Recensie Nekka Nacht 2023 ★★★★

‘Nekka Nacht’ in de Lotto Arena in Antwerpen is helemaal terug van weggeweest en dat zullen we geweten hebben. Het hoogfeest van de Nederlandstalige muziek kwam voor de gelegenheid op de proppen met een gezonde mix van pril talent, jonge kleppers, gevestigde waarden en oude rotten uit het vak. De centrale gasten van ‘Nekka Nacht 2023‘ waren Mama’s Jasje. Ze brachten niet alleen een staalkaart van hun grootste hits waaronder: ‘Als de dag van toen’, ‘Eén nacht alleen’ en ‘Doe het licht maar uit’, maar waagden zich ook aan een reeks bijzondere duetten met hun gasten. Met Gene Thomas ging het aan en uit terwijl aan Raymond van het Groenewoud de liefde werd verklaard. ‘Bouw op mij’ in duet met Wannes Cappelle blonk uit in absolute eenvoud terwijl voor ‘De verzoening’ met Frank Boeijen juist alle registers werden opengetrokken en zowel de extra strijkers als het koor onder leiding van Hans Primusz mee voor de muzikale achtergrond mochten zorgen. De sympathieke Pommelien Thijs en Jaap Reesema vertegenwoordigden de jonge generatie en wisten o.a. met hun duet ‘Nu wij niet meer praten’ het publiek volledig in te pakken.

Mama’s Jasje trapte het zangfeestje af met ‘Het beste moet nog komen’. Het was niet alleen een stevige binnenkomer, het bleek ook de voorspelling van wat de avond nog zou brengen. ‘Nekka Nacht 2023’ werd een avond gevuld met de beste nummers van centrale gasten Mama’s Jasje aangevuld met tophits van Gene Thomas, Wannes Cappelle, Pommelien Thijs, Raymond van het Groenewoud, Jaap Reesema en Frank Boeijen. En zoals de traditie van Nekka Nacht het wil, waren er uiteraard de duetten van Peter Vanlaet met zijn gasten. Het waren de klassieke ingrediënten die je van een Nekka Nacht zou kunnen verwachten, maar dan met een opvallende uitgestoken hand naar een jonger publiek. 

Wanneer de jeugdige spring-in-‘t-veld Pommelien Thijs haar hit ‘Zilver’ stond te zingen, merkte je bij de oudere generatie toeschouwers nog een beetje schroom bij zulks een explosie van energie, maar de jongste generaties gingen mee uit hun dak. Pommelien had er dan ook geen probleem mee om na de doortocht van BLOND de sfeer weer op te krikken en bewees niet alleen over een hele brok vitaliteit te beschikken, maar ook over een goeie stem. 

Jaap Reesema was nog zo’n jonge klepper die het podium mocht betreden. Zijn ‘Kleine presidentje’ werd begeleid door akoestische gitaar en piano en nodigde zonder meer uit om spontaan de lichtjes boven te halen. Het resultaat was een heel mooi, lief liedje dat gebracht werd in een uitermate feeëriek decor. Het klikte duidelijk tussen publiek en zanger. Jaap Reesema moest hen dan ook geen twee keer vragen of ze ‘Zo ver weg’ van Mama’s Jasje mee wilde zingen. Het nummer kreeg een lekkere drum beat mee en werd van de eerste tot en met de laatste noot volledig meegezongen door het publiek. Tegen het einde werd het tempo nog opgevoerd en mocht Bert Verschueren zich even uitleven op de elektrische gitaar. 

Nu zowel Pommelien Thijs als Jaap Reesema op dit feestje aanwezig waren, kon het ook niet anders of ze moesten hun heerlijk romantische duet ‘Nu wij niet meer praten’ brengen. We zouden er stil van worden, ware het niet dat we net als iedereen luidkeels mee aan het zingen waren. We konden niet anders. Het was sterker dan onszelf. Ondergedompeld in de sfeer van deze Nekka Nacht was meezingen gewoonweg een evidentie. 

Dat begon al bij het tweede nummer: ‘Als de dag van toen’ en was amper uit te zetten. Ook al suggereerde Peter in het derde lied nog iets van “Aan en aan en aan en uit”, het ging gewoon niet. De sfeer zat er zodanig in dat het niet uitmaakte of Peter het nu in het Nederlands zong of Gene Thomas het in het Engels deed. ‘Aan en uit/ On and on’ swingde in ieder geval lekker en de twee heren hadden het duidelijk naar hun zin. Gene Thomas ging in een romantische bui voor haar nog even door het vuur om vervolgens uptempo ‘Kom wat dichterbij’ te zingen. De ambiance zat er stevig in en ook het koor onder leiding van Hans Primusz stond vrolijk mee te shaken. 

En dan werden we qua klank getransporteerd naar de Hongaarse poesta met de combinatie van accordeon, viool en tamboerijn. De zang kwam van iets dichterbij en werd geleverd door West-Vlaming Wannes Cappelle. ‘Meer moet dat niet zijn’ zorgde voor de muzikale afwisseling en bracht ons bij een fenomenaal sterke uitvoering van ‘Ploegsteert’. Je hoort wel eens beweren dat een goed nummer niet veel nodig heeft om overeind te blijven en Wannes Cappelle leverde hiervan het bewijs. Alleen gewapend met zijn akoestische gitaar zong Wannes zijn gevoelig eerbetoon aan Frank Vandenbroucke de zaal in. Je kon een speld horen vallen. Alleen de leden van het koor zorgden heel zachtjes voor wat achtergrondgeluid. De sfeer was bijzonder en het respect van het publiek voor deze ijzersterke uitvoering al minstens even groots als de prestatie zelf. 

Wat een contrast met BLOND. Deze winnaars van de Nekka-wedstrijd hadden overduidelijk een eigen stijl die heel wat gebruik maakte van de elektronische sound van de jaren ’80. Het prille bandje is nog maar twee jaar bezig in de repetitieruimte bij moemoe en vava en moest het vooral hebben van hun doorzettingsvermogen. Hun uitvoering van ‘Als God geen vrouw is’ paste volledig bij hun eigen overtuiging en werd dan ook naar hun hand gezet. We vonden het voorlopig nog weinig overtuigend en de reactie van het publiek was dan ook niet geweldig uitbundig. 

Die uitbundigheid was er wel bij oude rot Raymond van het Groenewoud. ‘Omdat ik van je hou’ kreeg een heel melancholisch arrangement met violen en contrabas en Raymond op de accordeon. Raymond klonk goed, Peter klonk goed, maar de twee stemmen samen schuurden een beetje. Gelukkig kon dat binnen de sfeer van het nummer nog net. Het rock-‘n-roll-gehalte werd opgevoerd bij ‘Stem en schouder’ en het geheel mondde uit in een heus feest bij ‘Meisjes’. Raymonds ode aan het vrouwelijke geslacht ging er in als zoete koek en in geen tijd schreeuwde iedereen uit dat niets de schoonheid van meisjes kan evenaren. 

Het was dan ook geen wonder dat Peter Vanlaet in het tweede deel van de voorstelling zich de vraag stelde of hij iets voor hen kon doen. ‘Kan ik iets voor je doen’ startte zacht en donker met wat viool en een dreigende beat op de drums. Bij het eerste refrein brak het nummer helemaal open en kwam de power door. Virginie Jacquin bracht een tussenstuk op viool en backing vocal Chantal Kashala zorgde met haar bijdrage voor een geweldige sfeerzetting. Het geheel behield zijn donker karakter, maar straalde kracht uit. Wat een heerlijke uitvoering. 

De hoogste tijd om de sfeer terug op te krikken voor de komst van de laatste gast. ‘Het is over’ deed exact dat. De meezinger van formaat werd extra opgeleukt met een stevige gitaarsolo van Bert Verschueren en een al minstens even toffe solo op de basgitaar door Wouter Berlaen. Het resultaat was dat geheel onverwacht ‘Dikke Lu’ nog even op de proppen kwam terwijl Peter beweerde dat het voorbij en over was. 

En dan was het stilaan tijd voor de laatste gast van deze ‘Nekka Nacht 2023’: Frank Boeijen. Gelukkig had men niet geluisterd naar Peter Vanlaet en had men het licht toch laten branden zodat we konden zien hoe Peter en Frank samen het aandoenlijke ‘Zeg met dat het niet zo is’ brachten. Muzikaal naakt en ontdaan van franjes, traag en met veel emotie gebracht door beide heren, leverden ze een pareltje af dat de lat hoog legde voor de volgende twee liedjes. Maar de heren leverden op. ‘Koud in mijn hart’ deed het omgekeerde van wat de titel suggereerde. De stemmen van Frank Boeijen en Peter Vanlaet klonken heerlijk samen en beide artiesten zaten duidelijk op dezelfde muzikale golflengte. Op zo’n moment ontstaat er magie op een podium die werd bekroond in een heerlijke uitvoering van ‘De verzoening’. De intensiteit van de zachte smeekbede ontpopte zich tot een volmondig vragen: “Heb me lief!”, waarbij alle emotie in de strijd gegooid werd en de bandleden, de strijkers en het koor de grootsheid van het verzoek mee onderstreepten. Frank Boeijen en Peter Vanlaet lieten zich volledig meeslepen door het nummer en gingen er voor de volle 100 procent voor. En dan kan je als publiek enkel maar genieten van dit zalige moment. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:
Deel 1:

1. Het beste moet nog komen (Mama’s Jasje)
2. Als de dag van toen (Mama’s Jasje)
3. Aan en uit / On and on (Gene Thomas + Peter Vanlaet)
4. Voor haar (Gene Thomas)
5. Kom wat dichterbij (Gene Thomas + koor)
6. Meer moet dat niet zijn (Wannes Cappelle)
7. Ploegsteert (Wannes Cappelle + koor)
8. Als ze lacht (koor)
9. Boys (BLOND)
10. Behalve jij (BLOND)
11. Als God geen vrouw is (BLOND)
12. Ongewoon (Pommelien Thijs + koor)
13. Zilver (Pommelien Thijs)
14. Omdat ik van je hou (Raymond van het Groenewoud + Peter Vanlaet)
15. Stem en schouder (Raymond van het Groenewoud)
16. Meisjes (Raymond van het Groenewoud) 

Deel 2:

1. Als het ijs weer smelt (Mama’s Jasje)
2. Bouw op mij (Wannes Cappelle + Peter Vanlaet)
3. Kleine presidentje (Jaap Reesema)
4. Zo ver weg (Jaap Reesema)
5. Nu wij niet meer praten (Jaap Reesema + Pommelien Thijs + koor)
6. Kan ik iets voor je doen (Mama’s Jasje)
7. Het is over (Mama’s Jasje)
8. Eén nacht alleen (Mama’s Jasje)
9. Doe het licht maar uit (Mama’s Jasje)
10. Zeg met dat het niet zo is (Frank Boeijen + Peter Vanlaet)
11. Koud in mijn hart (Frank Boeijen + Peter Vanlaet)
12. De verzoening (Frank Boeijen + Peter Vanlaet + koor) 

Toegift:

1. Teken van leven (Mama’s Jasje + koor)