Wie last heeft van een WOKE-kramp kan maar beter ergens op een heuveltop wat gaan mediteren. Wie wel gevoel voor humor heeft, komt in het theater bij Youp van’t Heks ‘De Laatste Ronde’ volledig aan zijn trekken. Het mag dan wel de laatste keer zijn dat deze negenenzestigjarige cabaretier de Vlaamse zalen afschuimt, hij staat nog even scherp als toen hij achtenzestig was. Als vanouds is hij gevat en actueel, spaart hij geen heilige huisjes, schuwt hij de zelfspot niet en weet hij zijn publiek een spiegel voor te houden. Youp is volop in verbinding met zijn vrouwelijke kant (n.v.d.r. misschien kunnen we hier beter vermelden dat het een ‘work in progress’ is), geeft constructieve oplossingen voor de bejaardenberg, voelt zich verbonden met Angela Merkel en kan je probleemloos de etymologie van ‘hangjongeren‘ uitleggen. En vermits de vos alleen de haren verliest en niet de streken, klinkt het meermaals van “godverde gloeiende tering tyfus”. Er zijn nog zekerheden in het leven.

Kamiel Spiessens is terug en de single landbouwer, die er volgens onze buren in de zaal jonger uitziet dan in de jaren ’90, bewijst dat ie helemaal mee is met zijn tijd. Met Spiessens spijbelt houdt ie namelijk zijn eerste klimaatconferentie. Onder het motto ‘Het isj niet moeilijk’ (zijn hit uit de jaren ’90 die hij ook zingt tijdens zijn show) wil ie zijn publiek informeren over o.a. de klimaatverandering, het verlies aan biodiversiteit en ons overtuigen duurzamer te gaan leven: ‘Hoe meer je niet doet, hoe beter voor het klimaat.’ Een klimaattwijfelaar is ie niet langer. ‘Het enige dat nog s(c)eptisch is, is mijne put.’ aldus Spiessens. De voorstelling is alleen wat aan de lange kant, ze duurt zo’n 2 uur en half inclusief pauze, waardoor die meermaals ook wat inzakt. Liever zouden we een gebaldere versie met het allerbeste in verwerkt van zo’n anderhalf uur, 100 minuten max. gezien hebben. Want het materiaal dat Chris Van den Durpel bijeen schreef is wisselvallig. We horen waanzinnig straffe dingen maar hij gaat soms ook wat makkelijk en vaak over tot publieksinteractie.

Nostalgie is een hardnekkig virus. Dat weet viroloog Steven Van Gucht als geen ander. Guga Baul en Jonas Van Thielen blijken er duidelijk mee besmet. In Badje vol met stroop eren ze hun comedy-icoon: Urbanus, en rijgen ze het ene weetje na het andere over tv-programma’s uit hun jeugd met hetzelfde gevoel voor detail dat een archivaris heeft. Dat Samson en Gert en Urbanus (die laatste in Koko Flanet-outfit) te zien waren in de begrafenisspecial van Florke (Ann Petersen) in Thuis bijvoorbeeld. Dat Gert Verhulst de inspiratie vond voor het personage van Alberto (Koen Crucke) bij Koko Flanel waar die laatste ook een homoseksueel personage speelde, zijn maar enkele ervan. Hun gevoel voor detail? Dat ze zagen dat Urbanus bij Thuis zijn iconisch jasje uit Koko Flanel droeg. De twee doen tijdens hun voorstelling aan publieksparticipatie. Zo mogen de toeschouwers kiezen tussen de films Hector en Koko Flanel die ze zullen naspelen. Tijdens de première in Schouwburg Noord werd het Koko Flanel, al moet gezegd dat er tussendoor ook bijzonder veel uitgeweid werd.

Niet op een wei in Werchter of all places maar wel in Antwerpen, waar anders, ging Alex Agnews jongste voorstelling Wake me up when it’s over in première. Een show waarin de stand up comedian vooral zijn publiek centraal zette en het bedankte dat hij dankzij hen ongepaste zaken mocht vertellen die wél grappig zijn. Want zo had ie tijdens corona ondervonden, twee vrouwen (zijn vrouw en dochter Amy) in huis hebben die groter zijn dan jezelf en zowel letterlijk als figuurlijk op je kunnen neerkijken, het zorgt voor een deuk in het ego, een reality check. Zijn zucht naar erkenning werd zelfs zo groot dat ie om acht uur ’s avonds het applaus in ontvangst nam toen iedereen buiten de handen op elkaar zette voor de zorg. Met zijn fietsje reed ie dan in de straten ‘Dankuwel Sportpaleis’ daaraan toevoegend.

Met Welcome to the rebellion is stand up comedian Michael Van Peel terug nadat ie de eindejaarsconferences voor bekeken liet. In Schouwburg Noord bracht ie bij 30 graden buiten in een donkere zaal de voorlaatste show van zijn eerste reeks voorstellingen. Ook volgend seizoen tourt de Schotenaar, ondertussen een veertiger, namelijk met deze productie. Een die gaat over ouder worden (‘niet alle lichaamsdelen worden tegelijkertijd wakker’, ‘vanaf 50 wordt het leven één grote quiz’ … ), extreme wokers, influencers (‘marktkramers’, ‘die hebben we niet nodig’), ouders die hun kinderen over beschermen en inpakken in de fluo (‘Als je vroeger een reflector aan je velo had, was je al en jeanet’) en mensen die als hobby verontwaardigd zijn op social media (‘If you are not paying for the product, you are the product’) op zijn plaats zet, maar ook het absurde aankaart van pakweg een beker koffie waarop een waarschuwing gedrukt staat dat de inhoud ervan heet kan zijn. Welcome to the rebellion is een goeie en voor een veertiger als ondergetekende best wel herkenbare voorstelling geworden, al flirt Van Peel soms met de houdbaarheidsdatum als ie bijvoorbeeld een onderwerp aansnijdt als de eerste lockdown en de avondklok, die toch alweer ruim twee jaar achter ons liggen.