PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Anne Mie Gils: Onderweg

vrijdag 4 maart 2011Fakkeltheater - Rode Zaal

Anne
Interview: 

Anne Mie Gils staat dit seizoen dertig jaar in het vak en naar aanleiding van dit jubileum is de voorstelling “Onderweg” gegroeid. Het werd een redelijk intieme voorstelling waarbij ze tussen de verschillende nummers door heel wat over zichzelf prijsgaf. Ze praatte vrijuit over haar grootste triomfen, haar twijfels, haar ervaringen en haar liefde voor het vak. Maar bovenal bracht Anne Mie Gils in deze voorstelling het bewijs waarom ze al dertig jaar meedraait aan het musicalfirmament en waarom de Vlaamse musicalprijs voor Bijzondere Verdienste die ze in 2006 mocht ontvangen geen toeval was.

Dat Anne Mie Gils tijdens deze voorstelling een reeks musicalnummers zou zingen, was erg voor de hand liggend. Ze opende dan ook met een eigen vertaling van ‘Putting it together’ uit ‘Sunday in the park with George’ van Stephen Sondheim. En het openingsnummer bleek representatief te zijn voor wat we nog mochten verwachten. Anne Mie Gils zong niet alleen, ze speelde ook haar rol alsof ze in een grote productie stond. Gelijkaardig verliep het met ‘Aldonza’ uit ‘Man van La Mancha’ waar ze vol passie haar liedje zong en waar niet alleen het visuele, maar ook de klank van haar stem deze emoties nog eens extra onderstreepte. De opzwepende  klank van de cajon vuurde het nummer mee aan en de kracht en scherpte van Anne Mie’s stem weerspiegelden de haat, de liefde en het verdriet van Aldonza.

Tussen de verschillende nummers door vertelde ze erg open over haar leven: over de tegenslagen die ze heeft meegemaakt, over de mensen met wie ze heeft mogen samengewerken en de theaters waar ze heeft gespeeld. Ze vertelde over gemiste kansen en mooie theatermomenten. “Nonnen, hoeren, moeders, stiefmoeders en koninginnen, dat is zo’n beetje mijne plateau”, zo zei ze zelf. En meteen was de brug geslagen naar ‘Slecht/Ben ik slecht?’.

In ‘Slecht/Ben ik slecht?’ combineerde ze een nummer uit ‘Doornroosje’ met een lied uit ‘Sneeuwwitje’. Het resultaat had heel veel weg van een gewetensstrijd tussen goed en slecht. Langs de ene kant kreeg je de bijna schreeuwende aanklacht van de ziel die zich afvraagt of ze wel goed bezig is en je voelde daarbij de twijfel in de muziek en in de stem.  En plots veranderde het ritme en de klank van de muziek naar een swingende, jazzy sound met een klankkleur in haar stem die vertrouwen en ondoorgrondelijke slechtheid behelsde. Een leuke combinatie van emoties die permanent over en weer gingen en het resultaat was bijna zo grappig als ‘Eén stap’.

In dit typische musicalnummer zat de humor duidelijk in de situatie: een vrouw van middelbare leeftijd die op de rand van een gebouw kruipt en dreigt te springen om de aandacht van haar echtgenoot te trekken. Heel leuk geacteerd, goed gezongen en zeer vermakelijk.

Het mooiste musicalnummer, naar onze smaak uiteraard, was ‘As if we never said goodbye’ uit ‘Sunset Boulevard’ van Andrew Lloyd Webber. Een zachte en breekbare start waarbij je niet alleen de twijfel zag in de bewegingen, maar ook hoorde in de stem, die aanzwol tot hernieuwde hoop voor Norma Desmond. Anne Mie Gils kreeg in dit nummer de kans om haar stembeheersing en kracht te illustreren en ze liet deze kans niet onbenut. Ze zette een prachtige vertolking neer van dit nummer die onsalvast met een heel goed gevoel achterliet.

Naast musicalliedjes bracht Anne Mie Gils ook een nummer van Cole Porter, eentje van Jacques Brel, haar eigen inzending voor de Eurosong preselectie ‘Ik leef’ en ‘Laatste kapel’, een nummer dat ze zelf ooit schreef over het legendarische café ‘Den Billenkletser’.

Maar het meest intense nummer van de avond was ongetwijfeld haar uitvoering van ‘Mr. Bojangles’. Dit lied heeft sinds het overlijden van vriend en choreograaf Harry Verrijckt een speciale plaats gekregen in het hart van Anne Mie Gils en als toehoorder kon je dat ook voelen. Het werd een heel tedere uitvoering waarbij de stem van Anne Mie enkel begeleid werd door het prima contrabasspel van Janos Bruneel. Heel het nummer lang bleef de stem van Anne Mie erg zacht, mooi en toch ook sober. En het lied straalde dan ook een zekere sereniteit uit die alleen nog maar ik kracht toenam toen op het einde van het lied een extra strofe werd toegevoegd waarbij Anne Mie haar persoonlijke gevoelens tegenover het verlies van een vriend nog eens onder woorden bracht. Een pakkend nummer dat bovenal ook eerlijk was en nooit de indruk gaf als zou het een stukje toneel zijn.

Uiteindelijk werd ‘Onderweg’ een zeer gevarieerde voorstelling waarin verschillende genres de revue passeerden en waarbij Anne Mie Gils haar nummers niet alleen zong, maar ook speelde. Een trio onder leiding van Pol Vanfleteren zorgde voor de muzikale ondersteuning en daar was vooral een erg jazzy sound het gevolg van. Alles bij mekaar werd het een zeer ontspannende avond met vooral veel goede muziek en de aangename stem van Anne Mie Gils.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

Deel 1:

1.       Ik stel het samen (Putting it together)

2.       In kleur

3.       Therapeutische tango

4.       Night and day

5.       Mr. Bojangles

6.       Aldonza

7.       My ship

8.       All time high

9.       Liefde is de allerschoonste last

10.   Eén stap (Just one step)

Deel 2:

11.   As if we never said goodbye

12.   Ik leef

13.   Slecht / Ben ik slecht?

14.   Ik herinner mij (I remember)

15.   A child is born

16.   Un año de amor

17.   Laatste kapel

18.   Ich hab’ dich zu vergessen vergessen

19.   Better

20.   Quand on n’a que l’amour

21.   Nowadays/Finale from Chicago

Bis:
This can’t be love


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter