Recensie Crosby and Nash

Crosby en Nash lieten de jaren 60 en 70 weer helemaal herbeleven in het Koninklijk Circus in Brussel. Heel wat mensen die in die tijd hun jeugdjaren kenden, beleefden een nostalgietrip om u tegen te zeggen. Zelfs een doorgewinterd rockjournalist als Serge Simonart ging volledig op in het optreden. “Our House” zong ie mee, terwijl we een blik naar de man wierpen van “wat is hier aan het gebeuren?”. Ongestoord bleef ie doorzingen. Wat nog opviel was de grote rol voor gitarist Shane Fontayne die meermaals mocht uitblinken. Bij protestsongs als “Don‘t Dig Here” (tegen kernenergie) en “They want it all” (tegen het financieel systeem en Wall Street) klonken C&N nog zeer actueel en hun protest vers.

Tijdens die songs klonk de band ontzettend vol. Knappe arrangementen tekenden we op. De woede leek in beider stemmen te zitten alsof ze nog maar pas op deze schandalen waren gekomen. James Raymond (zoon van David Crosby) zat aan de toetsen. Van zijn hand is Lay me down dat sfeervol gebracht werd op klassieke gitaar en subtiel werd begeleid door de egg shaker.

Weemoed in de stem en mondharmonica klonk dan weer door bij “Old soldier”. Nash (op blote voeten) en Crosby (met schoenen aan) wilden wel eens wat Vlaams horen van het publiek dat dan door elkaar wat zei. “Flemish” bleek Crosby vooral te associëren met “phlegms” -  fluimen. Zo dat idee is dan ook weer (hopelijk) bijgesteld.

Na de pauze opende het duo opvallend intimistisch met als hoogtepunt Blackbird, een cover van The Beatles dat het duo samen met  Fontayne in close harmony zong terwijl die laatste het ook begeleidde op gitaar. Eergisteren was pas de eerste keer dat ze toevallig, bij een soundcheck Fontayne dit nummer lieten uitproberen. “Kansen nemen” noemen ze zoiets. En wat voor een kans!

“We zijn naar het Magritte Museum geweest vandaag. Hier in Brussel lopen alleen maar knappe vrouwen. Ik ben dan wel bijna 70” zo zei Graham Nash ”maar ik heb nog wel bloed in mijn aderen stromen.” vooraleer ie de meezinger van de avond Our House inzette. Dat nummer leerde ondergetekende als veertienjarige kennen omdat het als opener op de soundtrack staat van My Girl 2 (uitgebracht in 1994). Een soundtrack die net als het eerste album de sfeer van de sixties en seventies uitademt. “Laughing” stond ook in de set. “Het is de tweede keer dat we het live op onze tour spelen” zegt Crosby die eraan toevoegt dat iemand in San Francisco daar wellicht een probleem van zal maken.

“There are no problems, there are only solutions”. In Brussel hoor je de zin wel vaker door het bedrijfsleven of de Europese wijk waaien. Crosby and Nash houden nog steeds de vinger aan de pols, zijn muzikaal en qua thema’s nog steeds relevant. Na meer dan 40 jaar carrière kunnen weinig artiesten dat zeggen… Het zegt veel over het huidige muzikale klimaat…

< Bert Hertogs >

Deel 1:

1. Eight Miles High 
2. I Used to Be a King (Graham Nash song)
3. Long Time Gone (Crosby, Stills & Nash)
4. Marrakesh Express (Crosby, Stills & Nashr)
5. Lay Me Down 
6. Old Soldier 
7. Just A Song Before I Go (Crosby, Stills & Nash)
8. Slice Of Time 
9. Don‘t Dig Here 
10. Critical Mass / Wind On The Water 
11. Almost Cut My Hair (Crosby, Stills & Nash)

Deel 2:

1. Simple Man 
2. Guinevere (Crosby, Stills & Nash)
3. Blackbird ( cover The Beatles)
4. Our House (Crosby, Stills & Nash)
5. In Your Name 
6. Laughing (Crosby, Stills & Nash)
7. What Are Their Names?
8. They Want It All 
9. Taken At All
10. Orleans / Cathedral (Crosby, Stills & Nash)
11. Déjà Vu (Crosby, Stills & Nash)
12. Military Madness 
13. Wooden Ships (Crosby, Stills & Nash)

Bis:

1. Teach Your Children (Crosby, Stills & Nash) / Chicago (Crosby, Stills & Nash)