Volgens Camille waren het er 15.600, volgens onze (mogelijks gedateerde) data 15.133 van de in totaal 58.720 toeschouwers die haar 4 Magie shows dit weekend meemaken in het Sportpaleis: zij die erbij mochten zijn tijdens de première van haar nieuwe arena concertreeks. Net zoals haar vorige show, toen nog in de Lotto Arena, beloofde ze ons de hemel en ongeziene zaken. We kwamen van een kale kermis thuis. Veel beloven en weinig geven, doet de zotten in vreugde leven.

Het perfecte popoptreden. Dat zette de nog steeds maar 20-jarige Canadese singer-songwriter en danseres Tate McRae neer in de Lotto Arena met haar Think Later World Tour, haar vierde headlining tour ondertussen. Tate bracht een bijzonder stijlvolle show die je moeiteloos kon plaatsen naast het recente werk van Jamie Lloyd (het met terecht veel Olivier Awards overladen Sunset Blvd.) maar ook de stijl van wat Rosalía vorig jaar op de live podia liet zien. Live zwart-witbeelden, wit tegenlicht, visuals van rook, wit zijlicht, soms van boven belicht... Wie dacht dat Tate een live on tape-show bracht, had het goed mis, haar bijzonder straffe live band zat namelijk verstopt achter de ledschermen van de twee hoge podia links en rechts waarop gedanst werd. Werd het licht achter de muzikanten aangestoken dan kon het publiek ze zien achter de doorschijnende ledschermen. Knap hoor!

Haar laatste show van haar Europese tour 2024 bracht Kim Wilde naar Antwerpen. Haar tiende concert speelde ze op een maandag. Zelden zijn dat legendarische avonden weten wij in die zestien jaar dat we naar concerten gaan. Maar de 63-jarige Britse bleek de uitzondering op de regel en bouwde een vet feestje in de Stadsschouwburg met een slimme set die naar een grandioze finale toewerkte tussen vijf na negen en twintig voor tien waarin we werkelijk al haar grootste hits opgespaard de revue hoorden passeren. De miserie van de natte, winderige, onweerachtige, onstuimige dag en bij uitbreiding de bijzonder onzekere omstandigheden op geopolitiek en economisch vlak waarin we leven hadden helemaal plaats geruimd voor de zorgeloze en vooral fun vibes van de 80’s.

Voor onzen tijd, van 1977 tot 1980 speelden Gene Bervoets, Karl Eriksson, Gowie Meeusen, Ben Bervoets en Bo Spaenc in een punkband: Plastik bags. Hun keywords waren rauw, luid, surrealistisch, absurd, in het Antwerps, chaotisch en toch ook wel arty. In 1996 en 2018 waren er al enkele reünies. Maar nu vonden de heren, aangevuld met onder andere een jonge generatie koor- en andere leden de tijd rijp om hun debuutplaat op de wereld los te laten.

Wat hebben Regi, Clouseau en Helmut Lotti met elkaar gemeen? Ze hadden alle drie vorig jaar nood aan een hype om zich terug/steviger op de Vlaamse muziekkaart te plaatsen. In het geval van Helmut Lotti gebeurde dat op Graspop met Hellmut Lotti goes metal, bij Clouseau op Pukkelpop en bij Regi in het Sportpaleis. Het zegt veel over wat er nodig is om voldoende concerttickets aan de man of vrouw te kunnen brengen. Maar de vraag is maar hoe duurzaam dergelijke hypes zijn op de lange termijn. Hellmut Lotti gaf in Het Depot – ‘Wie had dat ooit gedacht dat ik hier zou optreden?’ – te kennen met een nieuwe plaat bezig te zijn waaruit ie ‘Outroar the thunder’ liet horen. Lotti gaat dus verder op de ingeslagen weg. Toch voelden we al de eerste tekenen van enige metaalmoeheid optreden bij hem en zijn band.