Recensie The Hickey Underworld

The Hickey Underworld en Joke Schauvliege zullen wel nooit de dikste vrienden worden. De winnaar van Humo’s Rock Rally 2006 kwam woensdagavond hun tweede, inmiddels bejubelde plaat ‘I’m Under the House, I’m Dying’ voorstellen en dat zouden onze oren geweten hebben. 

‘Het is half negen of kwart na negen en ik ben nu al zat’, begon zanger en gitarist Younes Faltakh. Dat was misschien de reden dat hij eerder klonk als een mix tussen een parende gorilla en een ongecontroleerde cirkelzaag bij opener ‘Untitled’. Faltakh overschreeuwde zich zodanig dat ons hart even stil ging staan bij al dat rauwe geweld. We hadden dan ook nog eens onze twijfels of de gitaren waren gestemd bij het kolkende ‘Whistling’ zodat hierdoor enkele riffs pijnlijk in de mist gingen. Tussen alle scheurende herrie konden we gelukkig nog even een chaotisch ‘Future Words’ uit hun eerste titelloos album uit 2009 ontwaren waarbij Faltakh gelukkig beter van stem was.  Ook de band neemt gas terug op de juiste momenten om dan weer stevig toe te slaan.

‘Pure Hearts in Mud’ klinkt dan weer een pak beter en melodieuzer en is hiermee een rockballad waar The Hickey Underworld trots op mag zijn. Het werd in elk geval een rustmoment in de set. Ook ‘Year of the Rat’ is een prima song met zijn stuwende baslijn, al moeten we weer de oorstoppen gebruiken wanneer het in een stroomversnelling komt. Bij ‘Cold Embrace’ krijgen we opnieuw een heerlijke intro en outro, terwijl het middenstuk eerder inwisselbaar is met de voorgaande nummers.

Poppy aandoend ‘Space Barrio’ klinkt dan weer helemaal anders en ook het publiek kan dit wel smaken wanneer het overslaat in een heftig rockspel. Bij het spinnende ‘The Frog’ zit het plaatje op zich ook wel goed en konden we genieten van een mooie samenzang, maar de uitverkochte Club werd pas enthousiast bij hit ‘Blonde Fire’ en klapte vrolijk mee. We kregen nog even een happy birthday voor Ewout voor de Hickey Underworld hun set afsloot met een verschroeiend ‘Mystery Bruise’ en publieksfavoriet ‘Asteroids’.

Met ‘I’m Under the House, I’m Dying’ heeft de Belgische band een dijk van een plaat neergezet, die live helaas niet overeind bleef staan. We misten vanavond in elk geval een gemotiveerde groep die hopelijk gewoon een slechte dag had. Daarbij kunnen we enkel besluiten dat het geluid met pieken van 106 dB gewoon te hard stond. Volgende keer beter?

< Catherine Gysels >

De setlist:

1. Untitled
2. Whistling
3. I’m Under the House, I’m Dying
4. Future Words
5. Pure Hearts in Mud
6. Year of the Rat
7. Cold Embrace
8. Space Barrio
9. The Frog
10. Blonde Fire
11. Flamencorpse
12. Martian‘s Cave
13. Mystery Bruise
14. Of Asteroids and Men … Plus addes Wizardry