Recensie Amatorski

Amatorski, een van de jongste Belgische bands, was enkele jaren geleden nog finalist bij Humo’s Rock Rally en raakte bekend bij het grote publiek met popsong ‘Come Home’. Ondertussen hebben ze ook ‘TBC’ uit, een plaat die meer Scandinavische invloeden doet vermoeden. Vernieuwend als ze zijn hebben ze ook hun nieuwe zaalshow een speciaal tintje gegeven. ‘Amatorski film’ kan geen gewoon optreden worden genoemd, in de eerste plaats is de muziek van de band immers volledig verfilmd. Daarnaast  heeft de groep een groot deel van het concert gewijd aan de muziek die ze schreven voor de Belgische film ‘Impatience’. 

Het podium is gehuld in een paarse gloed wanneer Amatorski opkomt en opent met ‘Soldier’. De Ancienne Belgique wordt muisstil wanneer zangeres Inne Eysermans als enige wordt verlicht. De band staat achter en voor een scherm waarop ondertussen een golvende zee wordt afgebeeld die perfect past bij het gevoel dat het nummer geeft. Het publiek wordt al snel volledig meegenomen in de dromerige en ingetogen sfeer die de dubbele projectie met zich meebrengt. Meteen wordt overgegaan op ‘22 Februar’. De eerste twee nummers lieten ons al volledig wegdromen bij de schemerige beelden van jong filmtalent Stien De Vrieze. Elke noot van Amatorski paste wonderwel bij elk beeld en gaf ons werkelijk het gevoel alsof we naar een film keken die een knappe impressie gaf van de muziek van onder andere ‘TBC’. 

Na de intro ging de voorstelling verder met de stomme kortfilm ‘Impatience’ van Charles De Keukeleire uit 1928. In de hoofdrollen zagen we een vrouw, haar motor, een gebergte en enkele surrealistische, abstracte blokken. De band heeft hier als het ware een volledige soundtrack rond geschreven waarin verschillende geluidseffecten worden gecreëerd met de bestaande instrumenten van de groep. Het gevoel van ongeduldigheid wordt zeer scherp benaderd door de manier waarop Amatorski het stuk heeft geïnterpreteerd en vertaald in knisperende postrock, waarbij voortdurend wordt geëxperimenteerd met klankkleuren en stem. 

Af en toe werd ook de band zelf fel verlicht en met momenten is de film dan ook erg moeilijk te volgen, wat van dit werk sowieso al kan worden gezegd. Er valt daarbij niet goed te begrijpen of het zwaartepunt nu moet worden gelegd bij ‘Impatience’ of bij de band die de muziek erbij speelt, wat de bejubelde film geen eer aandoet. Daarnaast bleek ook dat een deel van het publiek dit niet had verwacht, er klonk veel geroezemoes en meerdere keren zagen we een deur open en dicht gaan. 

Na dertig minuten waren we dan ook blij dat ‘Same Stars We Shared’ werd ingezet van de gelijknamige debuut-EP. Uiteindelijk worden we dan ook verwelkomd met een ‘Goedenavond AB’ voor de bekende gitaarintro van ‘The King’ wordt aangevat. We hadden het echter niet gemist dat de band ons niet toesprak gezien het filmisch effect van het concert. We ontwaarden bij ‘The Source’ en ‘8 November’ ook enkele verschijnselen van vermoeidheid in de stem van Inne. Het geheel klonk meer krakend dan op cd, al had dat ook zijn charme. Ze werd zelfs ronduit aandoenlijk bij haar poging om wat humor in de set te brengen en grapjes te maken over de schermen. Haar verlegenheid is haar dan ook ronduit vergeven, al weten we dat het ondertussen al verbeterd is. 

Met ‘Peaceful’ en ‘Come Home’ werd uiteindelijk ook de zaal weer wat wakker. De nummers klonken live beter dan op plaat en kwamen met de projectie van het melancholisch filmmateriaal ook tot hun recht. De totaalervaring van de optelsom van muziek en beeld die in elkaar overvloeien, past in elk geval perfect bij de muziek die Amatorski brengt. We kunnen ons voorstellen dat dit project evenwel niet helemaal is wat het grote publiek had verwacht na de eerste single. Maar dat hoeft nu eenmaal niet altijd het geval te zijn. 

< Catherine Gysels >