Nog tot en met 16 maart 2025 kan je in La Boverie in Luik naar de retrospectieve Paul Delvaux en zijn universum gaan en dit naar aanleiding van de 100^ste verjaardag van het surrealisme. Dat ie zich liever niet in het hokje van dit -isme stak, blijkt sommigen helaas te zijn ontgaan alsook dat ie exact 30 jaar geleden stierf. Dat laatste zou dus ons inziens een betere gelegenheid vormen voor een overzichtstentoonstelling van zijn allerlaatste tot zijn allereerste olieverfschilderij ‘Jeune fille à la fenêtre’ uit 1920 waarbij we een bijna wazig meisje tegen een vensterbank zien leunen. Dan al zet ie vrouwen centraal in zijn werk hoewel hij kort daarna een tijdje voor landschappen kiest met onder andere treinen en trams als thema.

Ambitieus. Iets te ambitieus bleken we toen we naar Den Haag en Scheveningen trokken om op een middag zowel in Kunstmuseum Den Haag de tentoonstelling Dior A New Look (nog tot en met 26 januari 2025) enerzijds en Léon Spilliaert en Dirk Braeckman: Nachtdieren (nog tot en met 12 januari 2025) anderzijds te combineren met Joan Miró Sculptures in het museum Beelden aan Zee. We dachten het allemaal in één middag te kunnen zien, maar dat bleek wel erg krap qua timing. Punt is dat Den Haag en Scheveningen op dit moment ontegensprekelijk dé place to be vormen voor kunstliefhebbers. Want met drie tijdelijke toptentoonstellingen zet deze Nederlandse stad zich absoluut op de kunstkaart, voor zover dat nog nodig was.

Met ‘Ensors stoutste dromen. Het impressionisme voorbij.’ komt er een einde aan het Ensorjaar, 75 jaar na de dood van de Oostendse kunstenaar. Veruit de beste tentoonstelling, en met zijn doe-opdrachten ook de meest kindvriendelijke, die in ons land rond Ensor dit jaar te zien is/was, is die in het KMKSA. Want jawel, we gingen eerder ook naar de andere.

Beeld: James Ensor, De intrige, inv.nr. 1856, foto: Rik Klein Gotink, Collectie KMSKA - Vlaamse Gemeenschap (public domain)

Een overweldigende diepmenselijke ervaring. Dat bezorgt de grootste monografische tentoonstelling die ooit in België aan Bill Viola gewijd werd in Musée La Boverie in Luik. De Amerikaan die in 1951 het levenslicht zag in NY is de onbetwiste pionier van de videokunst. Achttien van zijn werken die uit verschillende perioden dateren, kan je nu zien in Luik. Sommige daarvan zijn zelfs voor het eerst in ons land te zien. Geen enkele krijgt een woordje toelichting. De bezoekers worden zo uitgenodigd om vrij hun eigen standpunt te bepalen tegenover wat ze zien en ervaren. Het resultaat heeft iets weg van een kerkbezoek. De contemplatie, de meditatieve ervaring, spirituele en introspectieve reis die je meemaakt, raakt je in de kleinste vezel. We hebben al veel indrukwekkende expo’s gezien. Maar deze zindert nog lang na omdat de werken recht in je hart, in je ziel kruipen.

Nog tot zondag 7 april 2024 kan je in het V&A museum in Londen naar de tentoonstelling DIVA. Die zoomt in op diva’s uit de negentiende eeuw tot nu. Het fenomeen, de negatieve connotatie die het woord ook heeft meegekregen. Maar vooral ook hoe de term volledig samenvalt met feminisme, komt er onder andere aan bod. Het waren en zijn namelijk steeds vrouwen die vrijheid nastreven, financiële onafhankelijkheid en komaf willen maken van het patriarchaat waar zeker in de negentiende eeuw en nog een stuk tot het einde van de twintigste eeuw vrouwen mee te kampen hadden.