Recensie Martin Garrix ★★★1/2

De Nederlandse dj Martin Garrix zakte een plaatsje in de DJ Mag Top 100. Hij moet zich nu tevreden stellen met het brons. Aan liefde geen gebrek nochtans aan de Melodia Stage in Naoz voor hem. Op het einde van zijn set vormde de dj een hartje met zijn vingers op de tonen van ‘Alive’. Een figurante beantwoordde dat gebaar door net hetzelfde te doen. Ook muzikaal zat er liefde in Martin Garrix’ set. Zo liet ie het publiek meezingen op zijn geweldige remix van Lewis Capaldi’s ‘Someone you loved’ dat traag als een emotionele ballad begon maar naarmate het nummer vorderde helemaal openbarstte. Hetzelfde deed ie daarna nog eens over bij ‘Higher ground’ zodat ie eigenlijk ook net iets te veel naar onze zin in zijn trukendoos liet kijken. Een zee van digitaal vuurwerk vloog in de lucht op de tonen van ‘You‘ve Got The Love’ van Florence + The Machine dat een meisje in het publiek al van bij de start meezong. Héérlijk die interactie tussen dj en publiek die Tomorrowland deze keer wist te integreren in het ganse concept van het digitale festival zodat het allemaal écht leek en je als kijker deel uitmaakte van het feestgedruis. Na ‘You‘ve Got The Love’ bleef de nog steeds maar 24-jarige dj het liefdespad volgen met die andere meezinger: ‘In The Name Of Love’.

‘Thank you very much. I hope/can’t wait to see you soon in real life.’ en ‘I miss you so much. Thank you so much for this shit Tomorrowland!’ klonk het oprecht dankbaar uit de mond van de twintiger. Het moet gezegd dat de productie er alles aan gedaan had om de interactie tussen Martin Garrix en het publiek tot een maximum mee te ondersteunen. Tijdens ‘No sleep’ namen de EDM-fans de zang van het lijntje ‘I love the feeling’ voor hun rekening, ‘hey hey ho ho’ scandeerde het publiek dan weer al vroeg tijdens openers ‘Don’t look down’ en ‘Ocean’. Op een stevig meegeklapt ‘Like I do’ zagen we de massa op en neer deinen met hun lichtgevende armbandjes en hoorden we het joelen nadat de dj ‘Let me hear you!’ uitgeroepen had.

Zelfs meerwaardezoekers die oog voor detail hebben zoals wij kwamen aan hun trekken. Tijdens ‘Tremor’ bijvoorbeeld waarbij we niet alleen vlammenwerpers zagen maar ook hoorden en tijdens ‘Someone you loved’ kwamen er enkele tsjilpende vogeltjes op de voorgrond van de puike geluidsmix. Fraai hoor.

Visueel was de set dan weer de moeite tijdens onder andere ‘Home’ (confetti), ‘You’ve got the love’ (vuurwerk), ‘Ocean (vlammen, vuurwerk, lasers) en ‘Higher ground’ (fonteinen) om maar enkele voorbeelden te geven.

Martin Garrix startte zijn set erg dynamisch en energiek maar kon ons toch niet het volle uur boeien en wist die strakke spanningsboog van bij de start niet altijd even strak te houden. Soms was het ook een beetje te veel van hetzelfde en toen ie halfweg een paar ID’s na elkaar dropte, voelde je dat het net iets te veel van het goede was en hij misschien beter had overwogen om die wat beter te spreiden.

< Bert Hertogs >