Een compleet van de pot gerukte romantische actiekomedie. Dat is het Amerikaanse The fall guy geworden van David Leitch. De prent zet stuntmannen centraal, mensen die actief zijn in de filmindustrie maar die niet of nauwelijks anders onder de aandacht komen. Als een grote aaneenrijging van stunts voelt deze prent dan ook aan met een flinterdun romantisch verhaal als rode draad erdoorheen verweven maar vooral ook de intriges op de set zelf die tot achtervolgingen, explosies en diens meer leiden. Bij zo veel drukte laat je het geheel gewoon over je heen komen zonder dat het narratief wat met je doet. Liefhebbers van metalagen en -humor, verwijzingen naar quotes uit andere films (zo passeert onder andere ‘You shall not pass’ uit Lord of the Rings) komen echter wellicht meer dan voldoende aan hun trekken. Maar een goeie film zou meer moeten zijn dan een hoop Easter Eggs bij elkaar.

Abigail, de Amerikaanse splatter vampierenfilm die Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett regisseerden als reboot van Dracula‘s Daughter uit 1936, is verdomd stijlvol. Het is te zeggen, centraal staat in deze productie de Ierse tiener Alisha Weir (Matilda, Wicked little letters) die een fenomenale prestatie neerzet als moordzuchtige ballerina vampier in de hoofdrol. ‘I hate ballet!’

Een indringende, integere en bijzonder persoonlijke, ja zelfs ambachtelijke, tijdsintensieve creatieve voorstelling brengt Stefanie Claes met Ravensbrück dat ze opdraagt aan haar grootmoeder en moeder. Claes’ grootmoeder zat tijdens de Tweede Wereldoorlog een jaar vast in Ravensbrück, een Duits concentratiekamp voor vrouwen. Dat werd het vertrekpunt van een woordeloze voorstelling die universeel is en tijdloos. Het feit dat Claes voluit de beeldende kaart trekt in combinatie met muziek en bruitage zorgt ervoor dat de boodschap stevig binnenkomt.

Het is niet eenvoudig om een mooie voorstelling te maken rond een van de zwartste bladzijden uit de recente geschiedenis van de Ierse katholieke kerk. Het vraagt een perfecte balans van respect voor het verleden, boodschap naar de toekomst en entertainment in het heden. En daar is The Singing Factory glansrijk in geslaagd. De musical ‘Magdalena’ combineert de prachtige muziek van Sam Verhoeven met een sterk script van Wanne Synnave. Voeg daarbij de regie van Jervin Weckx die optimaal gebruik maakt van het industrieel karakter en de ruimte die de Blikfabriek te bieden heeft en je hebt de ideale setting om de jongeren van The Singing Factory te laten schitteren. Je merkt dan ook dat naast vaste waarden Ann Van den Broeck en Ivan Pecnik nieuwe talenten als Lotte Villays, Emma Vanthielen, Mona Theuwissen, Mauro Janssens en Yinte Verhoeven helemaal openbloeien.

Met hun jongste voorstelling Prins Arthur V ging theater Froe Froe dit weekend in première in de Studio. Dé absolute meerwaarde van dit figurentheater is dat het een extra laag toevoegt aan het verhaal van Benny Lindelauf door het deels te brengen door acteurs en poppenspelers. Het horrorverhaal voor 8-plussers gaat namelijk over dé horror die een poppenspeler kan overkomen: reuma. Als die in een ver gevorderd stadium blijkt en zelfs het pletten van de handen buiten veel pijn weinig resultaat oplevert, kan je slechts enkel terugvallen op 1 wetmatigheid in de showbizz: fake it.