In 1990 vielen de liefhebbers van de romcom massaal voor de speelse Julia Roberts en de gereserveerde, maar charmante Richard Gere in het moderne Assepoester-verhaal van ‘Pretty Woman’. Vandaag kruipen Helle Vanderheyden en Tom Dingenen in de huid van de iconische personages van Vivian Ward en Edward Lewis in ‘Pretty Woman – De Musical’ van Deep Bridge. De verhaallijn en dialogen blijven trouw aan de film en het was niemand minder dan Bryan Adams die mee verantwoordelijk was voor de muziek van deze voorstelling over het meisje van de straat dat ervan droomt om haar prins op het witte paard te ontmoeten, verliefd te worden en te eindigen als prinses. ‘Pretty Woman – De Musical’ is een modern sprookje dat in deze uitvoering jammer genoeg net dat beetje magie mist om te schitteren.

De dood is alomtegenwoordig in Elisabeth, de musical naar het leven van keizerin Sisi. Openen doet de voorstelling die in 1992 het levenslicht zag en nu in een regie van Frank van Laecke in Nederland te zien is met de moord op Elisabeth door een anarchist Lucheni. Daarnaast komt de dood meerdere keren terug in haar leven. Zo verliest ze haar dochter Sophie, die vernoemd is naar haar schoonmoeder, én haar zoon Rudolf die zelfmoord pleegt. Dat de dood scenografisch, in het boek en de songs plus qua sfeerzetting overheerst, is een ding. Dat een magistrale Milan van Waardenburg als de Dood iedereen in zijn schaduw zet zowel qua spel als qua zang - ook tijdens het trapmoment overtroefde ie trouwens alle vrouwen met zijn wit kleed met mega witte sleep - is alleszeggend. Hij en enkel hij toont internationale klasse in deze productie. Je merkt gewoon aan zijn performance dat ie recente West End-ervaring kan voorleggen.

Weinig musicals hebben zo’n legendarische status als ‘The Phantom Of The Opera’. Het verhaal over het misvormde, muzikale genie dat rondspookt in de Parijse opera en de bevallige Christine in zijn netten probeert te strikken, blijft tot de verbeelding spreken. Dankzij MB Presents en Broadway Entertainment Group kunnen we nu in Antwerpen genieten van deze heuse West End-productie. Je hoeft niet meer naar Londen of Broadway om dit sprookje te kunnen beleven. Tot twee maart doolt The Phantom rond in de catacomben van de Stadsschouwburg en charmeert hij het publiek met zijn ‘Music Of The Night’. Grootse decors, live muziek, een uitgebreid ensemble en geweldige vocale prestaties zuigen je mee in de magische wereld achter de façade van de Opéra Garnier in Parijs. We waren opnieuw gecharmeerd door de heerlijke muziek van Andrew Lloyd Webber die je zonder tussenstop van de ene emotie naar het andere gevoel meeneemt, ‘Past The Point Of No Return’ in volle vaart naar een denderende finale. Deze productie van ‘The Phantom Of The Opera’ is meer dan zomaar een musical: het is een beleving.

Niet alleen met & Julia maar ook met MJ Das Michael Jackson Musical die in december in première ging, heeft Hamburg recent een recente titel aan de fans van het jukeboxmusicalgenre aan te bieden. In het casten van kinderen van kleur tussen 8 en 11 voor de rol van de jonge Michael en Marlon Jackson stootte de productie op een gebrek aan kandidaten terwijl de kinderarbeidswet streng is en zij maar een beperkt aantal shows mogen spelen. Reden waarom het moeilijk was om kinderen te vinden, was volgens onze info omdat er niet zo veel kinderen van kleur in en rond Hamburg wonen van die leeftijdscategorie enerzijds, ze ook gezocht worden voor der König der Löwen, maar ook omdat als ze er al zijn zij zelden om financiële redenen toegang hebben om hun zang- en speltalent te ontwikkelen. Dat vangt MJ Das Michael Jackson Musical op door met @youngtalents.stage via flyers, TikTok en Instagram alle kinderen die ervan dromen om de rol neer te zetten, aan te moedigen om te leren dansen, zingen en acteren via hun professionele coaches. Ervaring is niet nodig, en ze hoeven zelfs niet eens in Hamburg te leven. Tijdens onze voorstelling zagen we Faiz als de kleine Michael en Badar als de kleine Marlon aan het werk.

Soms spreken cijfers voor zich. Wereldwijd zagen al meer dan 100 miljoen mensen de podiumvoorstelling van de musical The Lion King. Zelf hebben we ‘m 3 keer in Londen gezien, een keer in Scheveningen in het Nederlands en ook de Franse versie in Parijs mochten we al bijwonen. Onze favoriet? De Franstalige versie, omdat die Bon App’-song in Le Roi Lion, met drums en gierende gitaren, gezongen door de hyena’s, lekker schuurt en vooral erg goed de dreiging laat horen. Vaak heeft klankkleur van de taal ermee te maken of een lied steviger binnenkomt of niet dan in een andere taalversie. Vandaar dat we ook de Duitse versie Der König der Löwen in het Stage Theater im Hafen in Hamburg heel graag wilden checken of we daar ook bepaalde en misschien zelfs andere accenten in gelegd zagen.