Recensie Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem ★★★★1/2

De coolste computergeanimeerde film die ik ooit in mijn leven gezien heb. Dat is Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem die Jeff Rowe regisseerde.

De superheldenfilm legt haarfijn uit hoe de schildpadden muteerden en zo menselijke trekken kregen net als hun vader, een rat die hen overdreven beschermt. Maar het groene slijm dat zowel de rat als de schildpadden deed muteren, wist dat ook te doen met nog andere dieren waarover een vlieg, Superfly zich over ontfermde en hen ‘opvoedde’.

Het verschil in Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem is dat de rat de schildpadden waarschuwde om niet in contact te komen met mensen na een traumatische ervaring die hij opdeed toen de Teenage Mutant Ninja Turtles nog klein waren. Hij heeft hen dus angst meegegeven. Superfly daarentegen heeft haat gezaaid bij de gemuteerde dieren die nu deel uitmaken van zijn bende: een neushoorn, een alligator, een reuzenmanta (de grootste bekende rog), een vleermuis, een gewoon wrattenzwijn, een kikker, en een gekko. Zij willen de confrontatie aangaan met de mensen.

De Teenage Mutant Ninja Turtles zijn dus in de minderheid én veel zwakker dan Superfly’s leger van gemuteerde dieren. Toch zullen ze het tegen elkaar opnemen. Want Superfly wil het groene goedje op hoge hoogte in de lucht brengen zodat alle dieren, van insecten tot grote dieren zouden muteren, de wereld domineren en mensen als speelgoedjes zien om op te wedden bijvoorbeeld. En dat allemaal omdat ook hij een slechte ervaring had met mensen, achternagezeten werd en niet aanvaard door hen, net als de rat.

Het is dankzij ‘kotsgriet’ April O‘Neil (Ayo Edebiri) die haar bijnaam te danken heeft aan een casting voor tv nieuwslezeres op school die misliep, dat de Teenage Mutant Ninja Turtles Superfly en zijn bende op het spoor kwamen. Van de stress begon ze tijdens haar casting destijds te braken, de video ging viraal en werd danig hergebruikt. Zowel de beelden als het geluid werden in een andere context geplaatst zodat de grap en het lachen met haar zou blijven duren tot op de dag van vandaag.

Zij ontdekt dat de Teenage Mutant Ninja Turtles geen mensen zijn in een levensecht pak, maar effectief gemuteerde schildpadden. Ze vertrouwt hen en ziet hier vooral een bijzonder interessant journalistiek verhaal in. Ze registreert dan ook al hun acties op camera. Maar helaas worden de Teenage Mutant Ninja Turtles gevangen genomen door Cynthia Utrom (Maya Rudolph) die werkt voor het Techno Cosmic Research Institute (TCRI) en komt hun nachtmerrie uit: ze worden door haar gemolken (lees: bloed afgetapt). Haar sinistere plan? Zelf dieren muteren en daarover heersen.

Slaagt April er tijdig in om de rat te waarschuwen die ondertussen doorheeft dat zijn schildpadden toch contact hebben gezocht met de mensen? Kan ze van de Teenage Mutant Ninja Turtles superhelden maken die geliefd worden door de mensen? Of draait het helemaal anders uit wanneer de media hen als de slechteriken framen? En wat met haar eigen imago? Kan ze dat kotsen voor de camera eindelijk van zich afschudden of herhaalt het verleden zich? Dat ontdek je allemaal in deze bijzonder sterke animatiefilm die we nu al met stip een van de belangrijkste releases binnen zijn genre vinden dit jaar.

< Bert Hertogs >