Recensie Axelle Red

Met Axelle Red stond er opnieuw een grote naam uit de Belgische muziekwereld op de planken van het Openluchttheater Rivierenhof. In tegenstelling tot de aankondiging was er nog geen nieuw werk te horen, maar werd het een grasduinen door haar repertoire waarbij nummers als “Sensualité”, “Parce que c’est toi” en “Kennedy Boulevard” uiteraard niet ontbraken. Zowel Axelle Red als het publiek hadden er duidelijk zin in, ook al viel het erg snel op dat ze vandaag niet helemaal bij stem zat. De opnames voor de nieuwe cd zaten daar ongetwijfeld voor iets tussen. 

Jim Cole mocht openen voor Axelle Red. Het verbaasde hem terecht dat er hoe dan ook mensen op de tribunes bleven zitten toen het water met bakken uit de hemel viel. Gehuld in plastiek poncho’s en verscholen  onder paraplu’s bleven ze vol aandacht luisteren naar Jim Cole en zijn muzikanten. Hij zette een aardige set neer en kreeg daarvoor oprechte waardering van het uitgeregende publiek. 

En dan was het de beurt aan Axelle Red om de fakkel over te nemen en ze opende met “La claque”. Haar zwarte cowboyhoed paste perfect bij de country-inslag van het nummer. Het swingde best lekker en zelfs het weer klaarde er van op. En toch was het ons niet ontgaan dat ze niet helemaal bij stem was. We dachten eerst nog aan een verkoudheid. Maar toen ze later op het concert vertelde dat ze al heel de dag in de studio had gezeten om aan de nieuwe cd te werken, werd het duidelijk dat het vermoeidheid was. 

Dit maakte dat de mooie akoestische versie van “Sensualité” helaas niet helemaal uit de verf kwam en dat we tijdens “Déjame ser mujer / Rester femme” konden horen hoe haar stem soms moest vechten om toch maar aan de hoge noten te komen. Dit was jammer, want voor de rest was er een heerlijk opbouw van het nummer. De start was traag. De drums en de bas gaven enkel een beetje ruggengraat terwijl de melodie uit de stem moest komen. Het geheel klonk passend weemoedig en dit gevoel werd nog versterkt door de blauwe achtergrond. De echo op de stem van Axelle Red leverde nog net een vleugje extra drama. En wanneer de overgang naar “Rester femme” dan was gemaakt, maakte de weemoed langzamerhand plaats voor strijdlust en nam het lied in kracht toe. Een knap staaltje vakmanschap waarbij voldoende ruimte was voor interactie met het publiek. 

Soms leverde de ietwat grovere stem  van Axelle Red ook een meerwaarde op. Zo kwam de blues uit “Elle est tout pour lui” extra tot zijn recht door het ruwe kantje aan haar stem. Ook bij “Naïve” zat het best wel goed. Het werd een relatief naakte uitvoering waarbij het orgel en de elektrische gitaar opvallend op de achtergrond bleven. Axelle Red zong erg ingetogen en sommige stukken werden zelfs parlando gebracht. Om het geheel een beetje op te vrolijken, was er tussendoor een leuke solo op de contrabas en een wedstrijdje “ohoohoo-zingen” tegen het publiek. 

Het meest sfeervolle nummer was waarschijnlijk toch “Temps pour nous”, waarbij de vier staande lampen en het tapijtje waarop Axelle Red stond voor een huiselijke en intieme ambiance zorgde. 

De meest funky song was zonder twijfel “Le monde tourne mal”.  Niet alleen voor het podium, maar ook op het podium werd er vrolijk meegedanst op het ritme van de muziek. De sexy moves van Axelle Red tijdens de “oeh yeah”, deden de temperatuur gevoelig stijgen. Het nummer eindigde met een geweldige gitaarsolo en daarmee zat het concert er definitief op. 

… Of toch maar niet. Axelle Red kwam opnieuw op, werd voorzien van haar akoestische gitaar en zette nog even “Maison dans le secret” neer.  En nu ze toch bezig was kon er nog een akoestische versie van “Kennedy Boulevard” af. Het nummer klonk heerlijk in deze country-uitvoering en het publiek zong uit volle borst mee. Maar aan alle mooie liedjes komt een einde en zo kwam ook een einde aan dit lied en dus aan dit optreden. 

… Of toch maar niet. Axelle Red was zo gecharmeerd door het Antwerpse publiek dat ze besloot om er toch nog eentje bij te doen. En zo werd het concert dan toch afgesloten met “Je ’t attends”. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

1. La claque
2. Présidente
3. Jure!
4. Temps pour nous
5. Elle est tout pour lui
6. Naïve
7. Sensualité
8. Parce que c’est toi
9. Pas compliquer
10. A tatons
11. Dans les bras des hommes
12. Entre nous
13. Déjame ser mujer / Rester femme 

Bis:

1. BWU (Had to)
2. Ma prière
3. Le monde tourne mal
4. Maison dans le secret
5. Kennedy Boulevard
6. Je t’attends