Recensie Mira

Na het debuut ‘In de daluren’ van Mira Bertels in 2006, verscheen in 2008 ‘Stukken van mensen’. Langer wachten was het op ‘Mira’, dat pas in november 2011 in de winkels lag. Toegegeven, we hadden de nieuwe nog niet gehoord toen we donderdagavond de AB-Club binnenwandelden. Toch werd het een aangename verrassing. We hebben in elk geval zelden iemand zo gelukkig op een podium zien spelen en genieten, ze lijkt er wel te wonen. 

Wie Mira kent, weet dat deze inmiddels 29-jarige dame een kei is in herkenbare teksten schrijven waar vervolgens een mooie melodie op wordt gekleefd. Zo bleek ook niet anders bij openingsnummers als ‘Het plan’ en ‘Maar niet hier’. Ze zingt nog steeds even spontaan en ongeremd over verschillende levensvraagstukken op een manier die ons vaak naar de keel greep. 

We zijn evenwel blij met de evolutie die de muziek van Mira ondertussen heeft doorgemaakt. Terwijl er een duidelijke samenhang merkbaar was met ‘In de daluren’, onderscheidt ‘Mira’ zich vooral door het gebruik van meer gitaar en ritme. Het geheel klinkt als het ware meer gearrangeerd. De show was helaas na een tijd saai te noemen door de statische manier van spelen en trage nummers zoals ‘In vogelvlucht’. We moesten dan ook vaststellen dat het nog steeds vooral de oudere nummers zijn die het meest beklijvend werken, de rest voelde allemaal een beetje hetzelfde aan met enkele uitschieters tussen. 

Een van die hoogtepunten was in elk geval ‘Laika’ en het snellere ‘Voorbij de Tijd’ dat wordt gekenmerkt door een schitterende opbouw en meeslepende tekst.  Eveneens een compliment naar de lichttechnicus hier. Naast de liedjes van haar nieuwe cd bracht de Antwerpse ook het krachtige ‘Het Doel’ en bij de intro van ‘In de Fleur’ hoorden we zelfs een duidelijk gemeende ‘wauw!’ vanuit het publiek. We konden enkel deze mening delen, weinig artiesten zullen het haar nadoen om ons enkel met piano en stem kippenvel te bezorgen. Hetzelfde gevoel kregen we eveneens bij ‘Het Liefst’. 

Tot ons plezier sloot Mira af met ‘En uwe Maat’. Het bisnummer leek niet gepland, ze gebruikte immers enkele foute akkoorden (al had ze hiervoor gewaarschuwd), maar leverde toch weer een sterke en geslaagde performance af. Leuke bijkomstigheid was tevens het wit konijn op de piano van Mira, dat bij enkele nummers licht gaf. 

De show duurde in totaal net geen anderhalf uur en af en toe hebben we toch die geeuw moeten onderdrukken. We houden er dan ook gemengde gevoelens aan over, we zagen een artieste haar hart en ziel leggen in prachtnummers, maar het geheel was soms net iets te eentonig om geboeid te blijven. Maar Mira kennende komt ze er wel. 

< Catherine Gysels > 

De setlist:

Het Plan
Maar Niet Hier
Is Dit Een Droom?
Grof Stof
Laika
Grenzen
In Vogelvlucht
Voorbij de Tijd
Loslopend wild
Het doel
De groeten
In de fleur
Hemelsblauw
Checken checken checken 

Bis 1:

Foto‘s Van Feestjes
Tien Jaar Gratis 

Bis 2:

Het liefst
En uwe maat