Recensie Bad boys ride or die ★★★1/2

De vierde Bad boys-film Bad boys ride or die en de tweede die de Belgen Adil & Bilall regisseerden, is opnieuw één groot visueel feest geworden. Het duo kiest dan ook resoluut voor een rijk, ja zelfs verzadigd (flashy) kleurenpalet en dynamische beeldvoering/montage. In de IMAX-versie die wij zagen, levert dat nog eens haarscherpe beelden op in combinatie met een straffe sound. Dé plek waar deze grootse popcornfilm en guilty pleasure voor ons het best tot zijn recht komt, is dan ook een IMAX-theater.

Héérlijk is de mimiek van Martin Lawrence (Marcus) gedurende de ganse actiekomedie en zeker in de openingsscène wanneer ie van Will Smith (Mike) enkele seconden de tijd krijgt om een gingerale te halen in een nachtwinkel. Lawrence mag dan een klein kind spelen dat met wijd open gesperde ogen in tijdnood komt maar vooral meer koopt dan ie mag van de vaderlijke Mike. Een hotdog van gisteren en chocola bijvoorbeeld. Hoe herkenbaar is deze scène niet?

Maar uiteraard geven auteurs Chris Bremner en Will Beall daar een andere twist aan wanneer die nachtwinkel overvallen wordt en het duo dat moet zien op te lossen. Het is een slimme manier om de hoofdpersonages meteen neer te zetten in Bad boys ride or die. Overdadig snoepen en de risico’s die daarbij komen kijken, wordt zo trouwens een van de thema’s van deze prent. Gezond eten wordt weliswaar met een knipoog als alternatief voorgesteld.

Sowieso komen ook familiewaarden aan bod, zeker wanneer de families van de twee hoofdpersonages van Bad boys ride or die in het vizier komen van de slechterik van dienst: James McGrath (Eric Dane) die aan het hoofd staat van een drugskartel terwijl ie vroeger voor de overheid werkte om drugskartels net op te rollen. Hij is erin geslaagd om Conrad Howard, de overleden baas van Mike en Marcus, valselijk te beschuldigen via framing dat ie corrupt was en voor drugsbendes werkte. Dat doet McGrath door grote geldsommen geantidateerd te laten overschrijven op een rekening van Howard. De man slaagt er zelfs op een bepaald moment in om Mikes nieuwe vrouw Christine (Melanie Liburd) en Callie (Quinn Hemphill), de kleindochter van Conrad Howard, te gijzelen.

Een van de strafste actiescènes die we sinds lang gezien hebben in de cinema is die waarin we het duo samen met Armando (Jacob Scipio), de zoon van Mike die in de cel zit en weet dat Howard geframed wordt, zien overgebracht worden naar Miami met de helikopter. McGraths bendeleden slagen erin om zich in die helikopter te verbergen, de piloot neer te schieten zodat het toestel stuurloos wordt én ze sturen een noodsignaal uit dat Mike en Marcus valselijk beticht een aanslag te hebben gepleegd zodat Mike zijn zoon kon bevrijden. Het levert een waanzinnige scène op waarbij onze buurman letterlijk op het puntje van zijn stoel ging zitten. Zelden hebben we dat meegemaakt in de cinema. Om maar te zeggen dat de suspense dan enorm is.

Mike en Marcus moeten zien te overleven terwijl er jacht op hen en hun familie wordt gemaakt.  Ze worden in deze Bad boys ride or die danig in het nauw gedreven terwijl ze ook nog eens moeten zien te ontmaskeren wie de mol onder hun rangen is die wél met het drugskartel samenwerkt. Zo wordt deze prent er ook een die vrouwen erop wil wijzen dat ze best niet voor de verkeerde man vallen.

Bovenop dat alles trekt Bad boys ride or die ook de psychologische kaart waarbij we Mike wanneer ie een clear shot heeft toch zien panikeren en blokkeren wat de slotscène nog spannender maakt. Qua humor konden we dan weer de knipoog naar België smaken in de film wanneer de hoofdpersonages het over een taalbarrière hebben die er helemaal niet is omdat ze constant Engels met elkaar praten.

En die bbq-scène waarin de draak wordt gestoken met mannen die de heerser in de tuin willen zijn van het toestel? Die is wel heel erg kostelijk én o zo herkenbaar Vlaams. Wie stelt zich dan tevreden met een rol om de tafel te dekken of de aardappelsla te maken? Of wat te denken van mensen van kleur die om de haverklap iets racistisch vinden? Ook daar steekt deze prent vakkundig de draak mee. Wanneer een zich onsterfelijk wanende Marcus oog in oog staat met een albino alligator schreeuwt ie het uit dat ie een racist is wanneer ie gebeten wordt zodat de film ook even de spanning opzoekt van een avonturenthriller à la Jaws. Uiteraard is die alligator niet racistisch want niet veel later valt  (letterlijk en figuurlijk) een witte man hem ten prooi.

Bad boys ride or die is kortom een uitstekende, vermakelijke én spannende film.

< Bert Hertogs >