Een bijzondere heldere lezing van Stefano Massini’s Lehman Trilogy in een puike vertaling van Els van der Pluijm. Dat levert regisseur Guy Cassiers af met ITA in Stadsschouwburg Amsterdam in dit drie uur en half durende stuk (inclusief pauze). In Londen zagen we deze voorstelling al, weliswaar in een andere regie waarbij we slechts 3 acteurs op het toneel te zien kregen. Cassiers kiest voor een grotere cast, deed aan blind casting (vrouwen spelen mannenrollen en omgekeerd, maar spelen soms ook een rol die wél samenvalt met hun gender) wat het geheel een extra dimensie geeft. Straf vinden we zijn doeltreffende scenografie die hij met Bram Delafonteyne uittekende. Bram stond tevens in voor het video-ontwerp (we zien bv. een snelle  liftbeweging van wolkenkrabbers wanneer de beurs crasht) en het lichtontwerp is van Frank Hardy.

Nu Ketnetmusical – eindelijk - voltooid verleden tijd is, heeft The Singing Factory helemaal vrij spel in de Vlaamse musicalscene om jong talent kansen te geven en hen door te laten groeien als musicalartiest/e. Met Kamp Delta heeft het productiehuis nu een eigen creatie in handen waar Ketnet en Studio 100 alle redenen om hebben om er stikjaloers om te zijn. Een bijzonder hedendaags script over een brandend actueel onderwerp (oorlog), goeie songs, een sublieme regie, functioneel decor, en leuke choreo’s (zelfs aan de ziekenboeg is gedacht om ze mee te laten bewegen) maar bovenal een sublieme cast die bulkt van het talent en ook goesting, veel goesting uitstraalt, doen deze musical boven het semi-professionele niveau uitstijgen. Vergeet Vergeet Barbara, Kamp Delta is nu al een van dé musicals die u dit najaar gezien moet hebben.

Verslikken deden we ons in onze koffie (wat we niet eens drinken) bij het ontbijt toen we deze week in de grootste krant van het land lazen dat de 21-jarige Camille 40.000 tickets verkocht had voor haar 5 shows in de Lotto Arena dit weekend. Dat is goed voor maar liefst 2 gevulde Sportpaleizen, schreef de journaliste in kwestie zelfzeker. De dame zit er slechts 15.000 tickets naast, Camille treedt namelijk ‘slechts’ voor 25.000 toeschouwers op vermits er stoeltjes op het middenplein staan. Da’s logisch ook, het is namelijk een gezinsshow waar ook kleine kindjes naartoe gaan. Nu bon, dat resultaat is nog steeds goed voor iets meer dan 1 gevuld Sportpaleis. Maar twee zijn het er he-le-maal niet.

The Invitation is een bijzonder doorzichtige vampierenfilm met een véél te lange expositie. De plot is wat voorspelbaar met slechts één personage van kleur in een voornamelijk witte mannenwereld. Uiteraard zie je het van kilometers aankomen wie er gaat winnen. The Invitation integreert zo niet alleen de Black lives matter-thematiek maar uiteraard resoneert het feminisme er ook in. Modern feminisme weliswaar waar een moderne vrouw komaf maakt met de keuzes die andere vrouwen wel maakten in het verleden, voor macht, prestige en een oneindig leven kiezen ten koste van anderen. Voor de moderne vrouw primeert ethiek boven al wat de paternalistische maatschappij vereenzelvigd.

Ultima Vez bestaat 35 jaar. Tijd om terug te blikken én naar de toekomst te kijken voor Wim Vandekeybus en zijn gezelschap. Met hun jongste dansvoorstelling Scattered memories houden ze alvast de vinger aan de pols van de actualiteit. Zo zien we de klimaatverandering, hier via een video waarbij een miniatuurlandschap onder water loopt en een anti-oorlog maar tevens ook #metoo-statement wanneer een danseres een wapen als voorbindpenis gebruikt om zo in ‘duet’ te gaan met haar mannelijke collega’s, vervolgens een vrouwelijke én iemand uit de zaal plukt. Het knapste duet is met stip dat op de muziek van Arno’s Lonesome Zorro.