Recensie Pete Yorn

Voor het eerst stond  Pete Yorn in de hoofdstad van ons land. Ondertussen is zijn tour al twee weken aan de gang. Die brengt hem naast de AB Club onder andere naar Amsterdam en Parijs. Met vier staan ze op het podium, elektrisch gitarist Mark Noseworthy, de man met de snor aan de piano en bas Zak Shaffer, en drummer Scott Seiver. Goede songs die heel wat potentieel in hun mars hebben om het publiek mee te krijgen. Vooral het triootje Relator (ook zonder Scarlett Johansson bleef ie overeind) , Velcro Shoes en de cover I feel good again klonken zeer goed. De band speelde op en constant niveau, alleen de zang van Pete Yorn zelf, die bleek soms onstabiel. (lees: hij zat wel eens onder de toon)

De man zit meerdere malen naar zijn toon te zoeken om die uiteindelijk niet te vinden. Het probleem is algemeen en in alle registers, zowel laag, midden als hoog. Een paar uurtjes stemtraining zullen niet voldoen, hier is meer werk aan de winkel nodig. Nu goed, het publiek in de Ab Club is zeer tolerant wat dat betreft. Openen deed ie – toch wel opmerkelijk – met een cover, “Panic” van the Smiths waarin ie even “There is panic on the streets of Los Angeles” zong. De cover ging in een beweging over in Precious stone waarna Yorn ons opriep om die eerste passage in Brussel met hen te vieren. “Life on a chain” kreeg een eerste solo op elektrische gitaar mee, en ook Yorn liet voor het eerst deze avond van zich horen op mondharmonica waarna de Seiver zijn bass drum enkele keren aansloeg en het publiek daarmee voor het eerst opzweepte.

Yorn vraagt even vooraan het podium aan en fan vanwaar die is.” Brussel” luidt het antwoord, waarna hij wil weten wat die fan dan zoal doet in de stad: “studeren”. Ah kijk, ondanks de blok vinden sommige jongeren nog tijd om een concertje mee te pikken. Dat kunnen niet anders dan goede studenten zijn. Frank Black van The Pixies produceerde trouwens zijn jongste album. Bij “Closet” valt ons voor het eerst op dat de frontman meermaals op zoek moet naar zijn toon. “Murray” wordt halfweg opeens een veel trager nummer waarna de band het opnieuw kan opentrekken op de woorden “saying goodbye”. De “ah ah ah”’s  in de tekst werken verder aanstekelijk. Dit is gewoon een goede gitaarsong die vlot overgaat in “Just another” waarna de bassist het applaus met een plechtig draaiend handgebaar en buigend in ontvangst neemt. Die mag ook het duet “The man” voor zijn rekening nemen. Toch missen we vooral een vrouwenstem die hem bijstaat in dit duet. Uit het album “Break Up” volgt “Relator” vervolgens. Scarlett Johansson kon er helaas niet bij zijn op deze tour. In tegenstelling tot het vorige nummer, zorgt haar afwezigheid niet zo zeer voor een dipje. Met “Velcro Shoes” gaat het tempo opnieuw de hoogte in, ook hier mag de mondharmonica even de melodie naar zich toetrekken. De Junior Kimbrough-cover “I feel good again” is de kers op de taart van een uiterst aanstekelijk trio nummers. Bas en elektrische gitaar klinken hier behoorlijk door. Het publiek klapt spontaan mee.

“On your side” moet het dan weer hebben van de instrumentale momenten, onder andere de outro. Want opnieuw klinkt Yorns zang uiterst onzeker. Zelfde verhaal in “strange condition” waar hij onzuiver klinkt van het begin, maar ook in the bridge. Lag het aan de hitte? Of hoorde hij zichzelf onvoldoende via het monitorgeluid? We hebben er het raden naar. De drum die het nummer inzette, kreeg het publiek nochtans aardig mee in het begin en ook de solo van Yorn op mondharmonica kon het best smaken. Zak Schaffer mag het enige nummer op piano inzetten: “Lose you”. Een knappe songopbouw kent het, nadien komt de drum er zachtjes bij. Yorn speelt zelf op akoestische gitaar. Later lost de piano de melodie af aan de elektrische gitaar. Mooi. Ook afsluiter “For Nancy” stelt niet teleur.

De band wordt opnieuw op het podium gevraagd. Met “Crystall village” openen ze hun drie toegiften. Het is een van de weinige songs deze avond waar de band halfweg crescendo speelt, hier op de tonen van “It was good in the beginning” in de tekst. Dat was het optreden van Pete Yorn ook, goed begonnen, vervolgens even wat minder, dan terug een sterk trio, weer wat minder, terug een stuk beter. Een vocaal wisselvallig optreden dus, maar muzikaal best te pruimen.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Panic (cover The Smiths)
2. Precious stone
3. Life on a chain
4. Closet
5. Sans fear
6. Murray
7. Just another
8. The man
9. Relator (zonder Scarlett Johansson weliswaar)
10. Velcro shoes
11. I feel good again (cover Junior Kimbrough )
12. On your side
13. Strange condition
14. Lose you
15. For Nancy

Bis:

1. Crystal village
2. All at once
3. Black