Recensie Anouk

De tonen van “My girl” van the Temptations en “Ain’t no mountain high enough”  van Marvin Gaye en Tammi Terrell, kondigen de komst van Anouk aan voor haar voorlopig laatste arenaoptreden in ons land, in het Antwerps Sportpaleis. Paul Jan Bakker (gitaar), Roland Dirkse (gitaar), Sven Figee (keyboards) Satindra Kalpoe (drums) en Carlos Lake (bas) hebben ondertussen plaatsgenomen. Het gejoel aan onze rechterkant – de backstagezijde van het Sportpaleis - verraadt dat Anouk ondertussen op het podium staat. Het is even zoeken, want de volgspots hebben haar nog niet meteen gevonden.

Miss Teeuwe stráált en ze heeft er erg veel zin in net als de bijna 18000 toeschouwers in de gevulde kuip. Met “It’s so hard” zet ze het publiek meteen in vuur en vlam. Een erg luidruchtig publiek dat stevig meezingt. Teeuwe verontschuldigt zich dat ze helemaal achteraan het Sportpaleis met haar eerste band staat, wat bitcherig kan overkomen voor een groot deel van het publiek op de frontale tribune. Dat is alvast niet haar bedoeling, geeft ze mee. De beste plaatsen voor een concert liggen eigenlijk in het midden van de zaal links en rechts op de tribunes en het balkon.   

“Nobody’s wife” wordt een meezinger van formaat. “Michel”, begeleid door akoestische gitaar, contrabas en orgel is een parel. Teeuwe zingt erg zelfzeker en zuiver. Deze vrouw staat op scherp. Iemand fluit haar na in het publiek, perfect getimed op het nummer. De Haagse laat er een lachje om. Tijdens en na nummers horen we die heerlijke vettige lach die Adele ook heeft. “Wat heeft zij dat ik niet heeft?” zingt ze in het Engels tijdens “R U Kiddin’ Me” terwijl ze even ondeugend richting boezem kijkt.  Later knijpt ze in haar achterwerk.

Anouk heeft ze zo niet voor fake showbizzgedoe. “Zet die blowers maar uit. Ik voel me precies als J LO.” grapt ze wanneer ze later in de set “If I go” gebracht heeft en er nog steeds wind door haar haren waait. Ze houdt de teugels strak vast van het optreden en gaat voor niets minder dan het beste. “Stop maar, dat gaan we goed doen!” roept ze tegen haar eerste band tijdens “The Dark” waarna ze het nummer met de muzikanten terug meesterlijk opbouwt en even mag rappen.

Via een beat die de boel extra oppookt en een party sfeertje oproept, waarbij Anouk ook even aan het dansen slaat, wordt de brug gevormd naar haar tweede band die naast de eerste plaatsneemt, meer centraal in de zaal. Op gitaar zien we Martijn Van Agt en Leendert Haaksma, op bas Michel Van Schie, op keys Ronald Kool en de drums worden tenslotte bespeeld door Hans Eijkenaar. Anouk maakt erg vlot contact met het publiek tijdens hun opener “Girl” en wijst op “You” naar verschillende toeschouwers waardoor we ons meer dan ooit betrokken voelen bij het gebeuren. Iedereen op de tribunes veert recht en maakt er een feest van. En dat na nog geen dik half uur aan voornamelijk hits. Feilloos spreekt ze haar kopstem aan in het doorleefde “Jerusalem”. Met “Lost” dat ze eerst door het publiek laat zingen, wat tot een sterk staaltje community singing mag gerekend worden, verlaat ze het podium en haar tweede band en trekt ze begeleid door het veiligheidspersoneel richting backstage. Een verscheurde Anouk die zichzelf terug bij elkaar heeft moeten rapen na stukgelopen relaties zien we in de visuals.

Wanneer ze langs de hoofdingang van het Sportpaleis door de massa stapt om aan de voorzijde van het langwerpige podium te komen, wachten Angelo De Rijke en Memru Renjaan op gitaar, Boaz Kroon op bass, Thijs Boontjes op keys en Oscar Kraal op drums op haar. Een fan wil haar een biertje aanreiken. Maar daar heeft ze geen trek in, tot die een Gin Tonic voorstelt. “Een dubbele dan, met limoen.” bestelt de zangeres. Het zou ons verbazen mocht ze die op het podium ontvangen hebben, vermits dit niet op de kaart van het Sportpaleis staat.

We tekenen opnieuw een hoogtepunt op met “I don’t wanna hurt” waarin Anouk zich moeiteloos weet in te leven. Via “Modern World” gaat het dan over in “Good God” dat het publiek opnieuw uit zijn stoeltjes krijgt. Anouk neemt haar drie backings Shirma Rouse, Ricardo Burgrust en Jenny Lane mee naar het laatste podium. Wat dan meerstemmig volgt, is niet zomaar een muzikaal bruggetje naar de vierde en laatste band van de avond. Via clappings gaan de drie dames en de ene man over in de tekst “Pickin‘ up the pieces” en improviseren er op wat tot een zeer spontaan maar ook erg sterk muzikaal moment in de show leidt. Anouk geniet, wat een voorrecht moet dat wel niet zijn om dit als kwartet neer te mogen zetten.

Soul en funk winnen het van de rock waarmee het optreden begon . Het leidt tot een uitgepuurde versie van “For bitter or worse”. Leendert Haaksma zien we opnieuw aan de gitaar en Ronald Kool op keys. Verder begeleiden Glenn Gaddum (bass), Arie Storm (gitaar) en Martijn Vink (drums) haar. Het zoemende repetitieve geluid van 4 tonen dat Kool uit zijn instrument haalt, neuriet Anouk mee voor ze “Killer Bee” inzet. Alle andere bandleden die Anouk ooit begeleidden komen er bij om voor een erg volle sound van “Any Younger” te verzorgen. Op dat moment staan er maar liefst 21 muzikanten op het podium. Dolletjes.

De Haagse verlaat het podium, wandelt door het publiek naar de backstage terwijl we “Anouk has left the building” lezen op de schermen. “To get her together” werd het beste concert dat we Anouk de afgelopen jaren hebben zien geven in het Antwerps Sportpaleis door veelzijdige muzikanten, een rijke sound met erg veel variëteit, maar vooral Anouks sublieme, doorleefde en piekfijne zang. Achter die songs zit een verhaal van een vrouw en zij alleen weet welke emotie die oproepen. Het maakt haar een van de beste, zo niet de beste live zangeres uit Nederland.

Sinds de uitzending van “De wereld draait door” hopen we stiekem op exclusieve huiskamerconcerten doorheen Vlaanderen en Nederland of ontbijtsessies. Anouk, met croissants en sinaasappelsap aan je ontbijttafel a capella horen zingen. Dat zou te gek zijn… Wat een vrouw! Wat een stem! Wat een soul!

< Bert Hertogs >

De setlist:

Podium I

1. It‘s So Hard 
2. Nobody‘s Wife 
3. Michel 
4. R U Kiddin‘ Me 
5. The Dark 

Podium II

1. Girl 
2. Jerusalem 
3. More Than You Deserve 
4. Everything 
5. Lost 

Podium III

1. If I Go 
2. One Word 
3. I Don‘t Wanna Hurt 
4. Modern World 
5. Good God 

Podium IV

1. Down & Dirty 
2. Three Days in a Row 
3. For Bitter or Worse 
4. Woman 
5. Killer Bee 
6. Any Younger