprise)
6. Deel van het kamp
7. Het kampvuur
8. Iets oprecht
9. De eerste stap

Deel 2:

1. Entr’acte
2. Wat zou ge doen
3. Welkom thuis
4. Hef een glas
5. Iets oprecht (reprise)
6. Voorbij
7. Kies een kant
8. De laatste stap

Credits:

Cast:
Jax - Femke Verschueren
Luca - Mauro Janssens
Lexi - Emilie Elisabeth
Finn - Thomas Baart
Noah - Lotte Villays
Dante - Mathias Van Cauwenberghe
Kai - Xan Tonnelier
Cleo - Bo Elisabeth

Ensemble
Amélie Annys, Anaïs Smeets, Aurelia-Luna Vittiglio, Chaya Van Mol,
Coumba Thiam, Eline Van Meirvenne, Fee Hannes, Fleur Dehandschutter,
Hanne Reeg, Helena De Reu, Kiran Vanhees, Laura Bosmans,
Levi Van Overtveldt, Lilith Coolen, Marieke Van Waes, Merel Carracillo,
Mona Theuwissen, Noah Jolie, Noah Apers,
Oona Dierckx, Seppe Cromphout, Stiene Huylebroeck, Thijs Joppen,
Zoja Dobrovolskaya, Zuri Bukuru

Creatives

script, muziek & regie Wanne Synnave
arrangementen Lucas Heytens
choreo Matthew Michel & Baptiste Vuylsteke
muzikale leiding Charles Vanden Broucke
producent Diederik Van Durme voor The Singing Factory
koorleiding Tinne De Groot & Ronny Plovie
promo & communicatie Peter Mariën voor House of Entertainment