Recensie Glastonbury Festival 2025 ★★★★1/2

Voor het eerst sinds 1990 opende de Pyramid Stage van Glastonbury Festival met een naar verluidt adembenemende theater en circus-act. Dat gebeurde om 10 uur ’s avonds lokale tijd en mondde uit in een climax in de vorm van vuurwerk. Eerder kon je van zes tot twintig voor zeven ’s avonds Tom Walker aan het werk zien in Strummerville. Wie er niet bij kon zijn, of wie de artiest een tweede keer aan het werk wou zien, kon dat door van twintig voor tien tor twintig voor elf naar de Avalon Stage te gaan.

Na een zoals steeds vermoeiende maar wel zo duurzaam mogelijke reis van maar liefst 10 uur van deur tot de gate van Glastonbury Festival, prezen we ons gelukkig en vooral dankbaar dat we voor de vijfde keer naar het grootste en beste festival ter wereld mochten trekken. Van zodra we een plekje gevonden hadden om onze tent op te zetten, heerlijk was het daarbij om vast te stellen dat er dit jaar een voorbehouden plek is voor de pers, was het tijd om onze buren te ontmoeten.

Een Ierse collega tipte om CMAT te checken aan de Pyramid Stage. Toen we onze waardevolle spullen achterlieten in de lockertent, sloegen we een praatje met de crew over wie zij denken dat de te aan te kondigen artiesten dit jaar zouden kunnen zijn. Eigenlijk beleefden we dit jaar slechts 1 zware time clash: Lola Young in de Woodsies tent of een TBA act die uiteindelijk Lewis Capaldi bleek op de Pyramid Stage. Eerst naar het hoofdpodium gaan en daarna naar Lola Young was geen optie. Tegen dan zou de tent namelijk al vol zijn.

Zeker, een planning maken voor Glastonbury Festival als je kan kiezen uit maar liefst 100 podia is een aartsmoeilijke opdracht. Maar mits wat ervaring, weten dat je ook moet durven afwijken van je eerste ideeën, best mee met de flow gaat, en bovenal de afstanden niet mag onderschatten, kan je al snel overambitieuze plannen bijstellen, al veranderen die van ons dus ook nog van zodra we op het terrein zelf zijn. Wat ook meetelt, is wat de BBC uitzendt, en wat de Britse openbare omroep niet mag uitzenden of niet uitzendt. We willen vooral niet allemaal datgene coveren wat al gecoverd wordt door anderen.

Meer dan ooit draaide Glastonbury Festival rond vrede dit jaar. Zeker in de wereld waarin we nu leven met allerlei conflicten, is dat ook nodig. Het is een boodschap naast liefde en begrip voor elkaar dat het festival altijd al uitgedragen heeft. Het is dan ook opvallend om vast te stellen hoe vreedzaam het al jaren eraan toegaat onder de ruim 200.000 aanwezigen elke dag. Of het te danken was aan de motregen en de opening act van het hoofdpodium dat de circustent van Glastonbury Festival afgeladen vol bleek toen we er United Queendom checkten, durven we niet beweren. In het verleden zat de tent er namelijk op donderdagavond ook al vol bij goed weer en dat zonder opening act.

Héérlijk ondeugend was datgene wat we te zien kregen. ‘70% van jullie gaat zwanger worden of minstens gevoelens krijgen voor de volgende artiest’ klonk het onder andere in een van de bindteksten terwijl we een adembenemende trapeze-act te zien kregen op de tonen van Eurythmics Sweet Dreams. You’ve got the love van Florence and the Machine werd feilloos gezongen door de presentatrice die als toegift voor Finally van CeCe Peniston koos voor ze meegaf aan iedereen dat je mag zijn wie je bent. Aan de aerial straps zagen we een acrobaat op een bepaald moment met 1 hand zich parallel met de podiumvloer in de lucht houden. En verder was er een hoelahoepact met lichtgevende exemplaren of een andere geweldige acrobatie die afgesloten werd met de woorden: ’Als je dit niet kan met je echtgenoot, doet ie niet hard genoeg zijn best’.

Foto: Anna Barclay

Buiten zagen we de festivalgangers ook met enkele exemplaren zelf aan de slag gaan in een speciaal daarvoor door de stewards afgebakende zone. Zij droegen lichtgevende kegels als hoofddeksel. Als helemaal thuiskomen voelde het aan toen we een koppel zagen met twee van binnen uit verlichte paraplu’s. Ze droegen een kostuum in wolkenmotief en een groene appel op hun hoofd. Een overduidelijke verwijzing naar Magritte was dat waardoor we ons meteen thuis voelden én de performers daar ook voor bedankten. Verderop dansten toeschouwers op I’m so excited en We are family als een stoet voor, rond en achter een kleurrijke zeeschildpad die over het terrein reed.

Voor Dirty Laundry van Briefs Factory werd het publiek vooraf gewaarschuwd dat als er nog kinderen in de tent zouden zijn, de ouders met de gevolgen zouden moeten leren leven. Wat we te zien kregen was onder andere een full monty act waarbij de artiest ook poedelnaakt, al dan niet met een wasmand voor zijn mannelijk lid, door het publiek wandelde. Er werd duidelijk ook opgeroepen om de ervaring van andere toeschouwers niet te verknoeien door te filmen. Het publiek hield zich daaraan waardoor de beleving, de spontane reacties dan ook oprecht en instant waren.

Naast ons zagen we een medewerkster met een jeansjasje met daarop de patch ‘104% tired’. Of hoe je in geen tijd iets leest dat helemaal overeenkomt met je eigen ervaring. Hoe meer lawaai we zouden maken, hoe heftiger het eraan toe zou gaan tijdens de show, kregen we te horen. En ook al kende Dirty Laundry enkele dipjes, toen we een artiest twee zwaarden die tegelijk in een keel zagen steken, een beetje later een darm door de neus halen om het ene uiteinde in de mond te steken, en het andere in een glas rode wijn om het zo uit te drinken, of hoelahoepen met een exemplaar waar 4 brandende fakkels op gemonteerd waren, zagen we toch maar weer enkele zaken die we nog nooit eerder live ervaren hebben. Met een lach op ons gezicht, net zoals de 90’s smileys aan de Outdoor Circus Stage, keerden we dan ook voldaan na een héérlijke eerste avond van Glastonbury Festival 2025 naar onze tent. In de motregen die net niet hard genoeg viel om een paraplu te openen maar wel de ondergrond voldoende vochtig maakte zodat er op vrijdag geen stof zou opwaaien. Elk nadeel heb zijn voordeel.

Wat iedereen voorspelde toen het volledige Woodsies programma van Glastonbury Festival bekend gemaakt werd, is uitgekomen. De line up was namelijk zo straf, dat de viermasttent in geen tijd volliep voor verschillende acts. Dat de zon verschroeiend brandde buiten met temperaturen tegen de dertig graden was een aangenaam voordeel voor wie zoals wij koos om naar dit podium te gaan. Dat opende op vrijdag met meteen een verrassingsset van niemand minder dan Lorde.

Wanneer ze om half twaalf ’s middags opkwam, was het heerlijk om vast te stellen dat er een golf van applaus in twee waves doorheen de tent rolde. En of het publiek dus opgewonden was. Meer dan een uur op voorhand stond de tent al vol en buiten kon wie dat wou de show volgen op een groot scherm. Lorde stelde haar nieuwe plaat Virgin voor die meteen na haar set zou uitgebracht worden. Maar liefst 11 songs die hun live debuut kenden, noteerden we dus. Openen deed ze met Hammer waarna ze al headbangent What was that bracht. Haar wit t-shirt raakte ze sensueel aan, zou ze omtoveren tot een topje, om soms haar zilverkleurige bh te tonen, en uiteindelijk het kledingsstuk uit te doen tijdens het laatste nummer Green light. Tijdens Ribs was het mooi om zien hoe ze met haar hand de laserstraal aanraakte die van achter haar door de tent zich een weg baande. Tijdens Man of the year zien we haar seksuele bewegingen maken met de podiumvloer. ‘This is fucking sick!’ wist ze terwijl we vaststelden dat er behoorlijk wat vlaggen te zien waren van fans van charlie xcx en ook eentje van Shrek (‘Do you know the muffin man?!’). In een woord Lordes set samenvatten op Glastonbury Festival 2025? Zwoel. Al moeten we er wel aan toevoegen dat haar backingtrack duidelijk meeliep.

Myles Smith bewees dan weer dat ie een aanstormende headliner in spe is. Starten deed ie met Wait for you dat de fans al meteen stevig meezongen en -klapten. Het zou uiteindelijk de samenvatting vormen van dit heerlijke optreden waar het publiek spontaan in interactie ging met de singer-songwiter. Een strandbal zien we spontaan boven de handen van het publiek gaan, Behind wordt waanzinnig stevig meegeklapt, terwijl ie duidelijk in zijn nopjes is dat ie voor het eerst live op televisie te zien is.

Whisper is nog zo’n song waarbij de handen van de toeschouwers in geen tijd op elkaar gaan en de oho’s stevig meegekeeld worden. Het is een beproefde techniek die hij meermaals succesvol toepast onder andere in River waarin we hem ons oho en yeah laat na- en meezingen. Geweldig ook hoe Gold naar het einde toe versnelt via de drums en de drummer daarbij loos mag gaan. Het publiek klapt daarbij twee keer en vervolgens 1 keer in de handen en dat op repeat. En ook in My home mag de man die de vellen mag beslaan zich helemaal uitleven naar het einde toe. Met Stargazing, goed voor zes weken een nummer 1-notering in de charts bij ons, sluit ie zijn triomftocht af. Waanzinnig is het om te zien om tegen half twee iedereen uit volle borst de song te horen meekelen en in de handen klappen. Wat een feest!

CMAT op de Pyramid Stage hebben we helaas gelaten voor wat het was omdat een journalist ook rond half twee stilaan nood heeft aan een lunchbreak. Terug in de Woodsies tent, vormde het optreden van Shed Seven ongetwijfeld voor dé verrassing van de vrijdag van Glastonbury Festival 2025 voor ons. Heerlijk hoe vol Britse humor de band werd aangekondigd dat die 30 jaar geleden op het festival zo’n indruk maakte dat de groep nu teruggevraagd werd. De zanger kwam daarop later terug en maakte na zijn afspraak in 1995 en 2025 alvast een volgende met ons in 1955 wanneer ze tachtigers zullen zijn. Voorovergebogen speelde ie een hoogbejaarde man om te tonen hoe Rod Stewart er tegen dan mogelijks zou uitzien. Wat houden we van een heerlijke porties panto in het VK wanneer je het niet verwacht. Héérlijk.

Met de stevige rockgitaren uit Let’s go pakten ze meteen uit. ‘Herinnert iemand zich nog de nineties? Ik niet!’ zei de frontman waarbij ie meegaf dat het niet allemaal oude nummers zouden zijn die de band zou brengen. Talk of the town bijvoorbeeld werd vorig jaar namelijk gereleaset. Going for gold kende een gelijkaardig ritme als Suspicious Minds dat er dan ook in overging. Als special guest haalde ie voor dat laatste nummer Elvana boven. Héérlijk was Disco Down met die drie kopers en 4 backings waardoor de live sound knap en vol klonk maar vooral lekker swingde. Naar het einde toe zagen we een regenboog met wolkjes aan de uiteinden in de lucht gehesen worden in het publiek. En jawel hoor ‘Chasing rainbows’ werd dé afsluiter van deze puike set. De frontman zong even ‘And then I missed my cue’ wat die heerlijke zelfrelativerende en ongedwongen manier waarop de band op het podium stond, extra in de verf zette en ook aanstekelijk werkte. De song werd anthemgewijs bijzonder stevig meegezongen en -geklapt.

Lewis Capaldi als verrassingsgast op de Pyramid Stage of Lola Young in de Woodsies? Een collega van Sky news raadde me uiteindelijk die laatste aan. In combinatie met het zonnige en warme weer, was de keuze uiteindelijk eenvoudig om maken ook al wilden we best ook wel Capaldi zien omdat ie twee jaar geleden om medische redenen na zijn Glastonburyset zijn tour op pauze moest zetten. Maar ook een journalist kan helaas onmogelijk op verschillende plekken tegelijkertijd zijn.

Openen deed Lola Young met Good books waarna het stevig rockende Wish you were dead in de viermasttent van Glastonbury Festival 2025 goed gericht werd afgevuurd. Feilloos haalt ze haar hoge noten in You noticed. En hoe verrassend is het wel niet wanneer ze als special guest een sekspop van zichzelf er bij haalt om zo het titelnummer ‘I‘m Only Fucking Myself’ van haar album dat in september uitkomt neer te zetten? Messy dat haar bij ons zes weken een nummer 1 positie opleverde in de charts werd de verwachte uitsmijter die een meezinger van formaat bleek. De Engelse zette een weergaloze thuismatch neer.

De 25-jarige Amerikaanse Gracie Abrams won op haar beurt dan weer moeiteloos zieltjes door haar enorme naturel, de fonkel in haar ogen, haar lach, en de vele kushandjes, of het zwaaien naar de fans dat ze liet zien. Zeker, als artieste kwam ze tegenover al de rest dat we de eerste middag van het beste festival ter wereld gezien hadden, wat braaf over. Maar man, wat beschikt ze over een straffe stem! In een bordeaux jurk trad ze op haar blote voeten op. Ze gaf mee dat dit tot de top van haar bucketlist behoorde en een dream of dreams was die ze beleefde. ‘I Love You, I‘m Sorry’ zong het publiek uit volle borst mee. ‘Death wish’ gaat dan weer over een vriend met narcistische trekken, liet ze weten aan het festivalpubliek. Als cover haalde ze Just Like Heaven van The Cure boven terwijl ook haar optreden naar een climax leidde met haar hit That’s so true dat bij ons 8 weken op de eerste plek stond van de hitparade en van begin tot einde stevig meegezongen werd. Vervolgens zagen we de fans in de pit én daarbuiten springen tijdens de afsluiter, het overheerlijke Close to you. Wat synthbeat in haar songs zoals in Normal thing, doet Gracie Abrams goed. Meer van dat!        

Headliner van dag 1 was The 1975 met een constant rokende Matty die zo nu en dan ook van zijn Guinness dronk. Openen deed de Britse rockband met ‘Happiness’. Heerlijk klonk de sax in de geluidsmix al moet gezegd dat er niet zo gek veel dynamiek in de songs te ontwaren viel. De frontman zagen we tijdens de set ook rechts over een roze verlicht ledscherm wandelen alsof het een catwalk was. In ‘She‘s American’ integreerde de band heel even ‘I want it that way’ van Backstreet Boys dat verder net zoals de ganse set visueel straf in beeld gebracht werd met zwart-witbeelden en rode tekst.

Al grappend zei de frontman dat ie zich de beste singer-songwriter van zijn generatie vindt, een echte poëet. Bijzonder straf was de filmische scène uit de videoclip die Matty naspeelde in een wagen die op de linkervleugel van het podium stond. Zwart wit met een blauwe schijn werden die beelden geprojecteerd terwijl hij achterin een zoveelste sigaret zat te roken. Dat er een gebrek aan politieke boodschappen in hun bindteksten zit, duidde Matty omdat ze het gewoon niet willen. In het publiek noteerden we de bemerking dat de band daarmee op safe speelt. De schokkende nieuwsbeelden die ‘Love It If We Made It’ begeleidden, kwamen erg cynisch over waarna we op de schermen het volgende te zien kregen: ‘Rock ’n roll is dead. God bless the 1975!’

Net zoals vorig jaar startten we dag twee rustig aan The Park stage met niemand minder dan Yann Tiersen op de zwarte vleugel die enkele nummers solo liet horen die in geen tijd de kleinste vezel van ons lichaam raakten. De artiest combineerde een dj set om te contrasteren met zijn rustige gedeelte waardoor het optreden zeer eclectisch aanvoelde. Even bespeelde hij ook de viool.

Niet veel later bewees Jade dan weer waarom zij de nieuwe kroonprinses van de pop genoemd mag worden. Schitteren deed ze eerder al met een weergaloos optreden op de BRIT Awards. ‘Hot and sweaty’, zo beschreef ze het om in de Woodsies tent op te treden en op het einde voegde ze daaraan toe dat het ‘one of the best days of me life’ ging daaraan toevoegend ‘Thank you so much from the bottom of my heart.’ Openen deed ze haar set met It Girl. Sterk vonden we haar Madonnacover van Frozen die ze succesvol voorzag van een frisse update door die traag te brengen en daarin een Satisfaction-beat te steken. Jade maakte tijdens haar concert gebruik van een showtrap terwijl er links en rechts zilverkleurige opblaasbare aluminium pieken als decorelementen gebruikt werden.

Met ‘Ik kan het niet geloven dat little me hier staat’ verwees ze naar haar verleden bij Little Mix waarvan ze Shout Out to My Ex, Sweet Melody, Woman Like Me en Touch in een medley stak. Als surprisegast nodigde ze Confidence Man uit op het podium om samen ‘Gossip’ te brengen. Tijdens ’FUFN’ staken de festivalgangers hun middelvingers de lucht in. Eindigen deed Jade haar wonderful show met Angel of my dreams dat ze traag startte en dan liet openbloeien. Boven aan de trap werden haar engelenvleugels geprojecteerd op het einde. Wat. Een song! Wat. Een. Performance! Een mini-musical op zich.

Hoe sterk de jonge en nieuwe artiesten uit de hoek kwamen, des te teleurstellender bleken gevestigde waarden als John Fogerty en pulp, die laatste stond als patchwork geprogrammeerd, op de Pyramid Stage. Reden was dat ze teveel praatten tussen hun nummers waardoor de snelheid en een goeie spanningsboog in hun optredens ontbrak. Bad Moon Rising en afsluiter Proud Mary staken er met kop en schouders boven. Fogerty grasduinde zoals verwacht vooral uit zijn rijke Creedence Clearwater Revival-catalogus. Pulp stond dan weer 30 jaar en 4 dagen geleden op Glastonbury Festival. Afsluiter Common People zorgde voor een ware golving door het publiek dat massaal de vingers in de lucht stak een diep in het veld aan het springen sloeg. Verder noteerden we straaljagers die overvlogen wat op gejuich onthaald werd en bengaals vuurwerk links en rechts die een uiting bleken van vreugde onder de toeschouwers.     

Een ronduit stomend optreden. Dat leverde headliner charli xcx af op The Other Stage op de tweede dag van Glastonbury Festival 2025. Stijlvol in wit belicht, later ook van links achter en via stroboscopen, of dan weer via witte lichtpilaren in het publiek en op de schermen in zwart-wit getoond, startte ze stevig twerkend haar concert op de tonen van 365 en 360 waarbij we haar ook voor de eerste keer op de catwalk zagen gaan. Nadat we vuur op de scène zagen en in de lucht schuin hangend zagen, ging haar vingertje ondeugend in de mond tijdens Von dutch wat in beeld gebracht werd door de cameraman op het podium. Tijdens Club Classics staken de fans massaal de handen in de lucht om vervolgens tijdens Club Classics wild mee te zwaaien. Bij Apple Girl zagen we onder andere Gracie Abrams in doorschijnende bloesje in de front verschijnen van The Other Stage die achter de barriers afgeladen vol stond, ook met fans die vlaggen en vlaggenstokken bijhadden waaronder enkele in de groene kleur van haar jongste album.

Tijdens Guess zagen we haar dan weer op handen en voeten op de catwalk kruipen terwijl ze een sjaaltje rond haar nek droeg en even ook op het podium ging liggen om in haar linkerbovenarm te bijten. Tijdens Track 10 zien we haar op het podium spugen waarna ze een regendans neerzet terwijl het op het podium regent en we zo een hoog Magic Mike Live of als je wil Flashdance-ervaring meemaken aan het tweede podium terwijl ze met micro en al nat wordt. Tijdens Crazy Crazy likt ze zelfs even het podium. Dé ambiancemaker en climax van de avond is echter ontegensprekelijk I love it van Icona Pop waarop het publiek wild meesprong. Haar statement ‘I think brat is forever’ wordt op gejuich onthaald en haar set eindigt met licht vuurwerk, laag boven het podium. Figuurlijk stond ze ook garant voor vuurwerk waarbij we ze tot het rijtje jonge vrouwelijke artiesten gerekend mag worden die ook - al even figuurlijk - het mooie weer maakten op Glastonbury Festival 2025.

Op zondag 29 juni, de afsluitende dag van Glastonbury Festival 2025, was het uitkijken naar hét traditionele tea time slot dat dit jaar ingevuld werd door niemand minder dan Rod Stewart. Tussen kwart voor vier en kwart na vijf leverde hij een set af vol best of-songs. Daarbij gaf ie zijn backings ook de mogelijkheid om te schitteren tijdens Lady Marmalade bijvoorbeeld. Voor Stay with me nodigde hij Ronnie Wood uit op het podium terwijl onmiskenbaar If you don’t know me by know dat ie samen met Mick Hucknall live bracht tot een van de absolute hoogtepunten gerekend kon worden. In die mate dat we, en da’s een zeldzaamheid, het niet konden laten om mee te zingen met deze klassieker. Drie special guests traden er met hem maar liefst op want Lulu vervolledigde dat rijtje om met hem Hot legs live te brengen. Tussendoor ging de zanger voor verschillende kledingwissels. De ene keer zagen we hem in fuchsia, dan weer in een knalgroen kostuum onder andere.

Met Nile Rodgers & Chic dat na Rod Stewart aan de bak mocht, kregen we eigenlijk twee best of sets net na elkaar te horen. Of het feit dat 2026 een pauzejaar is voor Glastonbury Festival en we daardoor extra in de watten werden gelegd, laten we in het midden, feit is dat Rodgers een discofeestje om u tegen te zeggen afleverde en daarbij een smiley en een hartje in de lucht getekend werden door een piloot.

Rodgers bracht zoals te verwachten viel de hits van Chic maar ook het materiaal dat ie voor anderen schreef zoals Like a virgin en Material girl van Madonna. Maar wist je dat ie bijvoorbeeld ook achter songs zoals Modern Love en Let’s dance van David Bowie zit maar even goed ook Daft Punks Get lucky en Lose yourself to dance? Dansen werd er dus massaal gedaan voor de Pyramid Stage tijdens dit fijn feestje. Niet geheel onverwacht is dat wanneer ‘dance’ als woord verder ook vaak terugkeert in de titels van de songs zoals Everybody dance en He’s the greatest dancer.

Hoe we Glastonbury Festival 2025 afsloten? Ook dit jaar niet aan het hoofdpodium omdat eerder Olivia Rodrigo ons danig teleurgesteld had in het Sportpaleis. Dus kozen we voor de ravesfeer die The Prodigy een volle The Other Stage bezorgde met songs als Firestarter en No Good (Start the Dance) waarvan we de lyrics ‘You‘re no good for me, I don‘t need nobody, don‘t need no one that‘s no good for me’ stevig meekeelden.

Glastonbury 2025 kort samengevat? An experience of a lifetime. Een quote van de presentator van de Woodsies-tent overigens die we graag overnemen en onderstrepen.                

< Bert Hertogs >