Recensie Diep in mij | Ode aan Yasmine

Songs van Yasmine een bluesy, folky jasje met een snuifje country. Dat brachten Gunther Verspecht, Kris De Bruyne, Barbara Dex en Clara Cleymans in de Roma. Elk van de artiesten gaf een eigen interpretatie aan de teksten. Wie het dichtst aanleunde bij Yasmine zelf was actrice Clara Cleymans. De manier waarop ze een lange noot hield, gleed van de ene toon naar de andere, stukjes parlando erg natuurlijk liet overgaan in zang, was erg knap zoals in “De zeer oude zingt”. Cleymans had erg goed gestudeerd en zong met zeer veel respect en inleving. Barbara Dex kreeg een krop in de keel wanneer ze Diep in mij inzette. Yasmines keuze om op die 25^ste juni 2009 uit het leven te stappen, heeft een onuitwisbare indruk nagelaten.

Waar was u toen u het nieuws hoorde van die fatale dag? We herinneren ons die 25ste juni 2009 nog alsof het gisteren was. Het nieuwsbericht  bereikt ons enkele uren voordat we naar het Openluchttheater gaan in Deurne voor een optreden van Bart Peeters. De zanger zal er een “Vriend zien huilen kan ik niet” aan haar opdragen terwijl het ganse park muisstil is, op het geluid van een collectieve krop in de keel na. Zo’n optredens zetten zich niet alleen op je netvlies: ze kerven zich ook in de ziel.

Er valt veel te zeggen voor de aanpak om Yasmines nummers in een bluesy jasje te steken. De kern van Hilde Rens was die van een piekeraar, iemand die de zaken overpeinsde, hoewel dat in het spontane dagdagelijkse gezwans niet altijd aan de oppervlakte kwam. De kern van de vrouw was poreus. Clara Cleymans benaderde dat stuk van deze complexe persoon het dichtst in een lieflijk met banjo gebracht “Da’s een goeie vraag”. Erg veel arrangementen hield ze opvallend klein met een minimum aan klanken. Zo klonk “Lach naar het leven” warm met nagenoeg enkel begeleiding op akoestische gitaar. De warme, lagere tonen in combinatie met een fraaie klassiek geschoolde zang pasten perfect met enkele hogere noten. En hoewel je hoorde dat Cleymans geen fulltime zangeres is, maakte het feit dat ze er veel gevoel inlegde veel goed.

“Heb het leven lief” van Liesbeth List heeft gezien de omstandigheden iets dubbels. Cleymans zet ook hier een sterke prestatie neer, al mist ze voor deze tekst als vierentwintigjarige nog wat maturiteit. “Dans me”, naar Leonard Cohen mocht het publiek meezingen. Kris de Bruyne en gitarist Jo Mahieu brengen een verstilde versie van “Ik was zo graag bij jou gebleven” voor 1 micro die hen nauwelijks versterkt. Voor een grote zaal als de Roma was dat duidelijk te weinig. Enkele toeschouwers riepen dan ook – niet geheel ten onrechte – dat ze er niets van verstonden en het geluid luider mocht. Hoewel het deze intimistische versie verstoorde, was dat niet zo zeer een uiting van ongenoegen aan het adres van de muzikanten, maar wel bestemd voor de geluidsman. Die leek de boodschap begrepen bij afsluiter “Lieve Jacoba” van Kris de Bruyne dat ie drie jaar geleden ook solo bracht op de afscheidsviering. Meerstemmig brachten Gunther Verspecht, Kris De Bruyne, Barbara Dex en Clara Cleymans in close harmony, enkel begeleid door akoestische gitaar, dat nummer. Zo werd “Diep in mij” een mooie ode aan Yasmine, hoewel enkele fans toch liever wat meer nummers hoorden die trouw bleven aan het origineel.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Deel 1:

1. Licht ontvlambaar
2. Altijd weer tikt de klok
3. Niemand iemand
4. Eerst nemen we Manhattan
5. De eerste van haar soort
6. Rijden
7. Zo zeg je geen vaarwel
8. Lach naar het leven
9. Heb het leven lief
10. Vraag me niet waarom

Deel 2:

1. Ik ben de enige
2. De zeer oude zingt
3. Blauw
4. Fataal
5. Dans me
6. Ik was zo graag bij jou gebleven
7. Dromen van het leven
8. De partisane
9. Diep in mij
10. Porselein

Bis:

1. Da’s een goeie vraag
2. Lieve Jacoba